ლგბტ მოძრაობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1: ხაზი 1:
[[File:გეი უფლებებისთვის დემონსტრაცია , ნიუ ორკი 1976.jpg|thumb|გეი უფლებებისთვის დემონსტრაცია [[ნიუ ორკი]], 1976.]]
'''ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი და ტრანსგენდერი (ლგბტ) სოციალური მოძრაობა''' , რომელიც იბრძვის ლგბტ ხალხის თანასწორობისათვის სოციუმში . ამ მოძრაობებში , რომელშიც გაერთიანებულები არიან ლგბტ ადმაიანები და მათი მოკავშირეები აქვთ აქტივობების დიდი ისტორია, რასაც ზოგადად ვეძახით ლგბტ უფლებებს , ხანდახან ასევე მოიხსენიებენ როგორც გეი უფლებებს ან ლესბოსელი და გეი უფლებებს. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს , რომ არ არსებობს ისეთი ორგანიზაცია , რომელიც ყველა ლგბტ ხალხს წარმოადგენდეს და მათ ინტერესებს გამოხატავდეს. უამრავი ლგბტ უფლებების დამცველი ორგანიზაცია არის ამჟამად მსოფლიოში. ამ ორგანიზაციების მთავარ მიღწევად შეიძლება ჩაითვალოს სოციალური თანასწორობა ლგბტ ხალხში. ასევე ზოგიერთი ორგანიზაცია ფოკუსირებულია ლგბტ კავშირების დაარსებაში ან მუშაობენ ლიბერალური ღირებულებების ჩამოყალიბებაში სხვა ქვეყნების სოციუმში, რომელთაც გაუცნობიერებული შიში აქვთ ბიფობიის, ჰომოფობიის და ტრანფობიის. ეს ორგანიზაციები ატარებენ ისეთ ღონისძიებებს , როგორიცაა პოლიტიკური და კულტურული აქტივიზმი , რომელიც მოიცავს ლობირებას , ქუჩის მარშს, სოციალური ჯგუფების ჩამოყალიბებას, მედიას, ხელოვნებას და კვლევებს.
'''ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი და ტრანსგენდერი (ლგბტ) სოციალური მოძრაობა''' , რომელიც იბრძვის ლგბტ ხალხის თანასწორობისათვის სოციუმში . ამ მოძრაობებში , რომელშიც გაერთიანებულები არიან ლგბტ ადმაიანები და მათი მოკავშირეები აქვთ აქტივობების დიდი ისტორია, რასაც ზოგადად ვეძახით ლგბტ უფლებებს , ხანდახან ასევე მოიხსენიებენ როგორც გეი უფლებებს ან ლესბოსელი და გეი უფლებებს. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს , რომ არ არსებობს ისეთი ორგანიზაცია , რომელიც ყველა ლგბტ ხალხს წარმოადგენდეს და მათ ინტერესებს გამოხატავდეს. უამრავი ლგბტ უფლებების დამცველი ორგანიზაცია არის ამჟამად მსოფლიოში. ამ ორგანიზაციების მთავარ მიღწევად შეიძლება ჩაითვალოს სოციალური თანასწორობა ლგბტ ხალხში. ასევე ზოგიერთი ორგანიზაცია ფოკუსირებულია ლგბტ კავშირების დაარსებაში ან მუშაობენ ლიბერალური ღირებულებების ჩამოყალიბებაში სხვა ქვეყნების სოციუმში, რომელთაც გაუცნობიერებული შიში აქვთ ბიფობიის, ჰომოფობიის და ტრანფობიის. ეს ორგანიზაციები ატარებენ ისეთ ღონისძიებებს , როგორიცაა პოლიტიკური და კულტურული აქტივიზმი , რომელიც მოიცავს ლობირებას , ქუჩის მარშს, სოციალური ჯგუფების ჩამოყალიბებას, მედიას, ხელოვნებას და კვლევებს.



14:10, 2 ოქტომბერი 2015-ის ვერსია

ფაილი:გეი უფლებებისთვის დემონსტრაცია , ნიუ ორკი 1976.jpg
გეი უფლებებისთვის დემონსტრაცია ნიუ ორკი, 1976.

ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი და ტრანსგენდერი (ლგბტ) სოციალური მოძრაობა , რომელიც იბრძვის ლგბტ ხალხის თანასწორობისათვის სოციუმში . ამ მოძრაობებში , რომელშიც გაერთიანებულები არიან ლგბტ ადმაიანები და მათი მოკავშირეები აქვთ აქტივობების დიდი ისტორია, რასაც ზოგადად ვეძახით ლგბტ უფლებებს , ხანდახან ასევე მოიხსენიებენ როგორც გეი უფლებებს ან ლესბოსელი და გეი უფლებებს. აგრეთვე უნდა აღინიშნოს , რომ არ არსებობს ისეთი ორგანიზაცია , რომელიც ყველა ლგბტ ხალხს წარმოადგენდეს და მათ ინტერესებს გამოხატავდეს. უამრავი ლგბტ უფლებების დამცველი ორგანიზაცია არის ამჟამად მსოფლიოში. ამ ორგანიზაციების მთავარ მიღწევად შეიძლება ჩაითვალოს სოციალური თანასწორობა ლგბტ ხალხში. ასევე ზოგიერთი ორგანიზაცია ფოკუსირებულია ლგბტ კავშირების დაარსებაში ან მუშაობენ ლიბერალური ღირებულებების ჩამოყალიბებაში სხვა ქვეყნების სოციუმში, რომელთაც გაუცნობიერებული შიში აქვთ ბიფობიის, ჰომოფობიის და ტრანფობიის. ეს ორგანიზაციები ატარებენ ისეთ ღონისძიებებს , როგორიცაა პოლიტიკური და კულტურული აქტივიზმი , რომელიც მოიცავს ლობირებას , ქუჩის მარშს, სოციალური ჯგუფების ჩამოყალიბებას, მედიას, ხელოვნებას და კვლევებს.

მიმოხილვა

სოციოლოგისტი მერი ბერნსტენი წერს: " ლესბოსელი და გეი მოძრაობების კულტურული მიღწევები მოიცავს ( მაგრამ არ არის ლიმიტირებული) შეცვლას დომინანტური კონსტრუქციის მასკულინურობის და ფემინურობის , ჰომოფობიის და უპირველესად ჰეტერონორმატიული ოჯახის.პოლიტიკური მიღწევები კი , შეცვლას კანონების და პოლიტიკის იმ მიზნით რომ მიღწეულ იქნას ახალი უფლებები, ბენეფიტები და დაცულობის გაზრდა. ბერნსტეინი ხაზს უსვამს რომ აქტივისტების მიზანს წარმოადგენს ორივე სფეროში წარმატების მიღწევას . სხვა სოციალური მოძრაობების მსგავსად კონფლიქტი არსებობს ლგბტ მოძრაობებს შიგნით და მათ შორის. განსაკუთრებით იმასთან დაკავშირებით თუ ზუსტად საზოგადოების რომელი ნაწილის ინტერესებს წარმოადგენენ ეს მოძრაობები. დებატები ასევე მიმდინარეობს იმასთან დაკავშირებითაც თუ რამდენად საერთო ინტერესებს იზიარებენ გეი, ლესბოსელი ბისექსუალი, ტრანსსექსუალი, ინტერსექსუალი და სხვა ადამიანები და არსებობს თუ რა მათი ერთად მუშაობის აუცილებლობა. ლგბტ მოძრაობები ხშირად ხდებოდნენ რომელიმე პოლიტიკური ორგანიზაციების ალიანსში, რომლებიც იზიარებდნენ და აღიქვამდნენ გეი, ლესბოსელი. ბისექსუალ და ტრანსგენდერ ადამიანებს თანასწორად . ეს ეხმარებოდა სწრაფად მიღწევაში ლიბერალური პოლიტიკის იდეოლოგიის გატარებას , რომლის პრინციპებია თანასწორობა და თავისუფლება და ასევე მიღწევა პოლიტიკურ მეინსტრიმში ჩართვის , როგორც სხვა სოციალური ჯგუფები. მსჯელობა იმაზე შესაძლებელია თუ არა ორიენტაციის შეცვლა - გეის, ბისექსუალის ან ლესბოსელის ჰეტეროსექსუალად გადაკეთება , ამას ეწინააღმდეგება ლგბტ წარმოამდგენლები.

ასევე , გარკვეული მოძრაობები აკრიტიკებენ ლგბტ პოლიტიკას და მიიჩნევენ რომ იდენტობის პოლიტიკა არის ძალიან მცირე, ლიმიტირებული და სხვა ორიენტაციის თუ გენდერის მქონე ადამიანები არ ხვდებიან მასში. ქვიარ მოძრაობა მიიჩნევს რომ გეი და ლესბოსელი ტერმინი არის შეზღუდული და აუცილებელია მათი დეკონსტრუქცია.

ისტორია

ლგბტ მოძრაობების ერთ-ერთ მთავარ საწყისად სტოუნოულის ჯანყი ითვლება . 1950-1960-იან წლების ამერიკაში, ღიად ლგბტ ადამიანებს ძალზე ცოტა დაწესებულება მიესალმებოდა. ძირითადად, ეს იყო გეი ბარები. ერთ-ერთი მათგანი, Stonewall Inn, ისევე, როგორც ბევრი სხვა მსგავსი დაწესებულება, მაფიას ეკუთვნოდა. იგი პოპულარობით სარგებლობდა ლგბტ თემის უღარიბეს და ყველაზე მარგინალიზებულ წარმომადგენლებში: დრეგ-ქვინებში, ტრანსგენდერებში, ჰასტლერებსა და უსახლკარო ახალგაზრდობაში. კრისტოფერ-სტრიტზე მდებარე ბარი Stonewall Inn, ჯენოვეზეს ოჯახს ეკუთვნოდა. 1966 წელს, ოჯახის სამმა წევრმა რესტორანი Stonewall Inn გეი ბარად გადააკეთა და მასში $3500 დააბანდა. კვირაში ერთხელ, აქედან პოლიციელს ნაღდი ფულის პაკეტი მიჰქონდა. Stonewall Inn-ს არ გააჩნდა სპირტიანი სასმელის გაყიდვის ლიცენზია, ბარში არ იყო წყალგაყვანილობა და ჭიქები სპეციალურ ჭურჭელში ირეცხებოდა. ასევე, ბარს არ გააჩნდა სახანძრო გასასვლელები. ეს იყო ერთადერთი ადგილი ნიუ-იორკში, სადაც გეებს ერთად ცეკვა თავისუფლად შეეძლოთ (თავდაპირველად,Stonewall Inn საცეკვაო კლუბი იყო). 1969 წლიდან, ბარის სტუმრებს კართან დაცვის თანამშრომელი ხვდებოდა, რომელიც მომხდურს კარის ჭუჭრუტანიდან ამოწმებდა. უპირველეს ყოვლისა, ბარის სტუმრები უნდა ყოფილიყვნენ 18 წელზე უფროსები. არასასურველი სტუმრების, ანუ გადაცმული პოლიციელების, ვიზიტის თავიდან ასაცილებლად, დაცვა ან მუდმივ კლიენტებს უშვებდა შიგნით, ან აშკარად გეი გარეგნობის ადამიანებს. დასვენების დღეებში, შესასვლელი ბილეთების ფასი $3 იყო. ბარის უკანა ნაწილს სტუმრობდნენ გრიმიანი, გრძელთმიანი და ქალად გადაცმული კაცები. Stonewall Inn-ის კლიენტებიც ძირითადად კაცები იყვნენ, 18-დან 30 წლამდე. გეი ბარებზე პოლიციის რეიდები საშუალოდ თვეში ერთხელ ხდებოდა. ბევრი ბარი ალკოჰოლის შესანახად საიდუმლო სამალავებით იყო აღჭურვილი. მეექვსე ოლქის ადმინისტრაცია ბარის ხელმძღვანელობას ადრევე აფრთხილებდა მოსალოდნელ რეიდზე, რომელიც, როგორც წესი, საკმაოდ ადრე, ხალხის მოსვლამდე, ტარდებოდა, რათა ღამით ბარი მუშაობის ჩვეულ რეჟიმს დაბრუნებოდა. პირადობის დამადასტურებელი საბუთების არმქონე კლიენტებს აპატიმრებდნენ, ხოლო დანარჩენებს უხმაუროდ უშვებდნენ. ქალები ვალდებულნი იყვნენ, ქალის სამოსის მინიმუმ სამი ელემენტი ეტარებინათ. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მათაც დაპატიმრება ელოდათ, ისევე, როგორც ბარის თანამშრომლებსა და ხელმძღვანელობას. 1969 წლის 28 ივნისს, შაბათს, ღამის 1:20-ზე, სამოქალაქო სამოსში გამოწყობილი ოთხი პოლიციელი, ორ უნიფორმიან პატრულთან, ინსპექტორის მოადგილე სეიმურ პაინთან და დეტექტივ ჩარლზ სმიტთან ერთად, სიტყვებით: „პოლიციის შემოწმებაა!“ – ბარ Stonewall Inn-ში შევიდა. მანამდე, მათ მთელი საღამო გაატარეს ბარში, რათა მისი კლიენტების „უწესო ქმედებები“ დაეფიქსირებინათ. მათი ბრძანებით, ბარის მფლობელებმა მუსიკა და სინათლე გამორთეს. იმ საღამოს, ბარში დაახლოებით ორასამდე ადამიანი იმყოფებოდა. პოლიციის რეიდში მოყოლილმა დაბნეულმა კლიენტებმა საპირფარეშოს ფანჯრიდან გაპარვა სცადეს, მაგრამ პოლიციამ ყველა გასასვლელი გადაკეტა. რეიდი ჩვეული წესით მიმდინარეობდა: ყველა სტუმარი უნდა ჩაემწკრივებინათ, შეემოწმებინათ მათი დოკუმენტები და ნამდვილი სქესი, და საპირისპირო სქესის სამოსში გამოწყობილები დაეპატიმრებინათ. ტრანსგენდერი ქალი მარია რიტერი (Maria Ritter), რომელსაც საბუთებში სტივ რიტერი ეწერა, იხსენებს: „ყველაზე მეტად იმის მეშინოდა, რომ დამაპატიმრებდნენ, რომ ჩემს კაბიან ფოტოს გაზეთში გამოაჭენებდნენ, და ამ ყველაფერს დედაჩემი ნახავდა!“. პოლიციელები ბარის კლიენტებს მუდმივად შეურაცხყოფდნენ, ვითარება თანდათან უკიდურესად იძაბებოდა. პოლიციამ მთელს ალკოჰოლს კონფისკაცია გაუკეთა. ამოღებულ იქნა 28 ყუთი ლუდი და 19 ბოთლი მაგარი სპირტიანი სასმელი. კლიენტები, რომლებიც არ დააპატიმრეს, წინა კარიდან გაუშვეს. მაგრამ, იმ ღამეს ისინი ჩვეულებისამებრ შინ არ წასულან. ამის ნაცვლად, ისინი ქუჩაში, ბარის შესასვლელთან შეიკრიბნენ. რამდენიმე წუთში, იქ 150-მდე ადამიანი მოგროვდა. ამის შემხედვარე ინსპექტორმა პაინმა გარეთ მდგომთ შეახსენა, რომ მათი დაპატიმრებაც ადვილად შეეძლო. პირველად, დაკავებული ბარის მეპატრონეების გამოყვანისას, გარეთ მდგომთა შორის აქა-იქ შეძახილები გაისმა: «Gay power!» (გეი ძალა), «We Shall Overcome!» (ჩვენ გადავლახავთ!). ქუჩაში თავდაპირველად ჩუმად მდგომ ადამიანებში ნელ-ნელა დაუოკებელი რისხვა იღვიძებდა. შემდგომ წუთებში იქ განვითარებულ მოვლენებს თვითმხილველები სხვადასხვაგვარად ყვებიან: ერთნი ამბობენ, რომ ტრანსგენდერმა სილვია რივერამ (Sylvia Rivera) პოლიციელს ბოთლი ესროლა იმის გამო, რომ ამ უკანასკნელმა მას ხელკეტი ატაკა, მეორენი კი ამტკიცებენ, რომ როდესაც საპატრულო მანქანისკენ პოლიციელების თანხლებით მიმავალმა ლესბოსელმა ძალზე მჭიდროდ შემოსალტული ბორკილების გამო მათ წინააღმდეგობა გაუწია, სოლიდარობის ნიშნად მას მთელი გარეთ მდგომი საზოგადოება შეუერთდა. ხელჩართული ბრძოლა გაჩაღდა, რომელმაც მალე პოლიციელებამდეც მიაღწია. პოლიცია ტალღის შეკავებას ცდილობდა. რამდენიმე ადამიანი გადაითელა. მეთვალყურეობის გარეშე დარჩენილმა დაკავებულებმა გაქცევით უშველეს თავს. ინსპექტორი პაინი შეეცადა, ადამიანებისთვის წესრიგისკენ მოეწოდებინა, მაგრამ ვითარება კონტროლს აღარ ექვემდებარებოდა. ადამიანების ჯგუფმა პოლიციის ფურგონის გადაბრუნება მოიწადინა. ინფორმაცია ამბოხის შესახებ უცებ გავრცელდა. შემთხვევის ადგილისკენ გაეშურნენ მეზობელი ბარების მფლობელები და იქვე მცხოვრები ადამიანები. ვიღაცამ წამოიძახა, რომ პოლიციის რეიდი თავად ბარის მეპატრონეების პროვოცირებული იყო, რომლებმაც უარი განაცხადეს პოლიციისთვის ქრთამის მიცემაზე. „მაშ მოდით, ჩვენ გადავუხადოთ!“, – იყო პასუხი. პოლიციელების მიმართულებით მონეტების, ლუდის ქილების, აგურებისა და ქვების წვიმა წამოვიდა. ტალღა სკანდირებდა: «Pigs!» (ღორებო), «Faggot Cops!» (პედერასტო პოლიციელებო!). ამგვარი პროტესტით გაოგნებულმა პოლიციელებმა უკან დაიხიეს, ბარში, და თან შემთხვევით ხელთ მოყოლილი ადამიანებიც შეითრიეს. ასე მოხვდა ბარში და სასტიკად იცემა ფოლკ მომღერალი დეივ ვან რონკი (Dave Van Ronk), რომელმაც იქ შემთხვევით გაიარა. ათი პოლიციელი და რეიდის დროს დაკავებული ადამიანები, იქ შემთხვევით მოხვედრილი ვან რონკისა და ჟურნალისტ ჰოვარდ სმიტის ჩათვლით, ბარის შიგნით აღმოჩნდნენ. გარე შეტევა მატულობდა. ვიღაცამ შენობის გადაწვაც კი სცადა. მოვლენის თვითმხილველები იხსენებენ, რომ ამბოხს არ ჰყავდა ლიდერი და ორგანიზატორი. ყველაფერი სპონტანურად მოხდა. მაიკლ ფეიდერი (Michael Fader) იხსენებს: „ყველანი ერთდროულად მივხვდით, რომ მოთმინების ფიალა გადაგვევსო. ამდენი წლის დამცირებისა და შეურაცხყოფის შემდეგ, ერთდროულად ყველას მოუვიდა თავში, რომ იმ ღამეს თავისი პროტესტი უნდა გამოეთქვა, და ეს არ იყო ორგანიზებული ქმედება… ყველანი ვგრძნობდით, რომ უკან დასახევი გზა მოჭრილი იყო. ამდენ განსხვავებულ ადამიანს, ერთი რამ აერთიანებდა – პოლიციის აღვირახსნილობასთან შეუგუებლობა. ჩვენ თავისუფლების დაბრუნებას შევეცადეთ. ღამეში დამალვას არ ვაპირებდით. თითქოს ჰაერში რაღაც დაქროდა. ეს თავისუფლების სული იყო. მივხვდით, რომ მისთვის უნდა გვებრძოლა. უკან დახევას არავინ აპირებდა“. ბარში მოლოტოვის კოქტეილებიც კი ფეთქდებოდა. „მთელი ეს წლები ნეხვივით გვექცეოდით? ახლა თქვენი ჯერია!“, – სკანდირებდნენ პროტესტანტები. პოლიციამ ხალხის დაშლა სახანძრო ქაფით სცადა, მაგრამ მილში წნევა დაბალი იყო და შესხურებულმა წყალმა ადამიანები კიდევ უფრო გააშმაგა. როდესაც ისინი ბარში შეიჭრნენ, იქ მათ შეიარაღებული პოლიციელები დახვდნენ. ვითარება უკიდურესად დაიძაბა. პოლიციელებმა მეამბოხეებს იარაღი დაუმიზნეს, მათ კი საპასუხოდ ბარს ბენზინი გადაასხეს და გადაწვეს. ხანძრის ლოკალიზება ადგილზე მისულმა სახანძრომ მოახდინა. საერთო ჯამში, ალყა დაახლოებით 45 წუთი გრძელდებოდა. შემთხვევის ადგილზე პოლიციამ დამატებითი ძალები შემოიმტკიცა – ქვედანაყოფი, სახელწოდებით „ტაქტიკური საპატრულო ჯგუფი“, რომელიც ვიეტნამის ომის საწინააღმდეგო პროტესტების დროს გამოიყენებოდა. ქვედანაყოფის მიზანი ხალხის დაშლა იყო, თუმცა მან ეს ვერ მოახერხა – მომხვდურებს დამხვდურებმა ქვებისა და სხვა საგნების სეტყვა დაატეხეს თავს. ბობ კოლერი (Bob Kohler), რომელიც იმ ღამეს ძაღლს ასეირნებდა, იხსენებს: „არეულობა უამრავი მინახავს, მაგრამ გეები იმ ღამეს ნამდვილად ზღვარს გადავიდნენ. პოლიციელები სრულიად პატივაყრილები იყვნენ. აქამდე მსგავსი რამ არ მომხდარა. ისინი ასეთ წინააღმდეგობას არასოდეს წაწყდომიან, მით უმეტეს – ქალად გადაცმული კაცებისგან. ამან ისინი იმ დონეზე გააცოფა, რომ მათ სახეებზე ადვილად შეამჩნევდით ამ ადამიანების დახოცვის მზაობას“. პოლიცია პროტესტანტებისგან ქუჩის გაწმენდას შეეცადა, მაგრამ ეს უკანასკნელნი არ ნებდებოდნენ. ისინი ღიად დასცინოდნენ და აჯავრებდნენ სამართალდამცავებს. ხალხის უმართავი ტალღა მეშვიდე ავენიუსკენ დაიძრა, მან კრისტოფერ-სტრიტი გადაკეტა. პოლიციასთან შეტაკება დილის 4 საათამდე გაგრძელდა. მომდევნო დილით, ადამიანები კრისტოფერ-პარკში ისხდნენ და ვერ იჯერებდნენ წუხანდელი ღამის ამბებს. სამარისებური სიჩუმე იდგა, თუმცა ჰაერში კვლავ იგრძნობოდა დაძაბულობა. ღამის არეულობების შედეგად, 13 ადამიანი დააპატიმრეს. ოთხმა პოლიციელმა და პროტესტანტთა დაუდგენელმა რაოდენობამ, სხეულის დაზიანებები მიიღო, Stonewall Inn კი პრაქტიკულად გაცამტვერდა. მომავალ ღამეს, პაინს ბარში მისვლა და მისი დახურვა ჰქონდა განზრახული. არეულობის დროს, კრეიგ როდველმა (Craig Rodwell), წიგნის მაღაზიის მფლობელმა, დარეკა გაზეთებში: New York Times, New York Post და New York Daily News, და მომხდარის შესახებ შეატყობინა. ახალი ამბავი უცებ გავრცელდა. მომდევნო ღამით, არეულობებმა კრისტოფერ-სტრიტზე კიდევ უფრო დიდი ძალით იფეთქა. Stonewall Inn-ს დაუბრუნდნენ წინა ღამის ვიზიტორები, და ამჯერად მათ გამვლელები და ტურისტები შეუერთდნენ. ათასობით ადამიანი შეიკრიბა ბარის წინ, რომელიც კვლავ გაიღო. ქუჩაზე დიდი საცობი შეიქმნა. პროტესტანტთა ტალღამ ალყა შემოარტყა ავტობუსებსა და ავტომობილებს მხოლოდ იმ შემთხვევაში ატარებდნენ, თუ მათი მფლობელები მათ მხარდაჭერას გამოხატავდნენ ან ქამინგ აუთს გააკეთებდნენ. ქუჩაზე ნაგვის ურნების დაწვა დაიწყეს. შემთხვევის ადგილზე კვლავ გამოჩნდა „ტაქტიკური საპატრულო ჯგუფი“. უწესრიგობები დილის 4 საათამდე გაგრძელდა. ორშაბათს და სამშაბათს, წვიმის გამო, გრინვიჩ-ვილიჯზე სიტუაცია რამდენადმე განიმუხტა. კრეიგ როდველმა და მისმა პარტნიორმა ფრედ სერჯენტმა, ამით ისარგებლეს და 5000 ფურცელი გაავრცელეს მოთხოვნით: „გეი ბარებს მოვაცილოთ მაფია და პოლიციელები!“. ფურცლებზე დატანილი იყო Stonewall Inn-ისა და მაფიის საკუთრებაში მყოფი სხვა გეი ბარების ბოიკოტირებისა და საზოგადოებრივი წნეხის მერიაზე განხორციელებისკენ მოწოდება, ასევე „პოლიციის თავაშვებულობის“ ალაგმვის მოთხოვნა. ოთხშაბათს, კრისტოფერ-სტრიტზე არეულობები განახლდა მას შემდეგ, რაც Village Voice-ის ჟურნალისტებმა ჰოვარდ სმიტმა და ლუსიან ტრესკოტმა ამბოხის მონაწილეთა მისამართით შეურაცხმყოფელი გამოთქმები გამოიყენეს: «forces of faggotry“, «Sunday fag follies», «limp wrists». ამჯერად, პროტესტანტთა რისხვა თავს გაზეთის რედაქციას დაატყდა. ამასობაში, მათ რიცხვს კიდევ 1000 ადამიანი შეემატა. ოთხშაბათ საღამოს გაჩაღებული მორიგი შეტაკებები ერთი საათის მანძილზე გაგრძელდა. იმ საღამოს, 5 ადამიანი დააპატიმრეს. Stonewall Inn-მა არეულობების შემდეგ რამდენიმე კვირას გასტანა. 1969 წლის ოქტომბერში, რაიონში მკვეთრად გაძვირდა საიჯარო გადასახადი, რის გამოც დაიკეტა. 1970 წლის 28 ივნისს, გრინვიჩ-ვილიჯზე, სტოუნვოლის ამბოხის ერთი წლისთავი აღნიშნეს – „კრისტოფერ-სტრიტის გათავისუფლების დღე“ – ისტორიაში პირველი გეი პრაიდი. ნიუ-იორკის მხარდამხარ, სტოუნვოლის მოვლენების წლისთავი აღნიშნეს ლოს-ანჯელესსა და ჩიკაგოში. მომდევნო წელს, გეი პრაიდი გაიმართა ბოსტონში, დალასში, მილუოკიში, ლონდონში, პარიზში, დასავლეთ ბერლინში, სტოკჰოლმში. 1972 წელს მათ რიცხვს ატლანტა, ბუფალო, დეტროიტი, ვაშინგტონი, მაიამი, სან-ფრანცისკო და ფილადელფია შეუერთდა. ფრენკ კამენი მალე მიხვდა სტოუნვოლის ამბოხის ცვლილებათა არსს. 50-იანი წლების გეი აქტივისტს სჯეროდა, რომ მშვიდობით ცხოვრების საუკეთესო ხერხია ჰეტეროსექსუალების დარწმუნება, რომ გეები მათგან არაფრით არ განსხვავდებიან. როდესაც მან და სხვა აქტივისტებმა თეთრი სახლის პიკეტირება განიზრახეს, მათი მიზანი იყო უფლებებისთვის მშვიდობიანი ბრძოლის ეფექტიანობის დამტკიცება. სტოუნვოლის მოვლენების შემდეგ კი, მან განაცხადა: „როდესაც დარბევები მოხდა, ქვეყანაში სულ 50-60 გეი ჯგუფი იყო. ერთი წლის შემდეგ კი, მათი რიცხვი 1000-მდე გაიზარდა, ორ წელიწადში – 2500-ს მიაღწია“. ბევრ აქტივისტს მიაჩნია, რომ სტოუნვოლის ამბოხი მხოლოდ გეი განმათავისუფლებელი მოძრაობის დასაბამია, არამედ – გეი პრაიდისა და თანამედროვე ლგბტ ადამიანების უფლებებისთვის ბრძოლის ფუნდამენტი, რომელზეც დღეს ამერიკის შეერთებულ შტატებში ლგბტ ადამიანებისადმი დამოკიდებულება და პატივისცემაა აგებული.

სქოლიო

1. Actors to Gyms. Retrieved 7 June 2015. Jump up ^ Bernstein, Mary (2002). Identities and Politics: Toward a Historical Understanding of the Lesbian and Gay Movement. Social Science History 26:3 (fall 2002). 2. ^ Bull, C., and J. Gallagher (1996) Perfect Enemies: The Religious Right, the Gay Movement, and the Politics of the 1990s. New York: Crown. 3. One example of this approach is: Sullivan, Andrew. (1997) Same-Sex Marriage: Pro and Con. New York: Vintage.