ეკლესიასტე: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
| ხაზი 1: | ხაზი 1: | ||
'''ეკლესიასტე''' ([[ბერძნული|ბერძ.]] Ekklēsiastēs, {{lang-he-n|קֹהֶלֶת}} „Qoheleth“, „Koheleth“, „საკრებულოს მქადაგებელი“) — [[ძველი აღთქმა|ძველი აღთქმის]]ა და [[ბიბლია|ბიბლიის]] ოცდამეოთხე [[წიგნი]]. განეკუთვნება ეგრედ წოდებულ „სიბრძნის ლიტერატურას“, რის გამოც იგი მიეწერება [[ებრაელები|ებრაელთა]] [[სოლომონ მეფე|მეფე სოლომონს]], თუმცა ენობრივი და სტილური ნიშნებით გაცილებით გვიან უნდა იყოს შექმნილი, დაახლოებით [[ძვ. წ. III საუკუნე|ძველი წელთაღრიცხვის III საუკუნეში]]. ეკლესიასტე შეიძლება ჩაითვალოს ცოდვილი და ცხოვრებით მობეზრებული, წუთისოფელზე გულაცრუებული მეფის აღსარებად. მასში გაცხადებულია წუთისოფლის წარმავლობა, ღრმად არის განცდილი ყოფიერების ტრაგიზმი, მისი „ორგემაგეობა“ ([[დავით გურამიშვილი]]ს გამოთქმა), [[ადამიანი]]ს ბუნების უცვლელობა, მისი შემეცნებითი შესაძლებლობების დასაზღვრულობა — ადამიანი ვერ ჩასწვდება ცხოვრების აზრს, სიბრძნის დასაბამი ღვთის შიშია. ეკლესიასტეს სულისკვეთების გასაღებია სიტყვები: {{ციტირება|ამაოება ამაოთა, ყოველივე ამაო}} წიგნი შედგება ცალკეული შეგონებებისა და ბრძნული გამონათქვამებისგან, რომლებიც ხშირად ერთმანეთთან არ არის დაკავშირებული. გვიანდელი [[იუდაისტიკა|იუდაისტურ]] ლიტერატურაში წიგნში გამოვლენილი მსოფლმხედველობა მეტად უარყოფითად იყო შეფასებული. ქართულად ეკლესიასტე ადრევე უთარგმნიათ, შეტანილია ძველი აღთქმის უძველეს ხელნაწერში „[[ოშკის ბიბლია]]ში“. |
'''ეკლესიასტე''' ([[ბერძნული|ბერძ.]] Ekklēsiastēs, {{lang-he-n|קֹהֶלֶת}} „Qoheleth“, „Koheleth“, „საკრებულოს მქადაგებელი“) — [[ძველი აღთქმა|ძველი აღთქმის]]ა და [[ბიბლია|ბიბლიის]] ოცდამეოთხე კანონიკური [[წიგნი]]. განეკუთვნება ეგრედ წოდებულ „სიბრძნის ლიტერატურას“, რის გამოც იგი მიეწერება [[ებრაელები|ებრაელთა]] [[სოლომონ მეფე|მეფე სოლომონს]], თუმცა ენობრივი და სტილური ნიშნებით გაცილებით გვიან უნდა იყოს შექმნილი, დაახლოებით [[ძვ. წ. III საუკუნე|ძველი წელთაღრიცხვის III საუკუნეში]]. ეკლესიასტე შეიძლება ჩაითვალოს ცოდვილი და ცხოვრებით მობეზრებული, წუთისოფელზე გულაცრუებული მეფის აღსარებად. მასში გაცხადებულია წუთისოფლის წარმავლობა, ღრმად არის განცდილი ყოფიერების ტრაგიზმი, მისი „ორგემაგეობა“ ([[დავით გურამიშვილი]]ს გამოთქმა), [[ადამიანი]]ს ბუნების უცვლელობა, მისი შემეცნებითი შესაძლებლობების დასაზღვრულობა — ადამიანი ვერ ჩასწვდება ცხოვრების აზრს, სიბრძნის დასაბამი ღვთის შიშია. ეკლესიასტეს სულისკვეთების გასაღებია სიტყვები: {{ციტირება|ამაოება ამაოთა, ყოველივე ამაო}} წიგნი შედგება ცალკეული შეგონებებისა და ბრძნული გამონათქვამებისგან, რომლებიც ხშირად ერთმანეთთან არ არის დაკავშირებული. გვიანდელი [[იუდაისტიკა|იუდაისტურ]] ლიტერატურაში წიგნში გამოვლენილი მსოფლმხედველობა მეტად უარყოფითად იყო შეფასებული. ქართულად ეკლესიასტე ადრევე უთარგმნიათ, შეტანილია ძველი აღთქმის უძველეს ხელნაწერში „[[ოშკის ბიბლია]]ში“. |
||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
||
11:33, 13 აპრილი 2015-ის ვერსია
ეკლესიასტე (ბერძ. Ekklēsiastēs, ებრ. קֹהֶלֶת „Qoheleth“, „Koheleth“, „საკრებულოს მქადაგებელი“) — ძველი აღთქმისა და ბიბლიის ოცდამეოთხე კანონიკური წიგნი. განეკუთვნება ეგრედ წოდებულ „სიბრძნის ლიტერატურას“, რის გამოც იგი მიეწერება ებრაელთა მეფე სოლომონს, თუმცა ენობრივი და სტილური ნიშნებით გაცილებით გვიან უნდა იყოს შექმნილი, დაახლოებით ძველი წელთაღრიცხვის III საუკუნეში. ეკლესიასტე შეიძლება ჩაითვალოს ცოდვილი და ცხოვრებით მობეზრებული, წუთისოფელზე გულაცრუებული მეფის აღსარებად. მასში გაცხადებულია წუთისოფლის წარმავლობა, ღრმად არის განცდილი ყოფიერების ტრაგიზმი, მისი „ორგემაგეობა“ (დავით გურამიშვილის გამოთქმა), ადამიანის ბუნების უცვლელობა, მისი შემეცნებითი შესაძლებლობების დასაზღვრულობა — ადამიანი ვერ ჩასწვდება ცხოვრების აზრს, სიბრძნის დასაბამი ღვთის შიშია. ეკლესიასტეს სულისკვეთების გასაღებია სიტყვები:
| „ | ამაოება ამაოთა, ყოველივე ამაო | “ |
წიგნი შედგება ცალკეული შეგონებებისა და ბრძნული გამონათქვამებისგან, რომლებიც ხშირად ერთმანეთთან არ არის დაკავშირებული. გვიანდელი იუდაისტურ ლიტერატურაში წიგნში გამოვლენილი მსოფლმხედველობა მეტად უარყოფითად იყო შეფასებული. ქართულად ეკლესიასტე ადრევე უთარგმნიათ, შეტანილია ძველი აღთქმის უძველეს ხელნაწერში „ოშკის ბიბლიაში“.
ლიტერატურა
- „ენციკლოპედია საქართველო“, თბილისი, ტომი 2, 2012 წელი, ზ. კიკნაძე.