პავლე კანდელაკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ახალი გვერდი: {{მმ*|კანდელაკი}} '''პავლე მამანტის ძე კანდელაკი''' (დ. 29 იანვარი, [...
 
ხაზი 13: ხაზი 13:
==ლიტერატურა==
==ლიტერატურა==
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994
* ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994

==რესურსები ინტერნეტში==
* [http://www.nplg.gov.ge/geo/Kandelaki პავლე კანდელაკი]


{{DEFAULTSORT:კანდელაკი, პავლე}}
{{DEFAULTSORT:კანდელაკი, პავლე}}

09:40, 26 მარტი 2015-ის ვერსია

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ კანდელაკი.

პავლე მამანტის ძე კანდელაკი (დ. 29 იანვარი, 1900, დაბა აბაშა — გ. 18 აგვისტო, 1968, თბილისი) — ქართველი მსახიობი, ხელოვნების და კულტურის მოღვაწე, საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე.

ბიოგრაფია

დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია, აქვე ეზიარა სასცენო ხელოვნებას. 1920 წელს ჩაირიცხა თბილისის უნივერსტიტეტის აგრონომიულ ფაკულტეტზე, 1922 წელს გადადის ა. ფაღავას დრამატულ სტუდიაში, რომლის დამტავრების შემდეგ 1924-1930 წლებშირუსთაველის თეატრის მსახიობია. ამავე დროს ვოკალური ხელოვნებას ეუფლება ო. შულგინას ხელმძღვანელობით თბილისის კონსერვატორიაში მონაწილეობს დრამატულ და საოპერო სპექტაკლებში. ბრუნდება უნივერსიტეტში და 1931 წელს ამტავრებს იურიდიულ ფაკულტეტს.

1930 წელს პ. კანდელაკი ადმინისტრაციულ სამშაოზეა. საქფილეგთის დირექტორი, ხელოვნების სამმართველოს უფროსის მოადგილე, კულტსაგანამანათლებლო დაწესებულებათა საქმეთა კომიტეტის თავჯდომარის მოადგილე. 1951-1952 წლებში პარალელურად ასრულებდა ოპერისა და ბალეტის თეატრის დირექტორის მოვალეობას. შემდეგ რუსთაველის თეატრის, ხოლო 1956 წლიდან გრიბოედოვის თეატრის დირექტორია. ამ პერიოდში პ. კანდელაკი საქართველოს კინემატოგრაფიის, შემდეგ კულტურის მინისტრის მოადგილეცაა.

1962 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე იყო საქართველოს ეროვნული ბიბლიოთეკის დირექტორი. დაჯილდოვებული იყო შრომის წითელი დროშის, „საპატიო ნიშნის“ ორდენებითა და მედლებით.

დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში.

ლიტერატურა

  • ზ. ბაბუნაშვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994

რესურსები ინტერნეტში