უზუფრუქტი (უფლება): განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
არის ნაცვლად ტირე გამოიყენეთ
 
ხაზი 7: ხაზი 7:
==ლიტერატურა==
==ლიტერატურა==
* საქართველოს „სამოქალაქო კოდექსი“, მუხლი 242, 244.
* საქართველოს „სამოქალაქო კოდექსი“, მუხლი 242, 244.

==რესურსები ინტერნეტში==
* [https://geolaw.wordpress.com/tag/%E1%83%A3%E1%83%96%E1%83%A3%E1%83%A4%E1%83%A0%E1%83%A3%E1%83%A5%E1%83%A2%E1%83%98/ სანივთო და ვალდებულებითი უფლებების გამიჯვნა]


[[კატეგორია:სამოქალაქო კანონმდებლობა]]
[[კატეგორია:სამოქალაქო კანონმდებლობა]]

უკანასკნელი რედაქცია 08:45, 3 ივნისი 2014-ის მდგომარეობით

უზუფრუქტი — უფლება სხვისი ქონებითა და მისი შემოსავლით სარგებლობისა იმ პირობით, თუ ამ ქონებას არაფერი დააკლდება; უძრავი ნივთის გადაცემა სხვა პირის სარგებლობაში. პირი უფლებამოსილია, როგორც მესაკუთრემ, გამოიყენოს ეს ნივთი და არ დაუშვას მესამე პირთა მიერ მისით სარგებლობა, თუმცა მესაკუთრისაგან განსხვავებით, მას არ აქვს ამ ნივთის გასხვისების, დაგირავების ან მემკვიდრეობით გადაცემის უფლება. ამ ნივთის გაქირავების ან გადაცემისთვის საჭიროა მესაკუთრის თანხმობა. უზუფრუქტის გაუქმების შემდეგ მესაკუთრე ხდება არსებული ქირავნობის ან იჯარის ურთიერთობის მონაწილე; უზუფრუქტი შეიძლება იყოს სასყიდლიანი და უსასყიდლო, დროებითი ან მისი მიღების (უზუფრუქტუარის) სიცოცხლის ხანგრძლივობის მანძილზე.

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • საქართველოს „სამოქალაქო კოდექსი“, მუხლი 242, 244.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]