ნიუტონის კანონები: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
ხაზი 23: | ხაზი 23: | ||
<math> \vec {F_1} = - \vec {F_2}</math> |
<math> \vec {F_1} = - \vec {F_2}</math> |
||
moamzada nikam |
|||
==იხილეთ აგრეთვე== |
==იხილეთ აგრეთვე== |
04:39, 24 იანვარი 2014-ის ვერსია
ნიუტონის კანონები — დინამიკის სამი ძირითადი კანონი, სხეულზე ძალის მოქმედებისა და მის მოძრაობის შესახებ. კანონები ჩამოაყალიბა ფიზიკოსმა ისააკ ნიუტონმა თავის ნაშრომში „Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica“, რომელიც გამოქვეყნდა 1687 წლის 5 ივლისს. კანონები საფუძველია კლასიკური მექანიკისა[1].
ნიუტონის კანონები არის ნიუტონის გალილეის ჰიუგენსონის და სხვათა მრავალი დაკვირვების, ცდების და თეორიული კვლევის შედეგი. თანამედროვე წარმოდგენებისა და ტერმინოლოგიის თანახმად, ი და იი კანონის განხილვისას უნდა გვესმოდეს მატერიალური წერტილი, ხოლო მოძრაობაში — მოძრაობა ათვლის ინერციული სისტემის მიმართ[1].
აღსანიშნავია რომ ნიუტონის კანონები მართობული აღარ არის ძალიან მცირე ზომის ობიექტების(ელემენტარული ნაწილაკები) მოძრაობის დროსა და სინათლის სიჩქარის მახლობელი სიჩქარეებით მოძრაობისას(იხილეთ კვანტური მექანიკა, ფარდობითობის თეორია)[1].
კანონების ფორმულირება
ნიუტონის პირველი კანონი
თუ სხეულზე სხვა სხეულები არ მოქმედებენ,მაშინ იგი უძრავია ან მოძრაობს თანაბრად
ნიუტონის მეორე კანონი
მეორე კანონი ყალიბდება ასე: ყველა ძალის ჯამი, რომელიც მოქმედებს სხეულზე ტოლია მასისა და აჩქარების ნამრავლის. კლასიკურ მექანიკაში ნიუტონის მეორე კანონი მათემატიკურად გამოისახება ასე:
ან
სადაც არის სხეულის აჩქარება, — სხეულზე მოქმედი ძალა და — სხეულის მასა.
ნიუტონის მესამე კანონი
- სხეულები ერთმანეთზე მოქმედებენ ძალებით, რომლებიც მიმართულია ერთი და იმავე წრფის გასწვრივ, მოდულით ტოლია, ხოლო მიმართულებით — საპირისპირო.
moamzada nikam
იხილეთ აგრეთვე
სქოლიო
- ↑ 1.0 1.1 1.2 ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, თბ., 1984. — გვ. 450.