ლეზგები: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 7: | ხაზი 7: | ||
'''ლეზგები''' (საკუთარი სახელწოდება лезгияр ''ლეზგიარ'') — უმთავრესად [[დაღესტანი|დაღესტნის]] სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილისა და [[აზერბაიჯანი]]ს სასაზღვრო რაიონებში მცხოვრები ხალხი. საერთო რაოდენობა 600 ათასი კაცი, მათ შორის [[რუსეთის ფედერაცია]]ში 412 ათასი (2002)<ref>http://www.perepis2002.ru/content.html?id=11&docid=10715289081463</ref>, აზერბაიჯანში 178 ათასი (1999)<ref>http://www.eurasianet.org/resource/azerbaijan/hypermail/200103/0062.html</ref>. ლაპარაკობენ [[ლეზგიური ენა|ლეზგიურ]], აგრეთვე [[რუსული ენა|რუსულ]] და [[აზერბაიჯანული ენა|აზერბაიჯანულ]] ენებზე. |
'''ლეზგები''' (საკუთარი სახელწოდება лезгияр ''ლეზგიარ'') — უმთავრესად [[დაღესტანი|დაღესტნის]] სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილისა და [[აზერბაიჯანი]]ს სასაზღვრო რაიონებში მცხოვრები ხალხი. საერთო რაოდენობა 600 ათასი კაცი, მათ შორის [[რუსეთის ფედერაცია]]ში 412 ათასი (2002)<ref>http://www.perepis2002.ru/content.html?id=11&docid=10715289081463</ref>, აზერბაიჯანში 178 ათასი (1999)<ref>http://www.eurasianet.org/resource/azerbaijan/hypermail/200103/0062.html</ref>. ლაპარაკობენ [[ლეზგიური ენა|ლეზგიურ]], აგრეთვე [[რუსული ენა|რუსულ]] და [[აზერბაიჯანული ენა|აზერბაიჯანულ]] ენებზე. |
||
მორწმუნე ლეზგები |
მორწმუნე ლეზგები მუსლიმან-სუნიტები არიან. |
||
ლეზგები დაღესტნის ერთ-ერთი მკვიდრი ხალხია. ანტიკურ წყაროებში იხსენიება აღმოსავლეთ კავკასიაში მცხოვრები ხალხი ''ლეგი''. IX—X საუკუნეებში არაბულ წყაროებში დაცულია ცნობა ლაკზების სამეფოს შესახებ. XIX საუკუნემდე ლეზგები უმთავრესად დამოუკიდებელი სასოფლო თემების (ე. წ. „თავისუფალი თემები“) მცირე გაერთიანებებში, ნაწილი კი აზერბაიჯანის ([[ყუბის სახანო|ყუბის]], [[დერბენდის სახანო|დერბენდის]] და სხვა სახანოებში) ფეოდალურ წარმონაქმნებში იყვნენ გაერთიანებული. ლეზგების ძირითად საქმიანობაა [[მიწათმოქმედება]], [[მებაღეობა]] და [[მეცხოველეობა]]. ნაწილი დასქმებულია მრეწველობაში. |
ლეზგები დაღესტნის ერთ-ერთი მკვიდრი ხალხია. ანტიკურ წყაროებში იხსენიება აღმოსავლეთ კავკასიაში მცხოვრები ხალხი ''ლეგი''. IX—X საუკუნეებში არაბულ წყაროებში დაცულია ცნობა ლაკზების სამეფოს შესახებ. XIX საუკუნემდე ლეზგები უმთავრესად დამოუკიდებელი სასოფლო თემების (ე. წ. „თავისუფალი თემები“) მცირე გაერთიანებებში, ნაწილი კი აზერბაიჯანის ([[ყუბის სახანო|ყუბის]], [[დერბენდის სახანო|დერბენდის]] და სხვა სახანოებში) ფეოდალურ წარმონაქმნებში იყვნენ გაერთიანებული. ლეზგების ძირითად საქმიანობაა [[მიწათმოქმედება]], [[მებაღეობა]] და [[მეცხოველეობა]]. ნაწილი დასქმებულია მრეწველობაში. |
13:01, 6 ოქტომბერი 2013-ის ვერსია
ლეზგები (საკუთარი სახელწოდება лезгияр ლეზგიარ) — უმთავრესად დაღესტნის სამხრეთ-აღმოსავლეთ ნაწილისა და აზერბაიჯანის სასაზღვრო რაიონებში მცხოვრები ხალხი. საერთო რაოდენობა 600 ათასი კაცი, მათ შორის რუსეთის ფედერაციაში 412 ათასი (2002)[1], აზერბაიჯანში 178 ათასი (1999)[2]. ლაპარაკობენ ლეზგიურ, აგრეთვე რუსულ და აზერბაიჯანულ ენებზე.
მორწმუნე ლეზგები მუსლიმან-სუნიტები არიან.
ლეზგები დაღესტნის ერთ-ერთი მკვიდრი ხალხია. ანტიკურ წყაროებში იხსენიება აღმოსავლეთ კავკასიაში მცხოვრები ხალხი ლეგი. IX—X საუკუნეებში არაბულ წყაროებში დაცულია ცნობა ლაკზების სამეფოს შესახებ. XIX საუკუნემდე ლეზგები უმთავრესად დამოუკიდებელი სასოფლო თემების (ე. წ. „თავისუფალი თემები“) მცირე გაერთიანებებში, ნაწილი კი აზერბაიჯანის (ყუბის, დერბენდის და სხვა სახანოებში) ფეოდალურ წარმონაქმნებში იყვნენ გაერთიანებული. ლეზგების ძირითად საქმიანობაა მიწათმოქმედება, მებაღეობა და მეცხოველეობა. ნაწილი დასქმებულია მრეწველობაში.
სქოლიო
- ↑ http://www.perepis2002.ru/content.html?id=11&docid=10715289081463
- ↑ http://www.eurasianet.org/resource/azerbaijan/hypermail/200103/0062.html
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. VI, თბ., 1983. — გვ. 161.