იაპონიის შიგა ზღვა: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 4: ხაზი 4:
'''იაპონიის შიდა ზღვა''' — ზღვა [[წყნარი ოკეანე|წყნარ ოკეანეში]]. ჩრდილოეთიდან და აღმოსავლეთიდან შემოსაზღვრულია კუნძულ [[ჰონსიუ]]ს დასავლეთი ნაწილის სამხრეთი ნაპირით, სამხრეთ-დასავლეთით ესაზღვრება კუნძულ [[კიუსიუ]]ს ნაპირი, სამხრეთით კუნძულ [[სიკოკუ]]ს ჩრდილოეთი ნაპირი. ზღვა მეტწილად იზოლირებულია [[იაპონიის ზღვა|იაპონიისა]] და [[ფილიპინის ზღვა|ფილიპინის ზღვებისაგან]] და მხოლოდ შეზღუდულად არის დაკავშირებული მათთან. ჩრდილოეთით ვიწრო და თხელი (10-10,5 მ) კამონის სრუტეა. [[წყნარი ოკეანე|წყნარ ოკეანეს]] უკავშირდება კიისა და ბუნგოს სრუტეებით, ხოლო [[იაპონიის ზღვა]]ს — სიმონოსეკის სრუტით. ზღვა გაჭიმულია დაახლოებით განედის მიმართულებით. კუნძულთშორისი კონტინენტური ზღვაა. სიგრძე 445 კმ, სიგანე 55 კმ, ფართობი 18 000 კმ². მაქსიმალური სიღრმე 241 მ. საშუალო სიღრმე 20-60 მ.
'''იაპონიის შიდა ზღვა''' — ზღვა [[წყნარი ოკეანე|წყნარ ოკეანეში]]. ჩრდილოეთიდან და აღმოსავლეთიდან შემოსაზღვრულია კუნძულ [[ჰონსიუ]]ს დასავლეთი ნაწილის სამხრეთი ნაპირით, სამხრეთ-დასავლეთით ესაზღვრება კუნძულ [[კიუსიუ]]ს ნაპირი, სამხრეთით კუნძულ [[სიკოკუ]]ს ჩრდილოეთი ნაპირი. ზღვა მეტწილად იზოლირებულია [[იაპონიის ზღვა|იაპონიისა]] და [[ფილიპინის ზღვა|ფილიპინის ზღვებისაგან]] და მხოლოდ შეზღუდულად არის დაკავშირებული მათთან. ჩრდილოეთით ვიწრო და თხელი (10-10,5 მ) კამონის სრუტეა. [[წყნარი ოკეანე|წყნარ ოკეანეს]] უკავშირდება კიისა და ბუნგოს სრუტეებით, ხოლო [[იაპონიის ზღვა]]ს — სიმონოსეკის სრუტით. ზღვა გაჭიმულია დაახლოებით განედის მიმართულებით. კუნძულთშორისი კონტინენტური ზღვაა. სიგრძე 445 კმ, სიგანე 55 კმ, ფართობი 18 000 კმ². მაქსიმალური სიღრმე 241 მ. საშუალო სიღრმე 20-60 მ.


ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი სრტუტეებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს იაპონიის უმნიშვნელოვანეს შიდა საზღვაო გზას. ზამთარში აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო წყნარი ოკეანის ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია ალეუტის მინიმუმი, რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული ოროგრაფია შესამჩნევად ახდენს გავლენას ქარების მიმართულებასა და სიჩქარეზე.
ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი [[სრტუტე]]ებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია [[ჩრდილოეთ ნახევარსფერო]]ს სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს [[იაპონია|იაპონიის]] უმნიშვნელოვანეს შიდა საზღვაო გზას. [[ზამთარი|ზამთარში]] აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო [[წყნარი ოკეანე|წყნარი ოკეანის]] ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია [[ალეუტის მინიმუმი]], რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ-ს (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული ოროგრაფია შესამჩნევად ახდენს გავლენას ქარების მიმართულებასა და სიჩქარეზე.

18:13, 22 სექტემბერი 2013-ის ვერსია

{{subst:ET|თარგის გამოყენების შეცდომა! ეს თარგი გამოიყენება subst-ის მეშვეობით. პრობლემის აღმოსაფხვრელად ჩაანაცვლეთ თარგი {{მუშავდება}} თარგით {{subst:მუშავდება}}.}}{{მუშავდება/ძირი|[[სპეციალური:Contributions/{{subst:REVISIONUSER}}|{{subst:REVISIONUSER}}]].|{{subst:CURRENTDAY}}|{{subst:CURRENTMONTH}}|{{subst:CURRENTYEAR}}}}

იაპონიის შიდა ზღვა

იაპონიის შიდა ზღვა — ზღვა წყნარ ოკეანეში. ჩრდილოეთიდან და აღმოსავლეთიდან შემოსაზღვრულია კუნძულ ჰონსიუს დასავლეთი ნაწილის სამხრეთი ნაპირით, სამხრეთ-დასავლეთით ესაზღვრება კუნძულ კიუსიუს ნაპირი, სამხრეთით კუნძულ სიკოკუს ჩრდილოეთი ნაპირი. ზღვა მეტწილად იზოლირებულია იაპონიისა და ფილიპინის ზღვებისაგან და მხოლოდ შეზღუდულად არის დაკავშირებული მათთან. ჩრდილოეთით ვიწრო და თხელი (10-10,5 მ) კამონის სრუტეა. წყნარ ოკეანეს უკავშირდება კიისა და ბუნგოს სრუტეებით, ხოლო იაპონიის ზღვას — სიმონოსეკის სრუტით. ზღვა გაჭიმულია დაახლოებით განედის მიმართულებით. კუნძულთშორისი კონტინენტური ზღვაა. სიგრძე 445 კმ, სიგანე 55 კმ, ფართობი 18 000 კმ². მაქსიმალური სიღრმე 241 მ. საშუალო სიღრმე 20-60 მ.

ზღვაში დაახლოებით 3000 კუნძულია, რომლებიც იკავებენ მისი სივრცის მნიშვნელოვან ნაწილს. კუნძულები გაყოფილია მრავალრიცხოვანი სრტუტეებით. ნაპირები ძლიერ დანაწევრებულია. ზღვის შუა ნაწილი მეტად მცირეწყლიანია. მოქცეულია ჩრდილოეთ ნახევარსფეროს სუბტროპიკულ ზონაში. წარმოადგენს იაპონიის უმნიშვნელოვანეს შიდა საზღვაო გზას. ზამთარში აზიის მატერიკზე ვრცელდება მაღალი წნევის მდგრადი ოლქი, ხოლო წყნარი ოკეანის ჩრდილოეთ ნაწილში გავრცელებულია ალეუტის მინიმუმი, რომლის ცენტრი ლოკალიზდება ალეუტის მწკვრივის აღმოსავლეთ ნაწილში. ამასთან დაკავშირებით იაპონიის შიდა ზღვის ღია სივრცეებში გაბატონებულია ჩრდილოეთ-დასავლეთის და ჩრდილოეთის ქარები (ზამთრის მუსონი), რომელთა განმეორებადობა აჭარბებს 60%-ს, ხოლო მათი სიჩქარე საშუალოდ უდრის 3-4 მ/წმ-ს (ცალკეულ თვეებში ეს მაჩვენებელი მატულობს). ნაპირების რთული ოროგრაფია შესამჩნევად ახდენს გავლენას ქარების მიმართულებასა და სიჩქარეზე.