კონსტანტინე II (ქართლის მეფე): განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
მ clean up, replaced: როცა → როდესაც using AWB |
No edit summary |
||
ხაზი 22: | ხაზი 22: | ||
|გარდაცვალების ადგილი = |
|გარდაცვალების ადგილი = |
||
|ქორწინება = |
|ქორწინება = |
||
|შვილები = 1.[[დავით X]] |
|შვილები = 1.[[დავით X]], <br />2. [[ბაგრატ მუხრანბატონი|ბაგრატი]] |
||
|დინასტია = [[ბაგრატიონები]] |
|დინასტია = [[ბაგრატიონები]] |
||
|მამა = დემეტრე |
|მამა = დემეტრე |
||
ხაზი 28: | ხაზი 28: | ||
}} |
}} |
||
'''კონსტანტინე II''' (გ. [[1505]]), ქართლის მეფე [[1478]]/[[1479]]-[[1505]], [[ალექსანდრე I |
'''კონსტანტინე II''' (გ. [[1505]]), ქართლის მეფე [[1478]]/[[1479]]-[[1505]], [[ალექსანდრე I დიდი]]ს ძის დემეტრეს (დიმიტრის) ვაჟი. [[1465]] ბიძასთან, მეფე [[გიორგი VIII|გიორგი VIII-თან]], ერთად ტყვედ ჩაუვარდა სამცხის ათაბაგ ყვარყვარე II-ს. ტყვეობიდან გამოქცეული კონსტანტინე II [[ქუთაისი|ქუთაისში]] გამაგრდა, მაგრამ ხელისუფლებას ვერ დაეუფლა და [[1466]] საქართველოს მეფედ თავი გამოაცხადა [[ბაგრატ VI|ბაგრატ VI-მ]]. ამავე დროს ტყვეობიდან განთავისუდლებული გიორგი VIII, რომელმაც ბაგრატ VI-თან ბრძოლაში წააგო, კახეთში გადავიდა და საფუძველი დაუდო კახეთის სამეფოს დამოუკიდებელ არსებობას. [[1468]] კონსტანტინე II იძულებული გახდა ეცნო ბაგრატ VI-ის მეფობა. თუმცა თავის თავს მაინც მეფეს უწოდებდა [[1466]]-იდან ჩანს, ამას ქართლ-იმერეთში ბაგრატ VI-ის მეფობის დროს (1466-78) სამეფოს გარკვეულ ტერიტორიაზე ძალაუფლება ჰქონდა, ე.ი. ეს იყო ორმეფობის დრო. [[1478]], როდესაც ბაგრატი გარდაიცვალა კონსტანტინე II-მ სძლია ბაგრატ VI-ის ძეს [[ალექსანდრე II, ბაგრატ VI-ის ძე|ალექსანდრეს]] და ქართლ-იმერეთის ტახტს დაეპატრონა. [[1483]] კონსტანტინე II [[არადეთი|არადეთთან]] დაამარცხა [[ყვარყვარე II ჯაყელი|ყვარყვარე II-მ]], ამით ისარგებლა ალექსანდრე II-მ და [[1484]] თავი იმერეთის მეფედ გამოაცხადა. [[1487]] კონსტანტინე II-მ ქუთაისიდან განდევნა, მაგრამ ქართლში იაყუბ-ყაენის შემოსევის გამო იძულებული გახდა დაეტოვებინა [[იმერეთი]], რომელსაც კვლავ ალექსანდრე II დაეუფლა ([[1489]]). [[1490]]-იანი წლების დასაწყისში კონსტანტინე II-მ ცნო ქართლის, კახეთის და იმერეთის სამეფოებად საქართველოს დაშლის ფაქტი, თუმცა ამის შემდეგაც განაგრძობდა ბრძოლას ერთიანი სამეფოს აღსადგენად და ოსმალეთ-ირანის აგრესიის წინააღმდეგ. ამ მიზნის მისაღწევად [[1492]]-[[1496]] წლებს შუა მან ხუცესი ნილოსი გაგზავნა დესპანად კაიროში ეგვიპტის მამლუქ სულთან აშრაფ სეიფ ალ-დინ კაიტბეისთან, აგრეთვე რომის პაპთან და ესპანეთის მეფესთან. მაგრამ კონსტანტინე II-ის ცდას შედეგი არ მოჰყოლია. |
||
==ლიტერატურა== |
==ლიტერატურა== |
14:22, 29 აგვისტო 2013-ის ვერსია
კონსტანტინე II | |
---|---|
ქართლის მეფე | |
მმართ. დასაწყისი: | 1478 / 1479 |
მმართ. დასასრული: | 1505 |
წინამორბედი: | ალექსანდრე II |
მემკვიდრე: | დავით X |
პირადი ცხოვრება | |
დაბ. თარიღი: | 1447 |
გარდ. თარიღი: | 1505 |
შვილები: |
1.დავით X, 2. ბაგრატი |
დინასტია: | ბაგრატიონები |
მამა: | დემეტრე |
კონსტანტინე II (გ. 1505), ქართლის მეფე 1478/1479-1505, ალექსანდრე I დიდის ძის დემეტრეს (დიმიტრის) ვაჟი. 1465 ბიძასთან, მეფე გიორგი VIII-თან, ერთად ტყვედ ჩაუვარდა სამცხის ათაბაგ ყვარყვარე II-ს. ტყვეობიდან გამოქცეული კონსტანტინე II ქუთაისში გამაგრდა, მაგრამ ხელისუფლებას ვერ დაეუფლა და 1466 საქართველოს მეფედ თავი გამოაცხადა ბაგრატ VI-მ. ამავე დროს ტყვეობიდან განთავისუდლებული გიორგი VIII, რომელმაც ბაგრატ VI-თან ბრძოლაში წააგო, კახეთში გადავიდა და საფუძველი დაუდო კახეთის სამეფოს დამოუკიდებელ არსებობას. 1468 კონსტანტინე II იძულებული გახდა ეცნო ბაგრატ VI-ის მეფობა. თუმცა თავის თავს მაინც მეფეს უწოდებდა 1466-იდან ჩანს, ამას ქართლ-იმერეთში ბაგრატ VI-ის მეფობის დროს (1466-78) სამეფოს გარკვეულ ტერიტორიაზე ძალაუფლება ჰქონდა, ე.ი. ეს იყო ორმეფობის დრო. 1478, როდესაც ბაგრატი გარდაიცვალა კონსტანტინე II-მ სძლია ბაგრატ VI-ის ძეს ალექსანდრეს და ქართლ-იმერეთის ტახტს დაეპატრონა. 1483 კონსტანტინე II არადეთთან დაამარცხა ყვარყვარე II-მ, ამით ისარგებლა ალექსანდრე II-მ და 1484 თავი იმერეთის მეფედ გამოაცხადა. 1487 კონსტანტინე II-მ ქუთაისიდან განდევნა, მაგრამ ქართლში იაყუბ-ყაენის შემოსევის გამო იძულებული გახდა დაეტოვებინა იმერეთი, რომელსაც კვლავ ალექსანდრე II დაეუფლა (1489). 1490-იანი წლების დასაწყისში კონსტანტინე II-მ ცნო ქართლის, კახეთის და იმერეთის სამეფოებად საქართველოს დაშლის ფაქტი, თუმცა ამის შემდეგაც განაგრძობდა ბრძოლას ერთიანი სამეფოს აღსადგენად და ოსმალეთ-ირანის აგრესიის წინააღმდეგ. ამ მიზნის მისაღწევად 1492-1496 წლებს შუა მან ხუცესი ნილოსი გაგზავნა დესპანად კაიროში ეგვიპტის მამლუქ სულთან აშრაფ სეიფ ალ-დინ კაიტბეისთან, აგრეთვე რომის პაპთან და ესპანეთის მეფესთან. მაგრამ კონსტანტინე II-ის ცდას შედეგი არ მოჰყოლია.
ლიტერატურა
- გუჩუა ვ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 5, თბ., 1980. — გვ. 642.
წინამორბედი: ალექსანდრე II |
ქართლის მეფე 1478 - 1505 |
შემდეგი: დავით X |