რავენა: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
მ Bot: 78 ენათაშორისი ბმული გადატანილია Wikidata-ზე, d:q13364 |
მ →რესურსები ინტერნეტში: clean up, replaced: ოფიციალური ვებსაიტი → ოფიციალური საიტი using AWB |
||
ხაზი 20: | ხაზი 20: | ||
== რესურსები ინტერნეტში == |
== რესურსები ინტერნეტში == |
||
* [http://www.comune.ra.it/ რავენას ოფიციალური |
* [http://www.comune.ra.it/ რავენას ოფიციალური საიტი] |
||
* [http://www.turismo.ravenna.it/index.php?lang=2 ტურიზმო რავენა] |
* [http://www.turismo.ravenna.it/index.php?lang=2 ტურიზმო რავენა] |
||
* [http://www.sacred-destinations.com/italy/ravenna ტურისტის მეგზური] |
* [http://www.sacred-destinations.com/italy/ravenna ტურისტის მეგზური] |
12:34, 17 აგვისტო 2013-ის ვერსია
რავენა (იტ: Ravenna) — ქალაქი და კომუნა იტალიის ემილია-რომანიას რეგიონში. მდებარეობს ადრიატიკის ზღვის მახლობლად, თუმცა არა მის სანაპიროზე, ზღვასთან დაკავშირებულია არხით. 2009 წლის მონაცემებით მოსახლეობა შეადგენს დაახლოებით 157000 კაცს.
ისტორია
რავენა ისტორიულ ანალებში ჩანს ძვ. წ. 89 წლიდან. ის თავის დროზე წარმოადგენდა რომაული საზღვაო ფლოტის უმნიშვნელოვნეს ბაზას. 402 წელს დასავლეთ რომის იმპერატორმა ჰონორიუსმა იმპერიის დედაქალაქი მილანიდან რავენაში გადაიტანა.
493 წელს რავენას იღებს ოსტგუთების ბელადი თეოდორიხ დიდი და აქცევს მისი სამეფოს დედაქალაქად. იტალიაში ოსტგუთების ბატონობას ბოლო მოუღო ბიზანტიის იმპერატორმა იუსტინიანე I-მა და მთელი იტალია ბიზანტიას დაუმორჩილა. შემდგომში იმპერატორ მავრიკიოსის მმართველობისას ბიზანტიის იმპერიის შემადგენლობაში ჩამოყალიბდა ნახევრადდამოუკიდებელი რავენის საეგზარქოსო. ამ სტასუსით მან იარსება 751 წლამდე. როდესაც ბიზანტიის სამფლობელოებს იტალიაში დაეპატრონნენ ლანგობარდები.
ღირსშესანიშნაობანი
რავენაში ადრექრისტიანული ხანის რვა არქიტექტურული ძეგლია, რომელიც იუნესკოს მიერ შეტანილია მსოფლიო მემკვიდრეობის ძეგლების სიაში. ესენია:
- გალა პლაციდიას მავზოლეუმი
- მართლმადიდებლური ბაპტისტერიუმი
- არიანული ბაპტისტერიუმი
- სანტ-აპოლინარე-ნუოვოს ეკლესია
- სანტ-აპოლინარე-ინ-კლასეს ეკლესია
- სან-ვიტალეს ეკლესია
- თეოდორიხის მავზოლეუმი
- რავენის საარქიეპისკოპოსო კაპელა
ლიტერატურა
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 8, თბ., 1984. — გვ. 289.
რესურსები ინტერნეტში
|