სიუზან ბელპერონი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შეუმოწმებელი ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
New chapter "An avant-garde artist in Boivin jewelry house" / Translation by Zurab Pavlenishvili
Chapter modification / Translation by Zurab Pavlenishvili
ხაზი 9: ხაზი 9:
ზამთრის გრძელი თვეების შესავსებად იურის რეგიონის მცხოვრებლებმა საუკუნეთა მანძილზე განავითარეს ტრადიციულ ხელსაქმეთა ფართო სფერო, რაც მოიცავდა ქვების კვეთის ხელოვნებას. <ref>{{fr}} {{cite book|last=Colin |first=Thérèse |title=Industries in Saint-Claude |publisher=Les Études rhodaniennes |year=1937 |url=http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/geoca_1164-6268_1937_num_13_3_6529?_Prescripts_Search_tabs1=standard& |page=196 |accessdate=29 April 2012|language=fr }}</ref> ქალაქი სენ-კლოდი 1885 და 1929 წლებს შორის იყო ასევე ბრილიანტების დამუშავების ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მსოფლიო ცენტრი. <ref> {{en}} {{cite book |last=Bauer |first=Max |title=Precious Stones, Vol. 1 |publisher=Dover Publications |year=1968 |url=http://books.google.fr/books?id=1Fp0_p0ArYAC&pg=PA244&dq=diamond+cutting+precious+stones+st+claude&hl=fr&sa=X&ei=4G2cT5-dBNKY1AWGkqz1Dg&ved=0CEkQ6AEwAA |page=244 |isbn= 978-0486219103 |accessdate=29 April 2012}}</ref>
ზამთრის გრძელი თვეების შესავსებად იურის რეგიონის მცხოვრებლებმა საუკუნეთა მანძილზე განავითარეს ტრადიციულ ხელსაქმეთა ფართო სფერო, რაც მოიცავდა ქვების კვეთის ხელოვნებას. <ref>{{fr}} {{cite book|last=Colin |first=Thérèse |title=Industries in Saint-Claude |publisher=Les Études rhodaniennes |year=1937 |url=http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/geoca_1164-6268_1937_num_13_3_6529?_Prescripts_Search_tabs1=standard& |page=196 |accessdate=29 April 2012|language=fr }}</ref> ქალაქი სენ-კლოდი 1885 და 1929 წლებს შორის იყო ასევე ბრილიანტების დამუშავების ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მსოფლიო ცენტრი. <ref> {{en}} {{cite book |last=Bauer |first=Max |title=Precious Stones, Vol. 1 |publisher=Dover Publications |year=1968 |url=http://books.google.fr/books?id=1Fp0_p0ArYAC&pg=PA244&dq=diamond+cutting+precious+stones+st+claude&hl=fr&sa=X&ei=4G2cT5-dBNKY1AWGkqz1Dg&ved=0CEkQ6AEwAA |page=244 |isbn= 978-0486219103 |accessdate=29 April 2012}}</ref>


იცოდა რა სიუზანის დიზაინერის ადრე განვითარებული ნიჭის შესახებ, მისმა დედამ წაახალისა ის მიეცა თავისუფალი მიმართულება მისი ნიჭისათვის, შეიყვანა რა ის სახვითი ხელოვნების სკოლაში ქალაქ [[ბეზანსონი|ბეზანსონში]].<ref name=RauletBaroinP20>{{en}} {{cite book|last1=Raulet|last2=Baroin |title=Suzanne Belperron|page=20|year=2011}}</ref> ეს სკოლა დაარსა 1773 წელს შვეიცარიელმა მხატვარმა მელქიორ ვირშმა და ფრანგმა მოქანდაკემ ლიუკ ბრეტონმა. 1843 წლის შემდეგ სკოლის პირადაპირ არის საფრანგეთის უძველესი სახელმწიფო მუზეუმი ხელოვნებისა და არქეოლოგიისა ქ. [[ბეზანსონი|ბეზანსონისა]], მოწყობილი 1694 წელს, დაახლოებით 1 საუკუნით ადრე პარიზის [[ლუვრი|ლუვრის]] მუზეუმზე, ეს არის ადგილი, სადაც არის საფრანგეთის ერთ-ერთი უდიდესი საგამოფენო დარბაზი, შესანიშნავი კოლექცია კლასიკური სიძველეებისა და ძველ-ეგვიპტური ნაკეთობებისა.
იცოდა რა სიუზანის დიზაინერის ადრე განვითარებული ნიჭის შესახებ, მისმა დედამ წაახალისა ის მიეცა თავისუფალი მიმართულება მისი ნიჭისათვის, შეიყვანა რა ის სახვითი ხელოვნების სკოლაში ქალაქ [[ბეზანსონი|ბეზანსონში]].<ref name=RauletBaroinP20>{{en}} {{cite book |last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron |page=20| year=2011}}</ref> ეს სკოლა დაარსა 1773 წელს შვეიცარიელმა მხატვარმა მელქიორ ვირშმა და ფრანგმა მოქანდაკემ ლიუკ ბრეტონმა. 1843 წლის შემდეგ სკოლის პირადაპირ არის საფრანგეთის უძველესი სახელმწიფო მუზეუმი ხელოვნებისა და არქეოლოგიისა ქ. [[ბეზანსონი|ბეზანსონისა]], მოწყობილი 1694 წელს, დაახლოებით 1 საუკუნით ადრე პარიზის [[ლუვრი|ლუვრის]] მუზეუმზე, ეს არის ადგილი, სადაც არის საფრანგეთის ერთ-ერთი უდიდესი საგამოფენო დარბაზი, შესანიშნავი კოლექცია კლასიკური სიძველეებისა და ძველ-ეგვიპტური ნაკეთობებისა.


სიუზან ბელპერონმა მოიგო პირველი პრიზი „დეკორატიულ ხელოვნებაში“ წლიურ შეჯიბრებაში 1918 წლისა, ორნამენტით მორთული საათით.<ref name=RauletBaroinP21ClassResults>{{en}} {{cite book|last1=Raulet |last2=Baroin |title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011|postscript=&nbsp;Class results of the School of Fine Arts, Besançon, 1918; Reproduced in the book}}</ref> ეს პრიზი იყო მისი ჯილდო სწავლის წლებისათვის სპეციალობით „საათების და იუველირულ ნაკეთობათა დამზადება.
სიუზან ბელპერონმა მოიგო პირველი პრიზი „დეკორატიულ ხელოვნებაში“ წლიურ შეჯიბრებაში 1918 წლისა, ორნამენტით მორთული საათით.<ref name=RauletBaroinP21ClassResults>{{en}} {{cite book |last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011}} Class results of the School of Fine Arts, Besançon, 1918; Reproduced in the book</ref> ეს პრიზი იყო მისი ჯილდო სწავლის წლებისათვის სპეციალობით „საათების და იუველირულ ნაკეთობათა დამზადება.


=== ავანგარდის არტისტი ბოივინის საიველირო სახლში ===
=== ავანგარდის არტისტი ბოივინის საიველირო სახლში ===


1919 წლის მარტში, „ოქროს ოციანი წლების“ დასაწყისში, მალე მისი პარიზში გადასვლის შემდეგ, სიუზან ბელპერონი მიღებული იყო როგორც მოდელისტი-დიზაინერი ჟანა ბოივინის, რენე ბოივინის ქვრივის მიერ.<ref name=RauletBaroinP8Certificate>{{en}} {{cite book|last1=Raulet |last2=Baroin |title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011|postscript=&nbsp;Certificate of employment of Maison René Boivin addressed to Suzanne Belperron, reproduced in the book}}</ref> ბოივინების ფრანგულმა საიუველირო სახლმა, შექმნილმა 1890 წელს, დაკარგა 1917 წელს მისი დამფუძნებელი, რომელიც იყო ნიჭიერი დიზაინერი. 1920 წლიდან მეისონ რენე ბოივინის კოლექციები წარმოადგენდნენ მრავალ საიუველირო ნაკეთობებს შთაგონებულებს სიუზან ვუილერმის 1917 წლის ესკიზებით, [8] როცა ის ჯერ კიდევ სტუდენტი იყო ნატიფი ხელოვნების სკოლაში. ამ დროისათვის ეს დიდი, კარგად დამუშავებული საიუველირო ნაკეთობები კონკურენციას უწევდნენ არტ დეკოს სტილს, რომელიც დომინირებდა, მისი ნატიფი, გეომეტრიული და სტრუქტურული საიუველირო ნაკეთობებით.<ref name=RauletBaroinP8>{{en}} {{cite book|last1=Raulet|last2=Baroin|title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011}}</ref>
1919 წლის მარტში, „ოქროს ოციანი წლების“ დასაწყისში, მალე მისი პარიზში გადასვლის შემდეგ, სიუზან ბელპერონი მიღებული იყო როგორც მოდელისტი-დიზაინერი ჟანა ბოივინის, რენე ბოივინის ქვრივის მიერ.<ref name=RauletBaroinP8Certificate>{{en}} {{cite book|last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011}} Certificate of employment of Maison René Boivin addressed to Suzanne Belperron, reproduced in the book</ref> ბოივინების ფრანგულმა საიუველირო სახლმა, შექმნილმა 1890 წელს, დაკარგა 1917 წელს მისი დამფუძნებელი, რომელიც იყო ნიჭიერი დიზაინერი. 1920 წლიდან მეისონ რენე ბოივინის კოლექციები წარმოადგენდნენ მრავალ საიუველირო ნაკეთობებს შთაგონებულებს სიუზან ვუილერმის 1917 წლის ესკიზებით, <ref name=RauletBaroinP8>{{en}} {{cite book|last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011}}</ref> როცა ის ჯერ კიდევ სტუდენტი იყო ნატიფი ხელოვნების სკოლაში. ამ დროისათვის ეს დიდი, კარგად დამუშავებული საიუველირო ნაკეთობები კონკურენციას უწევდნენ არტ დეკოს სტილს, რომელიც დომინირებდა, მისი ნატიფი, გეომეტრიული და სტრუქტურული საიუველირო ნაკეთობებით.<ref name=RauletBaroinP8>{{en}} {{cite book|last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron|page=8|year=2011}}</ref>


ჟანა ბოივინი. რომელიც ყოველთვის განიხილავდა სიუზანს "როგორც „ცოტა მისი საკუთარი ბავშვის მსგავსს“, <ref name=RauletBaroinP9>{{en}} {{cite book|last1=Raulet|last2=Baroin |title=Suzanne Belperron|page=9|year=2011|postscript=&nbsp;Letter from Mrs. Jeanne Boivin of November 2, 1923, reproduced in the book}}</ref> აღიარებდა, რომ „ის დიდ როლს თამაშობს მეისონ რენე ბოივინის მხატვრულ ცხოვრებაში“. არა ჰყავდა რა საკუთარი შვილი, სიუზანმა თავი მიუძღვნა ამ საიუველირო სახლის შემოქმედებითი მარკისა და საერთაშორისო რეპუტაციის წინ წაწევას. ამას გარდა 1924 წელს, 23 წლის ასაკში, სიუზან ბელპერონი გახდა თანა-დირექტორი ბოივინის საიუველირო სახლისა.
ჟანა ბოივინი. რომელიც ყოველთვის განიხილავდა სიუზანს "როგორც „ცოტა მისი საკუთარი ბავშვის მსგავსს“, <ref name=RauletBaroinP9>{{en}} {{cite book|last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron|page=9|year=2011|postscript=&nbsp;Letter from Mrs. Jeanne Boivin of November 2, 1923, reproduced in the book}}</ref> აღიარებდა, რომ „ის დიდ როლს თამაშობს მეისონ რენე ბოივინის მხატვრულ ცხოვრებაში“. არა ჰყავდა რა საკუთარი შვილი, სიუზანმა თავი მიუძღვნა ამ საიუველირო სახლის შემოქმედებითი მარკისა და საერთაშორისო რეპუტაციის წინ წაწევას. ამას გარდა 1924 წელს, 23 წლის ასაკში, სიუზან ბელპერონი გახდა თანა-დირექტორი ბოივინის საიუველირო სახლისა.


სიუზანი ცოლად გაყვა ჟან ბელპერონს, <ref name=RauletBaroinP16>{{en}} {{cite book|last1=Raulet|last2=Baroin|title=Suzanne Belperron|page=16|year=2011}}</ref> პროფესიით ინჟინერს, რომელიც დაიბადა 1898 წლის 18 თებერვალს დოლეში, ასევე იურის რეგიონისა. სამოქალაქო ცერემონია შედგა საქალაქო დარბაზში ბეზანსონში 1924 წლის 11 ივლისს. წყვილი გადავიდა ლამარკის გზის 49 -ში, მონმარტრის რაიონში, პარიზში. ექსპრესიონისტი მხატვრის გენ პოლის სტუდიაში მონმარტრში, სიუზან ბელპერონი შეხვდა მწერალს ლიუის ფერდინანდ სელინს, მსახიობებს რობერტ ლე ვიგანს და არლეტის და დრამატურგ რენე ფუჩესს.
სიუზანი ცოლად გაყვა ჟან ბელპერონს, <ref name=RauletBaroinP16>{{en}} {{cite book|last=Raulet and Baroin |title=Suzanne Belperron|page=16|year=2011}}</ref> პროფესიით ინჟინერს, რომელიც დაიბადა 1898 წლის 18 თებერვალს დოლეში, ასევე იურის რეგიონისა. სამოქალაქო ცერემონია შედგა საქალაქო დარბაზში ბეზანსონში 1924 წლის 11 ივლისს. წყვილი გადავიდა ლამარკის გზის 49 -ში, მონმარტრის რაიონში, პარიზში. ექსპრესიონისტი მხატვრის გენ პოლის სტუდიაში მონმარტრში, სიუზან ბელპერონი შეხვდა მწერალს ლიუის ფერდინანდ სელინს, მსახიობებს რობერტ ლე ვიგანს და არლეტის და დრამატურგ რენე ფუჩესს.


ბოივინში ბელპერონმა სახელი გაითქვა დიზაინით, რომელიც მოიცავდა ძვირფას ქვებს ნახევრად-ძვირფას მასალებში, ისეთში როგორიცაა ხალცედონი, კლდის კრისტალები და დაბინდული კვარცი.<ref name=Lankarani>{{en}} Lankarani, Nazanin. "Special Report: A Cut Above: Jewelry; An Unsigned Iconoclast of 20th-Century Design." ''The New York Times''. December 11, 2010.</ref>
ბოივინში ბელპერონმა სახელი გაითქვა დიზაინით, რომელიც მოიცავდა ძვირფას ქვებს ნახევრად-ძვირფას მასალებში, ისეთში როგორიცაა ხალცედონი, კლდის კრისტალები და დაბინდული კვარცი.<ref name=Lankarani>{{en}} Lankarani, Nazanin. "Special Report: A Cut Above: Jewelry; An Unsigned Iconoclast of 20th-Century Design." ''The New York Times''. December 11, 2010.</ref>

02:16, 2 სექტემბერი 2012-ის ვერსია

სიუზან ბელპერონი

სიუზან ბელპერონი (ფრანგ. Suzanne Belperron) (დ.1900-გ.1983) დაიბადა სენ-კლოდში, საფრანგეთში, იყო 20-ე საუკუნის ერთ-ერთი უნიჭიერესი და გავლენიანი იუველირი-დიზაინერი[1].

ბიოგრაფია

იუველირის ცხოვრების ადრეული წლები

მადელინ, სიუზან, მარი, კლერ, ვუილერმი, ვაჭარ ჟიულ ალიქს ვუილერმის (1861-1913) და მარი კლარის ფაუსტინ ბეილი-მეტრის (1866-1931) შვილი დაიბადა 1900 წლის 26 სექტემბერს ქალაქ სენ-კლოდში, იურის მთებში (აღმოსავლეთ საფრანგეთი), 60 კილომეტრში ჟენევიდან (შვეიცარია).

ზამთრის გრძელი თვეების შესავსებად იურის რეგიონის მცხოვრებლებმა საუკუნეთა მანძილზე განავითარეს ტრადიციულ ხელსაქმეთა ფართო სფერო, რაც მოიცავდა ქვების კვეთის ხელოვნებას. [2] ქალაქი სენ-კლოდი 1885 და 1929 წლებს შორის იყო ასევე ბრილიანტების დამუშავების ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი მსოფლიო ცენტრი. [3]

იცოდა რა სიუზანის დიზაინერის ადრე განვითარებული ნიჭის შესახებ, მისმა დედამ წაახალისა ის მიეცა თავისუფალი მიმართულება მისი ნიჭისათვის, შეიყვანა რა ის სახვითი ხელოვნების სკოლაში ქალაქ ბეზანსონში.[4] ეს სკოლა დაარსა 1773 წელს შვეიცარიელმა მხატვარმა მელქიორ ვირშმა და ფრანგმა მოქანდაკემ ლიუკ ბრეტონმა. 1843 წლის შემდეგ სკოლის პირადაპირ არის საფრანგეთის უძველესი სახელმწიფო მუზეუმი ხელოვნებისა და არქეოლოგიისა ქ. ბეზანსონისა, მოწყობილი 1694 წელს, დაახლოებით 1 საუკუნით ადრე პარიზის ლუვრის მუზეუმზე, ეს არის ადგილი, სადაც არის საფრანგეთის ერთ-ერთი უდიდესი საგამოფენო დარბაზი, შესანიშნავი კოლექცია კლასიკური სიძველეებისა და ძველ-ეგვიპტური ნაკეთობებისა.

სიუზან ბელპერონმა მოიგო პირველი პრიზი „დეკორატიულ ხელოვნებაში“ წლიურ შეჯიბრებაში 1918 წლისა, ორნამენტით მორთული საათით.[5] ეს პრიზი იყო მისი ჯილდო სწავლის წლებისათვის სპეციალობით „საათების და იუველირულ ნაკეთობათა დამზადება.

ავანგარდის არტისტი ბოივინის საიველირო სახლში

1919 წლის მარტში, „ოქროს ოციანი წლების“ დასაწყისში, მალე მისი პარიზში გადასვლის შემდეგ, სიუზან ბელპერონი მიღებული იყო როგორც მოდელისტი-დიზაინერი ჟანა ბოივინის, რენე ბოივინის ქვრივის მიერ.[6] ბოივინების ფრანგულმა საიუველირო სახლმა, შექმნილმა 1890 წელს, დაკარგა 1917 წელს მისი დამფუძნებელი, რომელიც იყო ნიჭიერი დიზაინერი. 1920 წლიდან მეისონ რენე ბოივინის კოლექციები წარმოადგენდნენ მრავალ საიუველირო ნაკეთობებს შთაგონებულებს სიუზან ვუილერმის 1917 წლის ესკიზებით, [7] როცა ის ჯერ კიდევ სტუდენტი იყო ნატიფი ხელოვნების სკოლაში. ამ დროისათვის ეს დიდი, კარგად დამუშავებული საიუველირო ნაკეთობები კონკურენციას უწევდნენ არტ დეკოს სტილს, რომელიც დომინირებდა, მისი ნატიფი, გეომეტრიული და სტრუქტურული საიუველირო ნაკეთობებით.[7]

ჟანა ბოივინი. რომელიც ყოველთვის განიხილავდა სიუზანს "როგორც „ცოტა მისი საკუთარი ბავშვის მსგავსს“, [8] აღიარებდა, რომ „ის დიდ როლს თამაშობს მეისონ რენე ბოივინის მხატვრულ ცხოვრებაში“. არა ჰყავდა რა საკუთარი შვილი, სიუზანმა თავი მიუძღვნა ამ საიუველირო სახლის შემოქმედებითი მარკისა და საერთაშორისო რეპუტაციის წინ წაწევას. ამას გარდა 1924 წელს, 23 წლის ასაკში, სიუზან ბელპერონი გახდა თანა-დირექტორი ბოივინის საიუველირო სახლისა.

სიუზანი ცოლად გაყვა ჟან ბელპერონს, [9] პროფესიით ინჟინერს, რომელიც დაიბადა 1898 წლის 18 თებერვალს დოლეში, ასევე იურის რეგიონისა. სამოქალაქო ცერემონია შედგა საქალაქო დარბაზში ბეზანსონში 1924 წლის 11 ივლისს. წყვილი გადავიდა ლამარკის გზის 49 -ში, მონმარტრის რაიონში, პარიზში. ექსპრესიონისტი მხატვრის გენ პოლის სტუდიაში მონმარტრში, სიუზან ბელპერონი შეხვდა მწერალს ლიუის ფერდინანდ სელინს, მსახიობებს რობერტ ლე ვიგანს და არლეტის და დრამატურგ რენე ფუჩესს.

ბოივინში ბელპერონმა სახელი გაითქვა დიზაინით, რომელიც მოიცავდა ძვირფას ქვებს ნახევრად-ძვირფას მასალებში, ისეთში როგორიცაა ხალცედონი, კლდის კრისტალები და დაბინდული კვარცი.[10]

სქოლიო

  1. (ფრანგული) Vogue magazine - Auction - Belperron jewels fr. Vogue.fr (21 november 2011).
  2. (ფრანგული) Colin, Thérèse (1937). Industries in Saint-Claude (fr). Les Études rhodaniennes, გვ. 196. ციტირების თარიღი: 29 April 2012. 
  3. (ინგლისური) Bauer, Max (1968). Precious Stones, Vol. 1. Dover Publications, გვ. 244. ISBN 978-0486219103. ციტირების თარიღი: 29 April 2012. 
  4. (ინგლისური) Raulet and Baroin (2011). Suzanne Belperron, გვ. 20. 
  5. (ინგლისური) Raulet and Baroin (2011). Suzanne Belperron, გვ. 8.  Class results of the School of Fine Arts, Besançon, 1918; Reproduced in the book
  6. (ინგლისური) Raulet and Baroin (2011). Suzanne Belperron, გვ. 8.  Certificate of employment of Maison René Boivin addressed to Suzanne Belperron, reproduced in the book
  7. 7.0 7.1 (ინგლისური) Raulet and Baroin (2011). Suzanne Belperron, გვ. 8. 
  8. (ინგლისური) Raulet and Baroin (2011). Suzanne Belperron, გვ. 9. 
  9. (ინგლისური) Raulet and Baroin (2011). Suzanne Belperron, გვ. 16. 
  10. (ინგლისური) Lankarani, Nazanin. "Special Report: A Cut Above: Jewelry; An Unsigned Iconoclast of 20th-Century Design." The New York Times. December 11, 2010.