ჭექა-ქუხილი

ჭექა-ქუხილი — ატმოსფერული მოვლენა, რომლის დროსაც სქელ გროვა-წვიმის ღრუბლებში და დედამიწის ზედაპირს შორის წარმოიქმნება ძლიერი ელექტრული განმუხტვა - ელვა, რომელსაც თან ახლავს ქუხილი. ამ დროს, ჩვეულებრივ, მოდის თავსხმა (ზოგჯერ სეტყვა), ძლიერდება ქარი. განვითარების მიხედვით განარჩევენ შიგამასურსა და ფრონტულ ჭექა-ქუხილებს. ჭექა-ქუხილი დედამიწის სხვადასხვა ადგილზე სხვადასხვა სიხშირით მეორდება : არქტიკაში რამდენიმე წელიწადში ერთხელ შეინიშნება, ზომიერ სარტყელში, ყოველ ცალკეულ პუნქტში წელიწადში ასეთია რამდენიმე ათეული დღე. ჭექა-ქუხულის მსოფლიო ცენტრებში (ინდონეზია, ცენტრალური ამერიკა და სხვ.) ასეთ დღეთა რიცხვი წელიწადში 200-ზე მეტია.

ჭექაქუხილიან დღეთა სიხშირით საქართველოში პირველ ადგილზეა საქართველოს სამხრეთი მთიანეთი (წელიწადში საშუალოდ 50-56 დღე, მაქსიმალური — 82 დღე).

ლიტერატურა

• ქსე, ტ. 11, გვ. 391, თბ., 1987.