საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
[შემოწმებული ვერსია][შეუმოწმებელი ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
No edit summary
ხაზი 1: ხაზი 1:
საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმის დაარსებას 1929 წელს [[ალექსანდრე გრიბოედოვის სახელობის სახელმწიფო რუსული დრამატული თეატრი|ალექსანდრე გრიბოედოვ]]ის საიუბილეო გამოფენა დაედო საფუძვლად. მუზეუმის პირველი მასალაც სწორედ ამ გამოფენაზე წარმოდგენილი ნივთებისგან შედგებოდა, რასაც სამუზეუმო საქმის დიდმა მცოდნემ, სათეატრო მუზეუმის გამგემ, შემდგომში მოსკოვში ანდრეი რუბლიოვის მუზეუმის დამაარსებელმა დავით არსენიშვილმა მოუყარა თავი.
საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმის დაარსებას 1929 წელს [[ალექსანდრე გრიბოედოვის სახელობის სახელმწიფო რუსული დრამატული თეატრი|ალექსანდრე გრიბოედოვ]]ის საიუბილეო გამოფენა დაედო საფუძვლად. მუზეუმის პირველი მასალაც სწორედ ამ გამოფენაზე წარმოდგენილი ნივთებისგან შედგებოდა, რასაც სამუზეუმო საქმის დიდმა მცოდნემ, სათეატრო მუზეუმის გამგემ, შემდგომში მოსკოვში ანდრეი რუბლიოვის მუზეუმის დამაარსებელმა დავით არსენიშვილმა მოუყარა თავი.



== მუზეუმის ისტორია ==



მუზეუმი ოფიციალურად 1930 წელს [[ტიციან ტაბიძე|ტიციან ტაბიძი]]ს თაოსნობით და მწერალთა ფედერაციის გადაწყვეტილებით გაიხსნა, სადაც მთაწმინდაზე დაკრძალულ მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა - [[დიმიტრი ყიფიანი]]ს, [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]], [[აკაკი წერეთელი|აკაკი წერეთლის]], [[ნიკო ნიკოლაძე|ნიკო ნიკოლაძის]] და სხვა მწერლების შესახებ სამუზეუმო ექსპონატებს თავმოყრა დაიწყეს. მუზეუმის გამგედ 1931 წელს [[გიორგი ლეონიძე]] დაინიშნა.
მუზეუმი ოფიციალურად 1930 წელს [[ტიციან ტაბიძე|ტიციან ტაბიძი]]ს თაოსნობით და მწერალთა ფედერაციის გადაწყვეტილებით გაიხსნა, სადაც მთაწმინდაზე დაკრძალულ მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა - [[დიმიტრი ყიფიანი]]ს, [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]], [[აკაკი წერეთელი|აკაკი წერეთლის]], [[ნიკო ნიკოლაძე|ნიკო ნიკოლაძის]] და სხვა მწერლების შესახებ სამუზეუმო ექსპონატებს თავმოყრა დაიწყეს. მუზეუმის გამგედ 1931 წელს [[გიორგი ლეონიძე]] დაინიშნა.
ხაზი 7: ხაზი 12:


გიორგი ლეონიძის ხელმძღვანელობის დროსაა შეგროვებული მუზეუმის უნიკალური ექსპონატების უმრავლესობა, რის გამოც, მუზეუმს 1967 წელს მისი სახელი ეწოდა, მწერლის გარდაცვალებიდან ერთი წლის შემდეგ.
გიორგი ლეონიძის ხელმძღვანელობის დროსაა შეგროვებული მუზეუმის უნიკალური ექსპონატების უმრავლესობა, რის გამოც, მუზეუმს 1967 წელს მისი სახელი ეწოდა, მწერლის გარდაცვალებიდან ერთი წლის შემდეგ.


== მუზეუმუს არქივი ==


დღეს ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი 130 ათასამდე ხელნაწერს, 2 ათასამდე ფერწერულ და გრაფიკულ ნამუშევარს, 27 ათასამდე ფოტოს, ათასმდე მემორიალურ ნივთს და 40 ათასზე მეტ წიგნს ინახავს. ეს ექსპონატები ქართული და უცხოური ლიტერატურის განვითარების შესასწავლად უნიკალური მასალაა.
დღეს ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი 130 ათასამდე ხელნაწერს, 2 ათასამდე ფერწერულ და გრაფიკულ ნამუშევარს, 27 ათასამდე ფოტოს, ათასმდე მემორიალურ ნივთს და 40 ათასზე მეტ წიგნს ინახავს. ეს ექსპონატები ქართული და უცხოური ლიტერატურის განვითარების შესასწავლად უნიკალური მასალაა.
ხაზი 13: ხაზი 21:
1940-1952, 1982-2005 წლებში ლიტერატურული მუზეუმი გამოსცემდა „[[ლიტერატურის მატიანე]]ს“.
1940-1952, 1982-2005 წლებში ლიტერატურული მუზეუმი გამოსცემდა „[[ლიტერატურის მატიანე]]ს“.



მუზეუმის დირექტორები
== მუზეუმის დირექტორები ==


#[[გიორგი ლეონიძე]] 1931-1953
#[[გიორგი ლეონიძე]] 1931-1953

10:27, 8 სექტემბერი 2011-ის ვერსია

საქართველოს გიორგი ლეონიძის სახელობის ქართული ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმის დაარსებას 1929 წელს ალექსანდრე გრიბოედოვის საიუბილეო გამოფენა დაედო საფუძვლად. მუზეუმის პირველი მასალაც სწორედ ამ გამოფენაზე წარმოდგენილი ნივთებისგან შედგებოდა, რასაც სამუზეუმო საქმის დიდმა მცოდნემ, სათეატრო მუზეუმის გამგემ, შემდგომში მოსკოვში ანდრეი რუბლიოვის მუზეუმის დამაარსებელმა დავით არსენიშვილმა მოუყარა თავი.


მუზეუმის ისტორია

მუზეუმი ოფიციალურად 1930 წელს ტიციან ტაბიძის თაოსნობით და მწერალთა ფედერაციის გადაწყვეტილებით გაიხსნა, სადაც მთაწმინდაზე დაკრძალულ მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა - დიმიტრი ყიფიანის, ილია ჭავჭავაძის, აკაკი წერეთლის, ნიკო ნიკოლაძის და სხვა მწერლების შესახებ სამუზეუმო ექსპონატებს თავმოყრა დაიწყეს. მუზეუმის გამგედ 1931 წელს გიორგი ლეონიძე დაინიშნა.

არქივის ზრდასთან ერთად, იცვლებოდა მუზეუმის დასახელებაც - 1935 წელს მთაწმინდის მუზეუმს ,,საქართველოს მწერალთა მუზეუმი", 1938 წელს კი ,,საქართველოს სახელმწიფო ლიტერატურის მუზეუმი" ეწოდა. ამავე წელს მუზეუმმა ისტორიულ შენობაში - კავკასიაში რუსეთის მეფისნაცვლის მოადგილის ყოფილ სასახლეში დღევანდელ გიორგი ჭანტურიას ქუჩაზე (ყოფილი არსენ ჯორჯიაშვილის, უფრო ადრე კი ბარიატინსკის ქუჩაზე ) დაიდო ბინა, სადაც დღემდე მდებარეობს.

გიორგი ლეონიძის ხელმძღვანელობის დროსაა შეგროვებული მუზეუმის უნიკალური ექსპონატების უმრავლესობა, რის გამოც, მუზეუმს 1967 წელს მისი სახელი ეწოდა, მწერლის გარდაცვალებიდან ერთი წლის შემდეგ.


მუზეუმუს არქივი

დღეს ლიტერატურის სახელმწიფო მუზეუმი 130 ათასამდე ხელნაწერს, 2 ათასამდე ფერწერულ და გრაფიკულ ნამუშევარს, 27 ათასამდე ფოტოს, ათასმდე მემორიალურ ნივთს და 40 ათასზე მეტ წიგნს ინახავს. ეს ექსპონატები ქართული და უცხოური ლიტერატურის განვითარების შესასწავლად უნიკალური მასალაა. არქივში დაცული ამ მასალის მოვლის გარდა, ლიტერატურის მუზეუმი მასპინძლობს და ატარებს კულტურულ ღონისძიებებს. ასევე ეწევა საგამომცემლო საქმიანობას. სწორედ ამ სამ მიმართულებაზეა აგებული მუზეუმის განვითარების სტრატეგია.

1940-1952, 1982-2005 წლებში ლიტერატურული მუზეუმი გამოსცემდა „ლიტერატურის მატიანეს“.


მუზეუმის დირექტორები

  1. გიორგი ლეონიძე 1931-1953
  2. ვასო ეგნატაშვილი 1953-1956
  3. ვანო კაკაბაძე 1956-1976
  4. იზა ორჯონიკიძე 1976-1982
  5. გიორგი ნატროშვილი 1982-1988
  6. რევაზ თვარაძე - 1988
  7. იზა ორჯონიკიძე 1989 - 1990
  8. გურამ შარაძე 1991, 5-27 იანვარი
  9. იზა ორჯონიკიძე 1991-2010, თებერვალი
  10. ლაშა ბაქრაძე 2010 წლის მარტიდან


ლიტერატურა

  • შუღლიაშვილი დ., საქართველოს სახელმწიფო ლიტერატურული მუზეუმი. «საბჭოთა ხელოვნება», 1956, № 1;
  • ჭიჭინაძე ს., საქართველოს სახელმწიფო ლიტერატურული მუზეუმის XIX საუკუნის ქართიული ლიტერატურის ექსპოზიციის მეგზური, თბ., 1959;
  • მიქაძე გ., ქსე, ტ. 6, გვ. 259, თბ., 1983
  • საქართველოს მუზეუმები, გზამკვლევი/Georgian Museums, guide საქართველოს კულტურის, ძეგლთა დაცვის და სპორტის სამინისტრო/ Ministry of Culture, Monuments Protection and Sport of Georgia. თბილისი/ Tbilisi 2006. გვ/p34