ალფრედ ფილიპსონი

ალფრედ ფილიპსონი (დ. 1 იანვარი 1864, ბონი — გ. 28 მარტი 1953, იქვე) — გერმანელი გეოგრაფი. ფერდინანდ რიხტჰოფენის მოწაფე. დაიბადა ქალაქ ბონში. მამამისი იყო რაბინი ლუდვიგ ფილიპსონი. განათლება მიიღო ბონისა და ლაიფციგის უნივერსიტეტებში. იყო ბერნის (1904-1906), ჰალეს (1906-1911), ბონის (1911-1929) უნივერსიტეტების პროფესორი.

1892 ბონში პრივატი გახდა, შვიდი წლის შემდეგ დაინიშნა დოცენტად, 1904 წელს ბერნში დაინიშნა გეოგრაფიის პროფესორად. იმოგზაურა იტალიაში, საბერძნეთში, თურქეთსა და მცირე აზიაში, შედეგად გამოაქვეყნა : Studien über Wasserscheiden, Berlin, 1886; Der Peloponnes, ib. 1892; Europa (with Neumann), Leipzig, 1894; Thessalien und Epirus, Berlin, 1897; Beiträge zur Kenntnis der Griechischen Inselwelt, Gotha, 1901; Das Mittelmeergebiet, Leipzig, 1904. He also published essays in the technical journals, such as Das fernste Italien. Geographische Reiseskizzen und Studien, Leipzig, 1925, and Apulien, Netherlands, 1937.

აქვს გამოკვლევები ზოგად ფიზიკურ გეოგრაფიაში, აგრეთვე ევროპის, კერძოდ ხმელთაშუაზღვისპირეთის ფიზიკურ გეროგრაფიასა და გეომორფოლოგიაში. მნიშვნელოვანი გამოკვლევები აქვს გეოლოგიაშიც. მეორე მსოფლიო ომის დროს იმყოფეობდა გერმანელ ფაშისტთა მიერ მოწყობილ ბანაკში, სადაც მოახდინა საკუთარი გამოკვლევების შედეგად მემუარების დაწერა.