ფერეიდნელები: განსხვავება გადახედვებს შორის
[შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 6: | ხაზი 6: | ||
[[კატეგორია:ქართველები]] |
[[კატეგორია:ქართველები]] |
||
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] |
[[კატეგორია:ეთნოგრაფია]] |
||
ახლა კი გიორგი კრავეიშვილის აზრს მოგახსენებთ |
|||
ფერეიდნული მუსიკა დგემდე არაა შესწავლილი. თუ ანზორ ერქომაიშვილს დავეყრდნობით (და მისდამი უნდიბლობის არანაირი საბუთი არ მაქვს) ვერც გურამ პატარაიამ და ვერც თვითონ ფერეიდნელებთან კონტაქტისას ერთი ფერეიდნული სიმგერაც კი ვერ გამოავლინეს. სამწუხაროა რომ არცერთი ჩენი მუსიკოს-ფოლკლორისტები დღემდე არ დაინტერესებულან არც ამ ტომით (და არც სხვა მაგალითად, ინგილო და თურქეთის ქართელებით)არადა ამის პირობებიც მეტ-ნაკლებად არის. და ამის გათალისწინებით მათ მიერ დაინტერესების არ ქონა ამ ხალხების მუსიკალური ფოლკლორის მიმართ, პირდაპირ მიმაჩია სირცხვილად! |
|||
აზრის ავტორი გიორგი კრავეიშვილი |
00:07, 5 მაისი 2011-ის ვერსია
ფერეიდნელები - ირანის ფერეიდანის მხარეში მცხოვრები ქართველები. ეს ხალხი XVII საუკუნის დასაწყისში შაჰ-აბასს გადაუსახლებია უმთავრესად კახეთიდან და საინგილოდან. უცხოურ გარემოცვაში მათ ქრისტიანობაზე ააღებინეს ხელი და გაამუსლიმანეს. სპარსულმა ენამ იქ თანდათანობით მტკიცედ მოიკიდა ფეხი, მაგრამ ქართული ენა მაინც არ დავიწყებიათ. ფერეიდანში უმრავლეს სოფელს ქართული სახელი დღემდე აქვს შემორჩენილი. აქაური ქართველები მეტყველებენ ე.წ. ფერეიდნულ დიალექტზე, რომელიც თითქმის 4 საუკუნეა მოწყვეტილია ლიტერატურულ ქართულ და მოძმე დიალექტებს.
|
ახლა კი გიორგი კრავეიშვილის აზრს მოგახსენებთ ფერეიდნული მუსიკა დგემდე არაა შესწავლილი. თუ ანზორ ერქომაიშვილს დავეყრდნობით (და მისდამი უნდიბლობის არანაირი საბუთი არ მაქვს) ვერც გურამ პატარაიამ და ვერც თვითონ ფერეიდნელებთან კონტაქტისას ერთი ფერეიდნული სიმგერაც კი ვერ გამოავლინეს. სამწუხაროა რომ არცერთი ჩენი მუსიკოს-ფოლკლორისტები დღემდე არ დაინტერესებულან არც ამ ტომით (და არც სხვა მაგალითად, ინგილო და თურქეთის ქართელებით)არადა ამის პირობებიც მეტ-ნაკლებად არის. და ამის გათალისწინებით მათ მიერ დაინტერესების არ ქონა ამ ხალხების მუსიკალური ფოლკლორის მიმართ, პირდაპირ მიმაჩია სირცხვილად!
აზრის ავტორი გიორგი კრავეიშვილი