ანანური (დუშეთის მუნიციპალიტეტი): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ +მმ |
No edit summary |
||
| ხაზი 4: | ხაზი 4: | ||
გვიან შუა საუკუნეებში ანანური მნიშვნელოვან ცოხე-ქალაქს წარმოადგენდა; იყო [[არაგვის საერისთავო]]ს, XVIII ს. მიწურულს — საუფლისწულოს ცენტრი. [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] მიერ [[ქართლ-კახეთის სამეფო]]ს ანექსიის შემდეგ, 1803-1821 წწ. იყო [[ანანურის მაზრა|მაზრის]] ცენტრი. სოფლის განაპირას შემორჩენილია საერო, სამხედრო და საკულტო ნაგებობების კომპლექსი — [[ანანური (ძეგლი)|ანანური]]. |
გვიან შუა საუკუნეებში ანანური მნიშვნელოვან ცოხე-ქალაქს წარმოადგენდა; იყო [[არაგვის საერისთავო]]ს, XVIII ს. მიწურულს — საუფლისწულოს ცენტრი. [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის იმპერიის]] მიერ [[ქართლ-კახეთის სამეფო]]ს ანექსიის შემდეგ, 1803-1821 წწ. იყო [[ანანურის მაზრა|მაზრის]] ცენტრი. სოფლის განაპირას შემორჩენილია საერო, სამხედრო და საკულტო ნაგებობების კომპლექსი — [[ანანური (ძეგლი)|ანანური]]. |
||
{{დუშეთის მუნიციპალიტეტი}} |
|||
[[კატეგორია:დუშეთის მუნიციპალიტეტის სოფლები]] |
[[კატეგორია:დუშეთის მუნიციპალიტეტის სოფლები]] |
||
10:57, 30 ივნისი 2010-ის ვერსია
ანანური, სოფელი საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარის დუშეთის მუნიციპალიტეტში, მდ. არაგვის მარჯვენა ნაპირზე, საქართველოს სამხედრო გზაზე. თემის ცენტრი (სოფლები: ანანური, ავენისი, ბანცურთკარი, დგნალი, ზოტიკიანთკარი, თანდილაანთკარი, კადოეთი, პავლეური, უფურეთი, ფხუნდავი, შალიკიანთკარი, ციხისძირი). ზ. დ. 900 მ, ქ. დუშეთიდან 23 კმ. 2002 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 508 კაცი.
გვიან შუა საუკუნეებში ანანური მნიშვნელოვან ცოხე-ქალაქს წარმოადგენდა; იყო არაგვის საერისთავოს, XVIII ს. მიწურულს — საუფლისწულოს ცენტრი. რუსეთის იმპერიის მიერ ქართლ-კახეთის სამეფოს ანექსიის შემდეგ, 1803-1821 წწ. იყო მაზრის ცენტრი. სოფლის განაპირას შემორჩენილია საერო, სამხედრო და საკულტო ნაგებობების კომპლექსი — ანანური.
