სეკულა დრლევიჩი
სეკულა დრლევიჩი | |
---|---|
დაბადების თარიღი |
10 ნოემბერი, 1884 კოლაშინი, მონტენეგრო |
გარდაცვალების თარიღი |
10 ნოემბერი, 1945 (61 წლის) იუდენბურგი, ავსტრია |
მოქალაქეობა | მონტენეგრო |
განათლება | ზაგრების უნივერსიტეტი |
საქმიანობა | იურისტი, პოლიტიკოსი, ორატორი და თეორეტიკოსი |
სეკულა დრლევიჩი (ინგლ. Sekula Drljević'; დ. 7 სექტემბერი, 1884 წელი, კოლაშინი, მონტენეგრო — გ. 10 ნოემბერი, 1945 წელი, იუდენბურგი, ავსტრია) — მონტენეგროელი იურისტი, პოლიტიკოსი, ორატორი და თეორეტიკოსი. დაიბადა ქალაქ კოლაშინში, მოიპოვა დოქტორის ხარისხი სამართალში და გახდა იუსტიციისა და ფინანსთა მინისტრი მონტენეგროს სამეფოში პირველი მსოფლიო ომის დაწყებამდე.
ადრეული ცხოვრება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სეკულა დრლევიჩი დაიბადა 1884 წლის 7 სექტემბერს სოფელ რავნოში, ქალაქ კოლაშინთან ახლოს. დაამთავრა იურიდიული სკოლა ზაგრებში და მიიღო დოქტორის ხარისხი, 1910 წელს იგი გახდა იუსტიციისა და ფინანსთა მინისტრი მონტენეგროს სამეფოში.[1][2] მისი ძმა ჯანკო დრლევიჩი იმ დროს იყო დეპუტატი ლოიალისტური ჭეშმარიტი ხალხის პარტიიდან. დრლევიჩი ასევე გახდა დეპუტატი და იყო მინისტრი მეფე ნიკოლასის პერიოდში ბალკანეთის ომების დროს (1912–13) და იყო ცნობილი რიტორიკული უნარებით.[3]
პირველი მსოფლიო ომის დროს იგი შეიპყრეს ავსტრია-უნგრეთის ძალებმა და ტყვედ იყო უნგრეთში, ბოლდაგასონის ინტერნირების ბანაკში. ომის შემდეგ იგი გაათავისუფლეს და ზემუნში გადავიდა საცხოვრებლად, სადაც ადვოკატად მუშაობდა. იგი გახდა "მწვანეთა" (ზელენშის) წამყვანი წევრი, მონტენეგროს სეპარატისტული მოძრაობა, რომელიც იუგოსლავიის ფედერალისტ პარტიას შეუერთდა. ამ დროის განმავლობაში იგი ხშირად თანამშრომლობდა ხორვატ პოლიტიკოსებთან, როგორიცაა სტეპან რადიჩი, ვლატკო მაშეკი და ანტე პაველიჩი, რომლებიც კარგი მეგობრები გახდა. 1920-იანი წლების შუა პერიოდში დრლევიჩმა დააარსა მონტენეგროს ფედერალისტური პარტია. ის სწრაფად გახდა პარტიის ერთადერთი ლიდერი და მთავარი თეორეტიკოსი. მან გამოხატა მხარდაჭერა იუგოსლავიის ერთიანობის მიმართ და ხაზი გაუსვა მონტენეგროს ერთგულებას სერბული ერისადმი, მაგრამ ამტკიცებს, რომ ერს არ სჭირდება იყოს ცალკეული სახელმწიფოს ნაწილი და მიანიშნა, რომ იგი მხარს დაუჭერს მონტენეგროს დამოუკიდებლობის აღდგენას.
კარიერა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ომის პერიოდში ის იყო "მწვანეთა" წამყვანი წევრი (ზელენაში), რომელიც იყო მონტენეგროს სეპარატისტული მოძრაობა. ის იყო თეორიის მომხრე, რომ მონტენეგროელები იყვნენ სერბებისგან განსხვავებული ეთნიკური ჯგუფი. მან ასევე დააარსა და გახდა მონტენეგროს ფედერალისტური პარტიის ლიდერი. 1941 წლის აპრილში იუგოსლავიაში აქსისის შეჭრის შემდეგ, დრლევიჩმა დაიწყო თანამშრომლობა იტალიის ხელისუფლებასთან. ივლისში მან გამოაცხადა მონტენეგროს სამეფოს აღდგენის შესახებ, მაგრამ მისმა მცდელობამ შეექმნა ღერძიანი მარიონეტული სახელმწიფო დაუყოვნებლივ აჯანყება გამოიწვია. სექტემბერში, იტალიის ხელისუფლებამ ანტიფაშისტური აჯანყების დაწყების შემდეგ, იგი იტალიაში ინტერნირების ბანაკში გაგზავნა. რამდენიმე თვის შემდეგ დრლევიჩი ბანაკს გადაურჩა და გერმანიის მიერ ჩატარებული ხორვატიის დამოუკიდებელი ქვეყნის (NDH) ნახევარში შევიდა. 1944 წლის ზაფხულში მან შექმნა მონტენეგროს სახელმწიფო საბჭო ზაგრებში. 1945 წელს დრლევიჩი დაბრუნდა მონტენეგროში და ჩეთნიკის მეთაურ პავლე ჩურიჩიჩთან ერთად შეთანხმდა მონტენეგროს ეროვნული არმიის შექმნაზე. მოგვიანებით დრლევიჩისა და NDH– ის სახელით მოკლეს იურიშიჩი და კიდევ რამდენიმე ჩეტნიკი მეთაური. მოგვიანებით იურიშიჩის ხალხი შეუერთდა დრლევიჩის მონტენეგროს ეროვნულ არმიას და მათთან ერთად გავიდნენ ავსტრიის საზღვრისკენ. 1945 წლის შუა რიცხვებში დრლევიჩმა მეუღლესთან ერთად გადაკვეთა ავსტრია და ისინი იუდატენბურგში დევნილთა ბანაკში აღმოჩნდნენ, სადაც ისინი ჩეტნიკის აგენტებმა მოკლეს, რომლებიც შურისძიებას ცდილობდნენ ჩურიჩიჩის სიკვდილზე.
1945 წლის 10 ნოემბერს დრლევიჩი მოკლეს, იურიშიჩის სამმა მიმდევარმა მას ყელი გამოჭრა შურისძიების მიზნით.[4]
1946 წელს ნიურნბერგის სასამართლო პროცესებზე იგი ომის კრიმინალად გამოცხადდა.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Banac, Ivo (1984). The National Question in Yugoslavia: Origins, History, Politics. Ithaca, New York: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-9493-2.
- Fleming, Thomas (2002). Montenegro: The Divided Land. Rockford, Illinois: Chronicles Press. ISBN 978-0-9619364-9-5.
- Frank, Chaim (2010). „Anti-Semitism in Yugoslavia“, Antisemitism in Eastern Europe: History and Present in Comparison. Bern, Switzerland: Peter Lang. ISBN 978-3-631-59828-3.
- Glenny, Misha (2012). The Balkans: 1804–2012. London, England: Granta Books. ISBN 978-1-77089-273-6.
- Hoare, Marko Attila (2007). The History of Bosnia: From the Middle Ages to the Present Day. London, England: Saqi. ISBN 978-0-86356-953-1.
- Jovović, Pantelija (1924). Montenegrin Politicians - Portraits (sr). Belgrade, Serbia: Vreme.
- Kurapovna, Marcia (2009). Shadows on the Mountain: The Allies, The Resistance, And The Rivalries That Doomed WWII Yugoslavia. Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-08456-4.
- Morrison, Kenneth (2009). Montenegro: A Modern History. New York, New York: I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-710-8.
- Pajović, Radoje (1987). Pavle Đurišić (sh). Zagreb, Yugoslavia: Centar za informacije i publicitet. ISBN 978-86-7125-006-1.
- Pavlowitch, Stevan K. (2007). Hitler's New Disorder: The Second World War in Yugoslavia. New York, New York: Columbia University Press. ISBN 978-1-85065-895-5.
- Ramet, Sabrina P. (2006). The Three Yugoslavias: State-Building and Legitimation, 1918–2005. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-34656-8.
- Roberts, Elizabeth (2007). Realm of the Black Mountain: A History of Montenegro. Ithaca, New York: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4601-6.
- Rupić, Mato (1997). „Drljević, Sekula“, Tko je tko u NDH (hr). Zagreb, Croatia: Minerva, გვ. 100. ISBN 978-953-6377-03-9.
- Thomas, Nigel; Mikulan, Krunoslav (1995) Axis Forces in Yugoslavia 1941–45. New York, New York: Osprey Publishing. ISBN 978-1-85532-473-2.
- Tomasevich, Jozo (1975). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: The Chetniks. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-0857-9.
- Tomasevich, Jozo (2001). War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: Occupation and Collaboration. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-3615-2.
- Trencsényi, Balázs; Kopček, Michal (2007) „Petar II Petrović-Njegoš: The Mountain Wreath“, Discourses of Collective Identity in Central and Southeast Europe (1770–1945) Volume II: National Romanticism — the Formation of National Movements. Budapest, Hungary: Central European University Press. ISBN 978-963-7326-60-8.
- Vukčević, Boško S. (1994). Tito: Architect of Yugoslav Disintegration. New York, New York: Rivercross Publishing. ISBN 978-0-944957-46-2.
- Walters, Guy (2009). Hunting Evil: The Nazi War Criminals Who Escaped and the Quest to Bring Them to Justice. New York, New York: Random House. ISBN 978-0-307-59248-4.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ბიოგრაფია KO JE BIO DR SEKULA DRLJEVIĆ?
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ HISTORY. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2021-04-25. ციტირების თარიღი: 2021-04-14. www.mif.gov.me.
- ↑ p. 100. ISBN 978-953-6377-03-9. Rupić, Mato (1997). "Drljević, Sekula". In Dizdar, Zdravko; Grčić, Marko; Ravlić, Slaven; Stuparić, Darko (eds.). Tko je tko u NDH [Who's Who in the NDH] (in Croatian). Zagreb, Croatia: Minerva.
- ↑ Jovović, Pantelija (1924). Montenegrin Politicians - Portraits. (PDF) (in Serbian). Belgrade, Serbia: Vreme.
- ↑ War and Revolution in Yugoslavia, 1941–1945: The Chetniks. Stanford, California: Stanford University Press. ISBN 978-0-8047-0857-9.