შინაარსზე გადასვლა

სამური (მდინარე)

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ სამური (მრავალმნიშვნელოვანი).
სამური

ავარიის ყოისუსა და ანდის ყოისუს შეერთების ადგილი
ქვეყანა რუსეთის დროშა რუსეთი, აზერბაიჯანის დროშა აზერბაიჯანი
ტერიტორიული ერთეულები დაღესტანი, გუსარის რაიონი. ხაჩმაზის რაიონი
ქალაქები სამურჩაი
სათავე კავკასიონი
41°36′42″ ჩ. გ. 47°16′56″ ა. გ. / 41.61167° ჩ. გ. 47.28222° ა. გ. / 41.61167; 47.28222
სათავის მდებარეობა დაღესტანი
სათავის სიმაღლე 3648 მ
შესართავი კასპიის ზღვა
41°54′38″ ჩ. გ. 48°29′01″ ა. გ. / 41.91056° ჩ. გ. 48.48361° ა. გ. / 41.91056; 48.48361
შესართავის მდებარეობა დაღესტანი
შესართავის სიმაღლე −28 მ
სიგრძე 216 კმ
აუზის ფართობი 7330 კმ²
წყლის ხარჯი (საშ.) 75 მ³/წმ
სამური (მდინარე) — დაღესტანი
სამური (მდინარე)
სამური (მდინარე)
— სათავე, — შესართავი
სამური ვიკისაწყობში

სამური (ლეზ. Самурвацl; რუს. Самур; აზერ. Samurçay) — სიდიდით მეორე მდინარე დაღესტანში (რუსეთი). ნაწილობრივ წარმოადგენს რუსეთის (დაღესტანის) და აზერბაიჯანის საზღვარს.[1]

ენათმეცნიერი ოლეგ რუბაჩიოვის მოსაზრებით სამური წარმოსდგება ინდოარიული სიტყვების კომბინაციით: sam — „დან“, var — „წყალი“, ასევე მსგავსი samudrá — „წყალუხვი“.[2] რუსი აღმოსავლეთმცოდნე ვლადიმერ მინორსკი მდინარის სახელს მიაწერს ალანურ ენებს.[2]

ერთი ვერსიით სამურის დასახელება მომდინარეობს რუთულური ენიდან: са — „ერთი“ და мыри — „მდინარე“, ანუ ერთი მდინარე ან მდინარე, რომელიც გაერთიანდა, ერთი გახდა.

ენათმეცნიერ ბუკარ ტალიბოვის მოსაზრებით ჰიდრონიმი სამური გვიანდელი წარმოშობისაა და ის არაიბერიულ-კავკასიური ტომების მიერაა შემოტანილი.[3]

ბევრი მეცნიერი პტოლემესთან და სხვა ანტიკური ხანის მეცნიერებთან ნახსენებ მდინარე ალბანუსს დღევანდელ სამურად მიიჩნევს[4][5]. ცნობილი მუსლიმანი მოგზაური, ისტორიკოსი და გეოგრაფი ალ-ჰამავი იაკუთი წერდა: „ლეზგები არიან ქვეყანა ლაკედან, იქიდან სადაც მიედინება მდინარე ალბანუსი“.

ლეზგები მდინარეს ЧӀвехер вацI-ს უწოდებენ, რაც ითარგმნება როგორც: „ჩვეხერის მდინარე“. აწ უკვე მიტოვებული სოფელ ჩვეხერის სახელს. ასევე Кулан вац - შუა მდინარეს.

მდინარე სამური სათავეს კავკასიონის მთავარი წყალგამყოფი ქედის ყინულებიდან, მთა გუტოს ჩრდილო-აღმოსავლეთ ფერდობზე, ზღვის დონიდან 3648 მეტრზე იღებს. შუა XX საუკუნის მონაცემებით, სამურის მკვებავი მყინვარის ფართობი იყო 13.1 კმ²-ს, რაც მდინარის მთლიანი ბასეინის 0,3 %-ს შეადგენს.[6] სათავიდან 7 კილომეტრში ქვევით მას უერთდება მდინარე ხალახური, რომელიც თავის მხრივ სათავეს ზღვის დონიდან 3730 მეტრზე იღებს.[7] მდინარის სიგრძეა 216 კილომეტრი, ხოლო ბასეინი 7330 კმ²-ს მოიცავს. ბასეინის 96 % მდებარეობს დაღესტანში ხოლო 4 % — აზერბაიჯანში. მდინარის სათავე და შუა წელი მდებარეობს დაღესტანში, ხოლო მისი ქვედა წელი წარმოადგენს რუსეთ-აზერბაიჯანის საზღვარს. მდინარის ქვედა წელში მდებარეობს სამურის სუბტროპიკული ტყე.

მდინარის წყლის მასა იყოფა შემდეგნაირად: 42 % წვიმის წყალი, 32 % მიწის-ქვეშა წყლები, 22 % თოვლი, 4 % ყინულები. მდინარის წყალი ამარაგებს სამურ-აბშერონის არხის საირეგაციო სისტემას, რომელიც ჯეირანბანის წყალსაცავში ჩაედინება.[8]

სამურის ბასეინში 65 10 კილომეტრამდე სიგრძის მდინარეა. მდინარის ქსელის სიმჭიდროვე 1.21 კმ/კმ²-ა. ძირითადი შენაკადებია: ტუხიჩაი, ლიულტიჩაი, ყარა-სამური, შინაზჩაი, ახტიჩაი, უსუხჩაი, ტაირჯალი, გენერჩაი. ხელოვნური შენაკადი - მდინარე გიულგერიჩაი.

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
ვიკისაწყობში არის გვერდი თემაზე: