საკრო-კუორე-დი-ჯესუ-ა-კასტრო-პრეტორიო

საკრო-კუორე-დი-ჯესუ-ა-კასტრო-პრეტორიო — (იტალ. Sacro Cuore di Gesù a Castro Pretorio) კათოლიკური პარაფია და ტიტულარული ეკლესია რომში, იტალიაში სალეზიანელთა ორდენის დედა ეკლესია.

ისტორია

ეკლესიის აშენება თავდაპირველად პაპ პიუს IX ჰქონდა დაგეგმილი. მან შეიძინა მიწა ვია დი პორტა სან ლორენცოზე (ამჟამად ვია მარსალა). მისი განზრახვა იყო, ეკლესია წმინდა იოსებსთვის მიეძღვნა, რომელიც პაპმა 1870 წლის 8 დეკემბერს მსოფლიოს ეკლესიის მფარველად გამოაცხადა. თუმცა 1871 წელს მან გადაწყვიტა, ეკლესია იესო ქრისტეს წმინდა გულისთვის მიეძღვნა. მშენებლობა დაიწყო პაპ ლეო XIII^[1] მმართველობის პერიოდში, რომელმაც არქიტექტორად ფრანჩესკო ვესპინიანი დანიშნა. გრაფი ვესპინიანი (1842–1899) პაპ ლეო XIII წმინდა სასახლეთა არქიტექტორი იყო და ასევე ააშენა სანტ’ანსელმოს კოლეჯი ავენტინის ბორცვზე. თუმცა სამუშაოები დაფინანსების ნაკლებობის გამო შეჩერდა. ამ დროს პაპმა სამუშაოები დონ ბოსკოს (წმინდა იოანე ბოსკოს) მიანდო. პაპის ნებართვით, ბოსკომ დამატებით 0.55 ჰა (1.4 აკრი) შეიძინა მიწის ნაკვეთი ღარიბი ბიჭებისთვის პანსიონის ასაშენებლად, ასევე ორსართულიანი შენობა პორტა სან ლორენცოსა და მარგერას ქუჩების კუთხეში, რომელიც სალეზიანელთა საცხოვრებლად უნდა მოწყობილიყო. ბოსკომ შეძლო ეკლესიის მშენებლობისთვის საჭირო თანხების შეგროვება, მთელი კათოლიკური სამყაროს მიმართვითა და პირადი მოგზაურობებით საფრანგეთსა და ესპანეთში, მიუხედავად მისი ცუდი ჯანმრთელობისა. ეკლესია 1887 წლის 14 მაისს იკურთხა^[2]

საკამპანილო (საარეკლო კოშკი) ვესპინიანის მიერ იყო დაგეგმილი, თუმცა დაუმთავრებელი დარჩა 1931 წლამდე, როდესაც მასზე დამონტაჟდა წმინდა გულით იესოს შთამბეჭდავი ქანდაკება, რომელიც არგენტინაში მცხოვრებმა სალეზიანელთა ყოფილმა მოსწავლეებმა შესწირეს.^[3]

წმინდა გულისთვის მიძღვნილი ეკლესიას მოიხმარენ სალეზიანელი მამები და ძმები. ადრე მასთან ერთად ფუნქციონირებდა პროფესიული სასწავლებელი და საერთო საცხოვრებელი. დონ ბოსკოს გარდაცვალებისას მხოლოდ ეკლესია და ვია მარსალაზე მდებარე შენობა იყო დასრულებული. მისი მემკვიდრის დონ მიკელე რუას მმართველობისას აშენდა ფრთები ვია მარგერასა და ვია მაჯენტაზე. პროფესიული სკოლის დახურვის შემდეგ, მისი ადგილი დაიკავა საშუალო სკოლამ და გიმნაზიამ. მოგვიანებით ეს კომპლექსი სალეზიანელთა პროვინციის სათაო ოფისი გახდა (თავდაპირველად IRO, შემდეგ კი ICC), ასევე CNOS-ის (Centro Nazionale Opere Salesiane — სალეზიანელთა ეროვნული ცენტრი) ოფისების ადგილად იქცა^[4]. 2017 წლიდან შენობაში განთავსებულია სალეზიანელთა კონგრეგაციის ცენტრალური მთავრობა. კომპლექსი ასევე მასპინძლობს მნიშვნელოვან პროგრამებს ახალგაზრდა მიგრანტებისთვის, მოხალისეებისთვისა და უნივერსიტეტის სტუდენტებისთვის, ასევე ახალგაზრდებისთვის განკუთვნილ საერთო საცხოვრებელს, რომელსაც სალეზიანელები და ქრისტეს აღდგომის მისიონერები მართავენ.

ეკლესიას მცირე ბაზილიკის სტატუსი მიენიჭა 1921 წელს.^[5]

კარდინალ-დიაკონები

საკრო კუორეს ეკლესია დიაკონატად დააწესა პაპმა პავლე VI 1965 წლის 5 თებერვალს, 1965 წლის 28 თებერვალს ოცდაშვიდი ახალი კარდინალის შექმნის წინაპირობით.

სქოლიო

↑ He was also supernumerary Secret Chamberlain of the Cape and Sword: La Gerarchia cattolica, la Cappella e la Famiglia ponteficie, per l'anno 1888 (Roma: Tipografia Vaticana, 1888) p. 541; p. 581.
↑ Antonio Sperduti, Monumento di Don Bosco alla Cattedra di Pietro, Genova: B.N. Marconi, 2012, pp. 1–12.
↑ Sperduti, pp. 24-26.
↑ Sperduti, pp. 79–80.
↑ GCatholic.org. Basilicas in Italy. ციტირების თარიღი: 2010-12-31

[1] He was also supernumerary Secret Chamberlain of the Cape and Sword: La Gerarchia cattolica, la Cappella e la Famiglia ponteficie, per l'anno 1888 (Roma: Tipografia Vaticana, 1888) p. 541; p. 581.

[2] Antonio Sperduti, Monumento di Don Bosco alla Cattedra di Pietro, Genova: B.N. Marconi, 2012, pp. 1–12.

[3] Sperduti, pp. 24-26.

[4] Sperduti, pp. 79–80.

[5] GCatholic.org. Basilicas in Italy. ციტირების თარიღი: 2010-12-31

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]