საკრო-კუორე-დი-კრისტო-რე
| საკრო-კუორე-დი-კრისტო-რე Basilica del Sacro Cuore di Cristo Re | |
|---|---|
 საკრო-კუორე-დი-კრისტო-რე | |
| კოორდინატები | 41°55′02″ ჩ. გ. 12°27′55″ ა. გ. / 41.9174000° ჩ. გ. 12.4653472° ა. გ.კოორდინატები: 41°55′02″ ჩ. გ. 12°27′55″ ა. გ. / 41.9174000° ჩ. გ. 12.4653472° ა. გ. |
| მდებარეობა | რომი, იტალია |
| დაწყების თარიღი | 1920 |
| დასრულების თარიღი | 1034 |
საკრო-კუორე-დი-კრისტო-რე (იტალ. Basilica del Sacro Cuore di Cristo Re) — კათოლიკური ეკლესია (მცირე ბაზილიკა) რომში, რომელიც დაპროექტდა 1920-იანი და 1930-იანი წლების პერიოდში მარჩელო პიაჩენტინის მიერ.
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ახლად განვითარებულ გამარჯვების კვარტალში (Quartiere della Vittoria) ახალი ეკლესიის იდეა ეკუთვნოდა ოტავიო გასპარის, იესოს წმინდა გულის რელიგიური ინსტიტუტის წევრს. თავდაპირველად ეკლესიას უნდა დარქმეოდა „მშვიდობის ტაძარი“,[1] პირველი მსოფლიო ომის დროს დაღუპულთა მოსახსენიებლად და პატივის მისაგებად. მშენებლობა დაიწყო 1920 წლის მაისში.[2] მარჩელო პიაჩენტინის მიერ შემოთავაზებული თავდაპირველი პროექტი შთაგონებული იყო რომში მე-16 საუკუნეში აშენებული ეკლესიებით.
მშენებლობა შეწყდა 1929 წელს ოტავიო გასპარის გარდაცვალების გამო. მომდევნო ორი წლის განმავლობაში პიაჩენტინიმ რადიკალურად შეცვალა პროექტი, შთაგონებული მზარდი რაციონალისტური მოძრაობით, და იესოს წმინდა გული გახდა რომში საეკლესიო არქიტექტურის გარდატეხის მომენტი. მშენებლობა ხელახლა დაიწყო 1931 წელს და ეკლესია გაიხსნა 1934 წელს.
ეკლესია გახდა სამრევლო ეკლესია პაპ პიუს XI-ის დროს 1926 წლის 31 ოქტომბერს, სამოციქულო კონსტიტუციით „Regis pacifici“. 1965 წლის 5 თებერვალს პაპ პავლე VI-ის მიერ სამოციქულო კონსტიტუციით „Sacrum Cardinalium Collegium“ იგი გამოცხადდა ტიტულარულ ეკლესიად. იმავე წელს, „motu proprio Recentioris architecturae“-თი ეკლესია გახდა მცირე ბაზილიკა.
დიზაინი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ეკლესიას აქვს აგურის ფასადი ალტერნატიული ამაღლებული და ჩადაბლებული რიგებით. ფასადი დასრულებულია ტრავერტინით და კარები და ფანჯრები შემოფარგლულია იმავე მასალით. გეგმარება, დაახლოებით 70 მეტრის სიგრძისაა. ნახევარსფერული გუმბათი 36 მეტრი სიმაღლისაა და 20 მეტრი დიამეტრის. მთავარი შესასვლელის ზემოთ არის არტურო მარტინის ბარელიეფი, რომელიც გამოსახავს იესოს წმინდა გულს. შიდა ინტერიერის გარშემო განლაგებულია ჯვრის გზის სადგურები ბრინჯაოში, შესრულებული ალფრედო ბიაჯინის მიერ.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- (in Italian) C. Rendina, Le Chiese di Roma, Newton & Compton Editori, Milano 2000
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Lucentini, M. (31 December 2012). The Rome Guide: Step by Step through History's Greatest City. Interlink. ISBN 9781623710088.