საინჟინროს მეორე ხიდი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
საინჟინროს მეორე ხიდი
2-й Инженерный мост
კოორდინატები 59°56′25″N 30°20′24″E / 59.940139° ჩ. გ. 30.339944° ა. გ. / 59.940139; 30.339944
მდებარეობა სანქტ-პეტერბურგი
ტიპი საფეხმავლო, საავტომობილო
მასალა რკინა
სიგრძე 25 მ
სიგანე 10 მ
დაწყების თარიღი 1824
დასრულების თარიღი 1826
გახსნის თარიღი 1826
რუსეთის გერბი რუსეთის კულტურული მემკვიდრეობის ძეგლი № 810706004

საინჟინროს მეორე ხიდი (რუს. 2-й Инженерный мост) — ხიდი სანქტ-პეტერბურგის ცენტრალურ რაიონში, ამჟამად ამოვსებულ აღდგომის არხზე (რომელიც მიედინება მდინარე ფონტანკიდან მდინარე მოკიამდე). მდინარე ფონტანკის სანაპიროზე, მიხაილოვის სასახლესთან ახლოს. ხიდის სიგრძეა - 25 მეტრი, სიგანე - 10 მ.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

საინჟინროს მეორე ხიდი აგებულია 1824-1826 წლებში ინჟინერ პიერ-დომინიკ ბაზენისა და ე. კ. კლაპეირონის მიერ. ხიდი ერთმალიანია და ამობურცულია, ფასადებზე გაფორმებულია გრანიტის თაღებით. საინჟინროს მეორე ხიდზე დამონტაჟებულია თუჯის მოაჯირები ორიგინალური ფოტოებით და ორი წყვილი ფანარი ხიდის დასაწყისში და დასასრულში, თუჯის მოაჯირის დაწყებამდე.

საინჟნროს მეორე ხიდის რესტავრაცია მიმდინარეობდა 1952 წლიდან 1955 წლამდე და 1983 წელს.

1986 წელს დაიგეგმა აღდგომის არხის ნაწილობრივი რეკონსტრუქციის პროექტი, მაგრამ ეს ჯერ კიდევ არ განხორციელებულა.

2003 წელს სანქტ-პეტერბურგის დაარსების 300 წლისთავთან დაკავშირებით აღდგომის არხი ნაწილობრივ აღადგინეს.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Бунин М. С. Мосты Ленинграда. Очерки истории и архитектуры мостов Петербурга — Петрограда — Ленинграда. — Л.: Стройиздат, 1986. — 280 с.
  • Городские имена сегодня и вчера: Петербургская топонимика / сост. С. В. Алексеева, А. Г. Владимирович, А. Д. Ерофеев и др. — 2-е изд., перераб. и доп. — СПб.: Лик, 1997. — С. 49. — 288 с. — (Три века Северной Пальмиры). — ISBN 5-86038-023-2.
  • Зодчие Санкт-Петербурга. XIX — начало XX века / сост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьева, С. Прохватилова. — СПб.: Лениздат, 1998. — 1070 с. — ISBN 5-289-01586-8.
  • Пунин А. Л. Повесть о ленинградских мостах. — Л.: Лениздат, 1971. — 192 с.
  • Тумилович Е. В., Алтунин С. Е. Мосты и набережные Ленинграда. Альбом. — М.: Издательство Министерства Коммунального Хозяйства РСФСР, 1963. — 298 с.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]