რუმინეთის ისტორიული ოლქები

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ვლახეთი, ტრანსილვანია და მოლდავია პირად კავშირში 1600 წელს, მიხაელ მამაცის მმართველობის დროს.
რუმინეთის და მისი მეზობლების ისტორიული ოლქები
დიდი რუმინეთის (1918-1940) ისტორიული ოლქები.

XIX საუკუნის ბოლოს და XX საუკუნეში რუმინეთი მოიცავდა შემდეგ ოლქებს:

ვლახეთი:

მოლდოვა:

დობრუჯა:

  • ჩრდილოეთი დობრუჯა (კუნძულ ზმეინის ჩათვლით): დღეს რუმინეთის შემადგენლობაში (ზმეინი კუნძულის გამოკლებით, რომლებიც 1948 წლიდან გახდა უკრაინის საბჭოთა რესპუბლიკის ტერიტორია, ხოლო 1991 წლიდან უკრაინის);
  • სამხრეთი დობრუჯა: რუმინეთის ტერიტორია 1913-1940 წლებში, დღეს ეკუთვნის ბულგარეთს.

ვლახეთს, დასავლეთ მოლდავიას და დობრუჯას ხანდახან უწოდებენ რუმინეთის ძველ სამეფოს, რადგან ისინი შეადგენდნენ ძველ სამეფოს პირველ მსოფლიო ომამდე.

ტრანსილვანია (და პარციუმი):

  • ტრანსილვანიის ყოფილი საგრაფო: რუმინეთის შემადგენლობაშია 1918 წლიდან;
  • ბანატი (ისტორიული პარციუმის ნაწილი): 1918 წლიდან გაყოფილია რუმინეთსა სერბეთსა და უნგრეთს შორის;
  • კრიშანა (ისტორიული პარციუმის ნაწილი): 1918 წლიდან გაყოფილია რუმინეთსა და უნგრეთს შორის;
  • მარამურეში (ისტორიული პარციუმის ნაწილი): 1918 წლიდან მისი სამხრეთი ნაწილი რუმინეთის შემადგენლობაშია, ხოლო ჩრდილოეთის ნაწილი უკრაინის შემადგენლობაში.

მეორე მსოფლიო ომის განმავლობაში ან მას შემდეგ რუმინეთმა მისი ტერიტორიების ნაწილი დაკარგა: სამხრეთი დობრუჯა 1940 წელს, ჩრდილოეთი ბუკოვინა და ჰერცა 1940 წელს, კუნძული ზმეინი 1948 წელს, ბესარაბია 1940 წელს.

იხილეთ აგრეთვე[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]