რადიოგრაფიული ტესტი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
რადიოგრაფის შექმნა

რადიოგრაფიული ტესტი (ინდუსტრიული რადიოგრაფია) — წარმოადგენს არადესტრუქციული შემოწმების (ინსპექციის) მეთოდს უხილავი ხარვეზების აღმოსაჩენად, რომელიც იყენებს მოკლე ელექტრომაგნიტურ ტალღებს (მაღალი ენერგეტიკული ფოტონები) სხვადასხვა მასალაში შესაღწევად.

რენტგენის აპარატი ან რადიოაქტიური წყარო (Ir-192, Co-60 ან ზოგიერთ შემთხევეაში Cs-137) შეიძლება გამოყენებულ იქნას როგორც ფოტონების წყარო. ნეიტრონული რადიოგრაფული ტესტი (NR) არის რადიოგრაფული ტესტის სახესხვაობა რომელიც ფოტონის სანაცვლოდ იყენებს ნეიტრონს სხვადასხვა მასალაში შესაღწევად. იგი ხედავს რენტგენისგან განსხვავებულ საგნებს რადგანაც ნეიტრონს შეუძლია ადვილად შეაღწიოს ტყვიასა და ლითონში, მაგრამ ვერ აღწევს პოლიეთილენში, წყალსა და ზეთში. რადგანაც მასალის მეორე მხრიდან გამოსული რადიოტალღების ნაწილი შეიძლება დაფიქსირდეს და გაიზომოს, ამ რაოდენობაში შემჩნეული ცვლილებები (ან ინტენსივობა) შესაძლებელს ხდის მასალის სისქის ან შემადგენლობის განსაზღვრას.

შოვის ინსპექცია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

რადიაციის სხივი მიმართული უნდა იყოს შესამოწმებელი ნაწილის ცენტისკენ და უნდა იყოს ნორმალური მასალის ზედაპირზე იმ მომენტისთვის, იმ განსაკუთრებული ტექნოლოგიების გარდა რომლის დროსაც ნაცნობი ხარვეზები უკეთესად გამოვლინდება სხივის განსხვავებული კუთხით დახრის დროს. შესამოწმებელი შოვის სიგრძე თითოეულ ექპოზიციისთვის უნდა იყოს ისეთი რომ დიაგნოსტიკური დაბოლოებების სისქე დაცემული სხივის მიმართულებით არ უნდა აღემატებოდეს მოცემული წერტილის რეალურ სისქეს 6%-ზე მეტით. შესამოწმებელი საგანი უნდა მოთავსდეს რადიოაქტიურ წყაროსა და გამომკვლევ მოწყობილობის შორის, ფირი უნდა მოთავსდეს დამჭერში, და რადიოტალღები უნდა შეიშვას შესამოწმებელ საგანში საჭირო დროის განმავლობაში რათა მოხდეს მისი სწორად ჩაწერა. შედეგად მივიღებთ შესამოწმებელი ნივთის ორ განზომილებიან გამოსახულებას ფირზე, რამელიც გამოავლენს ცვალებად სიხშირეებს თითოელ ადგილამდე მიღწეული რადიოაქტიური ტალღების რაოდენობის მიხედვით. ეს ცნობილია როგორც რადიოგრაფია. რადგანაც ფირი თავისი არსით კუმულატიურია შედარებით სუსტი რადიაცია შეიძლება დაფიქსირდეს დასხივების გახანგრძლივებით სანამ ფირი არ ჩაიწერს გამოსახულებას რომელიც გამოჩნდება გამჟღავნების შემდეგ. რადიოგრაფი მოწმდება როგორც ნეგატივი დაბეჭვდის გარეშე, ფოტოგრაფიასგან განსხვავებით, რადგანაც ბეჭვდის დროს გარკვეული ნაწილი ყოველთვის იკარგება.

რადიოგრაფიული ტესტის დაწყებამდე სასურველია კომპონენტების ვიზუალური შემოწმება რათა გამოირიცხოს რაიმე გარეგანი დაზიანება. თუ შოვის ზედაპირი ზედმეტად არასწორია, სასურველი იქნება მისი გახეხვა რათა მივიღოთ გლუვი ზედაპირი, მაგრამ ეს შეზღუდული იქნება იმ შემთხევევბში როცა არასწორმა ზედაპირმა შეიძლება გაართულოს შიდა დაზიანებების აღმოჩენას.

ვიზუალური დათვალიერების შემდეგ ოპერატორს წარმდგენა შეექმნება შოვის ორივე მხარის ხემისაწვდომობაზე რაც მნიშვნელოვანია როგორც მოწყობილობის დასადგმელად ასევე შესაფერისი ტექნოლოგიის ამოსარჩევად.

ისეთი ხარვეზების აღმოჩენა, როგორიცაა დელამინაცია და ჰორიზონტალური ბზარები რთული აღმოსაჩენია რადიოგრაფიით, ამიტომაც გამოიყენება კონტრასტის გამაძლიერებლები. ასეთი გამაძლიერებლებია ვერცხლის ნიტრატი, თუთიის იოდინი, ქლოროფოლი და დიიოდომეთანი. გამაძლიერებელი შეირჩევა იმისდა მიხედვით თუ რამდენად ადვილად შეუძლია მას შეაღწიოს ბზარებში და რამდენად ადვილია მისი ბზარებიდან ამოღება. დიიოდომეთანს გააჩნია უპირატესობა, რადგანაც მუქია და ადვილად ამოდის ბზარიდან, რადგანაც შედარებით სწრაფად ორთქლდება. თუმცა, მან შეიძლება გამოიწვიოს კანის დამწვრობა.