პიაცა კოლონას შადრევანი
| პიაცა კოლონას შადრევანი Piazza Colonna | |
|---|---|
 XIX საუკუნის შადრევნის ანაბეჭდი პიაცა კოლონაზე | |
| კოორდინატები | 41°54′03″ ჩ. გ. 12°28′49″ ა. გ. / 41.90083° ჩ. გ. 12.48028° ა. გ.კოორდინატები: 41°54′03″ ჩ. გ. 12°28′49″ ა. გ. / 41.90083° ჩ. გ. 12.48028° ა. გ. |
| მდებარეობა | რომი, იტალია |
| არქიტექტორი | ჯაკომო დელა პორტა |
| მოქანდაკე | როკო როსი |
| ტიპი | შადრევანი |
| დაწყების თარიღი | 1561 |
| დასრულების თარიღი | 1570 |
პიაცა კოლონას შადრევანი (იტალ. Piazza Colonna) — შადრევანი რომში, იტალიაში, რომელიც დააპროექტა არქიტექტორმა ჯაკომო დელა პორტამ და ააშენა ფიეზოლელმა მოქანდაკემ როკო როსიმ 1575-1577 წლებში.[1]
შადრევანი იყო დელა პორტას მიერ აგებული თექვსმეტი შადრევნიდან ერთ-ერთი, რომლებიც აშენდა აკვა-ვერჯინეს აკვედუკის რეკონსტრუქციის შემდეგ - პროექტი, რომელიც დაიწყო პაპმა პიუს IV-მ 1561 წელს და დაასრულა პაპმა პიუს V-მ 1570 წელს. თავად შადრევანი აშენდა პაპ გრიგოლ XIII-ის დროს, რომელიც ყველაზე ცნობილია გრიგორიანული კალენდრის შექმნით. იმ დროინდელი სხვა რომაული შადრევნების მსგავსად, ის აშენდა რომაელი მცხოვრებლებისთვის სუფთა სასმელი წყლის მისაწოდებლად, რომლებიც მანამდე იძულებულნი იყვნენ დაელიათ ტიბრის მდინარის დაბინძურებული წყალი. ასევე იმ დროის სხვა შადრევნების მსგავსად, ის მუშაობდა მხოლოდ გრავიტაციის წყალობით. წყლის წყარო შადრევანზე მაღლა მდებარეობდა, რაც იწვევდა წყლის ჰაერში შხეფებად ამოფრქვევას.
შადრევნის წყალი თავდაპირველად აღწევდა ძველ ტრევის შადრევანთან, შემდეგ მიედინებოდა სან-სებასტიანელოს ბორცვის ძირში მდებარე ორ რეზერვუარში, შემდეგ კი არხების სისტემის მეშვეობით - ვია კონდოტისა და ვია დელ კორსოს კუთხისკენ, პიაცა ვენეციასკენ, მარკუს ავრელიუსის სვეტის ძირისკენ. პიაცა კოლონას შადრევნის წყლის წყარო ზღვის დონიდან მხოლოდ 67 ფუტით მაღლა მდებარეობდა. ტრევის შადრევნის,ბარკაჩის შადრევნისა და პიაცა ნავონას შადრევნების მსგავსად, რომლებიც აკვა-ვერჯინესთან იყო დაკავშირებული, პიაცა კოლონას შადრევანს არ შეეძლო წყლის მაღლა ჰაერში ასხმა.[2]
დელა პორტას საწყისი პროექტი ითვალისწინებდა შადრევანში რომაული ანტიკური ქანდაკების, ზღვის ღმერთის, სახელად მარფორიოს განთავსებას, კლდოვანი გროტოს ფონზე, რომლის უკანაც მარკუს ავრელიუსის სვეტი იქნებოდა ხილული.[3] საბოლოო შადრევანი უფრო მარტივი იყო: შადრევნის რვაკუთხა აუზი დამზადებული იყო ვარდისფერი მარმარილოსგან საბერძნეთის კუნძულ ქიოსიდან, იმავე მარმარილოსგან, რომელიც დელა პორტამ გამოიყენა წმინდა პეტრეს ბაზილიკის კარის ჩარჩოსთვის. დელა პორტამ ასევე შექმნა აუზის გარშემო თექვსმეტი გამოკვეთილი ლომის თავი. ცენტრში მოთავსებული იყო წრიული ქვის ვაზა კვარცხლბეკზე, და წყალი ამ ვაზიდან ჩაედინებოდა აუზში.[4]
შადრევანი მცირედით აღადგინა ბერნინიმ პაპ ალექსანდრე VII-ის პონტიფიკოსობის დროს. 1702 წელს პაპმა კლემენტ XI-მ ცენტრში არსებული ორიგინალური ვაზის თავზე დაამაგრა საკუთარი გერბი, რვაქიმიანი ვარსკვლავი, მაგრამ მისი გარდაცვალების შემდეგ ეს გერბი მოხსნეს.
1830 წელს არქიტექტორმა ალესანდრო სტოკიმ მოაშორა ორიგინალური ცენტრალური ვაზა და მის ადგილზე დადგა ამჟამინდელი ვაზა, რომელიც თეთრი მარმარილოსგანაა დამზადებული. მან ასევე დაამატა ორი ჯგუფი დელფინების ქანდაკებებისა, რომელთა კუდები ზღვის ნიჟარებზეა შემოხვეული და წყალს აფრქვევენ პირიდან, აუზის ორივე ბოლოში.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Lucentini, M. (31 December 2012). The Rome Guide: Step by Step through History's Greatest City. ISBN 9781623710088.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Maurizia Tazartes, Fontaines de Rome, translated from Italian into French by Christine PIot. Citadelles and Mazenot, Paris, 2004.
- Marilyn Symmes, Fountains- Splash and Spectacle. Water and Design from the Renaissance to the Present. Thames and Hudson and the Cooper-Hewitt National Design Museum, Smithsonian Institution. 1998.
- D'Onofrio, Cesare, Le Fontane di Roma, con documenti e disegni inediti, 2nd edition, Rome, 1962
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Tazartes, Fontaines de Rome, pg. 17 and 58.
- ↑ See Katherine Wentworth Rinne, The Fall and Rise of the Waters of Rome, in Marilyn Symmes, Fountains - Splash and Spectacle.
- ↑ See Tazartes, pg. 58. The original design by Della Porta, dated 1574, was found in the papers of Pole Alexander VII. See D'Onofrio, pg. 114, figure 84-85.
- ↑ Tazartes, pg. 58