პერჭ პროშიანი
| პერჭ პროშიანი | |
|---|---|
| სომხ. Պերճ Պռոշյան | |
 | |
| დაბადების თარიღი | 3 ივნისი, 1837[1] |
| დაბადების ადგილი | აშტარაკი[2] |
| გარდაცვალების თარიღი | 23 ნოემბერი, 1907[2] (70 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | ბაქო[2] |
| დასაფლავებულია | თბილისის სომხური პანთეონი |
| საქმიანობა | მწერალი[2] |
| ეროვნება | სომხები[2] |
| ალმა-მატერი | თბილისის სასულიერო სემინარია, ნერსისიანის სკოლა[2] და თბილისის კლასიკური გიმნაზია[2] |
| Magnum opus | Q34570401? |
| შვილ(ებ)ი | Prosh Proshián, Q61927945?, Q61928693?, Q61929822? და Q61932005? |
პერჭ პროშიანი (სომხ. Պերճ Պռոշյան, ნამდვილი სახელი და გვარი ჰოვანეს სტეფანოსის ძე ტერ-არაქელიანი (სომხ. Հովհաննես Ստեփանի Տեր–Առաքելյան)) (დ. 15 ივნისი [ ძვ. სტ. 3 ივნისი], 1837, სოფ. აშტარაკი — გ. 23 ნოემბერი , 1907, ბაქო, დასაფლავებულია თბილისში) — სომეხი მწერალი და პედაგოგი. თბილისის სომხური თეატრის ერთ-ერთი ფუძემდებელი (1863). ავტორია პიესისა „აღასი“ (1863), რომანებისა: „სოს და ვარდითერი“ (1860), ისტორიული რომანებისა: „განხეთქილების ვაშლი“ (1878), „შაენი“ (1883) და სხვა.
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- შილაკაძე ივ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 8, თბ., 1984. — გვ. 220.