ოლხონი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ოლხონი
გეოგრაფია
მდებარეობა ბაიკალი
კოორდინატები 53°09′24″ ჩ. გ. 107°23′01″ დ. გ. / 53.15667° ჩ. გ. 107.38361° დ. გ. / 53.15667; -107.38361
ფართობი 730 კმ²
სიგრძე 71 კმ
სიგანე 12 კმ
უმაღლესი წერტილი 1276 მ

ოლხონი (რუს. Ольхон) — კუნძული ბაიკალის ტბის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში. ფართობი 730 კმ². სიგრძე 71 კმ, სიგანე 12 კმ. სიმაღლე 1276 მ-დე. ნაპირისგან გამოყოფილია მცირე ზღვითა და ოლხონის ჭიშკრით. აგებულია არქეული გნაისებით, მარმარილოთი, კვარციტებითა და გრანიტებით. ლანდშაფტურად მრავალფეროვანია: გამოიყოფა სტეპისა და ტაიგის ურთიერთშეხამება, გვხვდება აგრეთვე პატარა უდაბნო მხარე. ჩრდილოეთ ნაწილში არის ფოთლოვანი ტაიგა, სამხრეთით — სტეპი. დამახასიათებელია ჩრდილო-დასავლეთის ძლიერი ქარი, რომელიც სარმას სახელწოდებითაა ცნობილი. კუნძულზე წლის განმავლობაში მოღრუბლულ დღეთა რაოდენობა 48-ის ტოლია. სანაპირო რაიონზე გავლენას ახდენს ბაიკალის ტბის წყლის მასა. ზამთარი რბილია, ზაფხული გრილი. სულ ოლხონზე არის დაახლოებით 8 დასახლებული პუნქტი, რომელთა დიდ ნაწილი მდებარეობს კუნძულის დასავლეთ ნაწილში. ყველაზე დიდი დასახლებული პუნქტია ხუჟირი (დაახლოებით 1200 მცხ.). დასახლებულია რუსებითა და ბურიატებით, ძირითადად მეთევზეებით. მდიდარია არქეოლოგიური ღირსშესანიშნაობებით. განვითარებულია ტურიზმი.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]