შინაარსზე გადასვლა

ნიკოლოზ სლონიმსკი

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ნიკოლოზ სლონიმსკი

ბიოგრაფია
დაბ. თარიღი 15 (27) აპრილი, 1894[1] [2]
დაბ. ადგილი სანქტ-პეტერბურგი
გარდ. თარიღი 25 დეკემბერი, 1995(1995-12-25)[1] [2] [3] [4] (101 წლის)
გარდ. ადგილი ლოს-ანჯელესი[5]
ნიკოლოზ სლონიმსკი ვიკისაწყობში

ნიკოლოზ ლეონიდას ძე სლონიმსკი (რუს. Никола́й Леони́дович Сло́нимский; დ. 27 აპრილი, 1894, სანქტ-პეტერბურგი — გ. 25 დეკემბერი, 1995, ლოს-ანჯელესი) — დაბადებით-რუსი ამერიკელი დირიჟორი, ავტორი, პიანისტი, კომპოზიტორი და ლექსიკოგრაფი. ცნობილია თავისი მწერლობითა და მუსიკალური მითითებით (შენიშვნებით). მან დაწერა Thesaurus of Scales and Melodic Patternsდა Lexicon of Musical Invective; აგრეთვე რედაქტირება ჩაუტარა ბეიკერის მუსიკოსთა ბიოგრაფიულ ლექსიკონს.

ცხოვრება და მოღვაწეობა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ადრეული ცხოვრება რუსეთსა და ევროპაში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ნიკოლოზ სლონიმსკი დაიბადა 1994 წლის 27 აპრილს სანქტ-პეტერბურგში. წარმოშობით იყო ებრაელი. მისი ბაბუა იყო რაბი ჩაიმ ზელიგ სლონიმსკი. მისმა მშობლებმა უფროსი მის დაბადების შემდეგ მართლმადიდებლები გახდნენ, ხოლო ნიკოლოზი რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიაში მონათლეს.[6] დედამთილის დეიდა იზაბელ ვენგეროვა, მოგვიანებით ფილადელფიას კურტის მუსიკის ინსტიტუტის დამაარსებელი, მისი პირველი ფორტეპიანოს მასწავლებელი იყო.

ის გაიზარდა ინტელიგენციაში. 1917 წლის რუსეთის რევოლუციის შემდეგ იგი სამხრეთით, ჯერ კიევში, შემდეგ კონსტანტინოპოლში, ხოლო საბოლოოდ პარიზში გადავიდა; აქმრავალი სხვა რუსი მუსიკოსი და მისი და იულია სლონიმსკაია სააზონოვა[7] უკვე ჩასულიყვნენ (გაქცეულიყვნენ). იგი სერგეი კუსევიცკისთან ასისტენტად მუშაობდა. 1921-1922 წლებში ვლადიმირ როსინგის დამხმარედ ყოფნის დრო ევროპაში გამართულ ტურში მიიღო მონაწილეობა. 1923 წელს რისინგი როჩესტერის (ნიუ-იორკი) აღმოსავლეთის მუსიკის სკოლის ოპერის დირექტორი გახდა; მან აქ სლონიმსკიც მიიწვია.

სლომინსკის ახალგაზრდა ძმა, მიხეილი, რუსეთში დარჩა და გახდა ავტორი. მისი ძმისშვილი სერგეი სლონიმსკი გახდა კომპოზიტორი.საჭიროებს წყაროს მითითებას - თარიღი არ არის მითითებული! გამოიყენებთ {{subst:ფაქტიჩა}} !

სადირიჟორო კარიერა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

როჩესტერში ალბერტ კოიტესთან და ევგენი გოსენსთან ერთად სლონიმსკიმ კომპოზიციებისა და დირიჟორობის სწავლა განაგრძო. იგი როსინგს თან ახლა (დამხმარედ) მრავალ ვოკალურ რეციდივში: მათ შორისაა 1924 წელს კარნეგის დარბაზში ჩატარებული სპექტაკლი. ორი წლის შემდეგ იგი გადავიდა ბოსტონში, სადაც სადაც კუსევიცკი გახდა ბოსტონის სიმფონიური ორკესტრის დირიჟორი და განაახლა თავისი პიანისტის, ახლა ორენოვანი მდივნის თანამდებობა. ამ დროის განმავლობაში, სლონიმსკი ასწავლიდა მუსიკის თეორიას ბოსტონისა და მალკინის კონსერვატორიაში. ამავე პერიოდში დაიწყო მუსიკალური სტატიების წერა The Boston Evening Transcript-ის, The Christian Science Monitor-ისა და მაღაზია The Etude-ისთვის.[8]

ნიკოლოზ სლონიმსკი დირიჟორობს [[Ionisation]]-ს ჰავანაში

სლონიმსკიმ დაიწყო მუსიკებისა და შემთხვევითი პატარა ნაგლეჯების (ნაწარმოების) წერა და ასრულებდა როგორც ფორტეპიანოს სოლისტი ვოკალური თანხლებით. 1927 წელს ჩამოაყალიბა ბოსტონის კამერული ორკესტრი. იგი დირიჟორობდა შემდეგ მსოფლიო პრემიერებს: ივეს Three Places in New England 1937 წელს (ნიუ-იორკის მერია), ედგარდ ვერესის Ionisation 1933 წელს ცამეტი პერკუსიონისთვის და სხვა მრავალი ნაწარმოები.

1931 წელს სლონიმსკი ბოსტონის ქრისტიანული მეცნიერების „მონიტორი“-ს ხელოვნებათმცოდნე დოროთი ადლოვზე დაქორწინდა. ადლოვი აქტიური იყო როგორც კრიტიკოსი და ლექტორი. წყვილი პარიზში დაქორწინდნენ. მათმა ასულმა, ელექტრამ, მოგვიანებით მამის წერილების რედაქტირება მოახდინა და მისი ნიმუშებიც შეაგროვა.

1932 წელს სლონიმსკი დირიჟორობდაHavana highlighting Ives-ს კონცერტების სერიას. შემდეგ იგი გაემგზავრა პარიზში, ბერლინში და ბუდაპეშტში, რათა შემდგომი კონცერტები გაემართა. ამ ტურების პოპულარობის წყალობით, იგი 1933 წლის ზაფხულში ჰოლივუდის ბოულში ხუთი კონცერტის ჩასატარებლად მიიწვიეს.

მწერლობა და მუსიკალური კრიტიკა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მთელი ცხოვრების განმავლობაში, სლონიმსკი ვრცლად წერდა პერიოდულ ჟურნალებსა და გაზეთებს, აწარმოებდა პროგრამებსა და ლაინერულ ნოტებს, და დიდი წვლილი აქვს შეტანილი მრავალ საცნობარო ნაშრომში. მან თავი აღწერა როგორც „დიასკეუასტი“ (ბერძნულიდან κατασκευαστής), „რევიზორი ან ინტერპრეტატორი“. როდესაც მისი სადირიჟორო კარიერა შენელდა, სლონიმსკიმ მეტი დრო მუსიკების წერას დაუთმო. იგი აწარმოებდა 1900 წლის შემდეგ შექმნილი მუსიკების ქრონოლოგიას. მოგვიანებით, ლათინურ ამერიკაში მოგზაურობის შემდეგ, წარმოადგინა პირველი საფუძვლიანი ნაშრომი ინგლისურ ენაზე, სახელად ლათინური ამერიკის მუსიკა. 1947 წელს გამოაქვეყნა Thesaurus of Scales and Melodic Patterns, რომელიც მოგვიანებით მისი ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი ნამუშევარი გახდა (როგორც კომპოზიტორთა და შემსრულებლების წყარო). მან გავლენა მოახდინა ბევრ ჯაზ მუსიკოსსა და კომპოზიტორზე, მაგალითად: ალან ჰოლდსორსი, ჯონ კოლტრეინი, ფრენკ ზაპა და პოლ გრაბოვსკი.

გვიანი ცხოვრება და შემოქმედება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1964 წელს სლონიმსკის მეუღლე გარდაიცვალა და ნიკოლოზი საცხოვრებლად ლოს-ანჯელესში გადავიდა. იგი UCLA-ში 3 წლის განმავლობაში ასწავლიდა; აგრეთვე მოსწავლეებს უტარებდა ლექციებსა და საუბრებს მუსიკის შესახებ.

98-ე დაბადების დღეზე, იგი სანქტ-პეტერბურგს ესტუმრა და მუსიკის ფესტივალს დაესწრო. ნიკოლოზ სლონიმსკი გარდაიცვალა 1995 წელს, 101 წლის ასაკში, ლოს-ანჯელესში.

წიგნები და სხვა ნაწერები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • მუსიკა 1900-დან (1937)
    • მუსიკა 1900-დან დანამატი (1986)
  • ლათინური ამერიკის მუსიკა (1945)
  • გზა მუსიკისკენ ნიუ-იორკი (1947)
  • ერთი რამ ან ორი მუსიკაზე (1948)
  • ბეიკერის მუსიკალური ბიოგრაფიული ლექსიკონი (1958).
  • კონსიზ ბეიკერის ბიოგრაფიული მუსიკოსთა ლექსიკონი (1987)
  • იდეალური მოედანი (1988)[6]
  • მუსიკის ლექცია (1989)

შეგროვებული ნაწერები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • ნიკოლოზ სლონიმსკი: პირველი ასი წელი (1994)[l]
  • დიდი კომპოზიტორები და მათი შემოქმედება (Reissued as The Listener's Companion) (2000)
  • ნიკოლოზ სლონიმსკი: მუსიკის წერა (2004)[n]
  • ძვირფასო დოროთი - წერილები ნიკოლას სლონიმსკისგან დოროთი ადლოუზს (2012)

რესურსები ინტერნეტში

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სლონიმსკის მოსასმენად

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. 1.0 1.1 Person Profile // კინოფილმების ინტერნეტ-მონაცემთა ბაზა — 1990.
  2. 2.0 2.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  3. Encyclopædia Britannica
  4. SNAC — 2010.
  5. https://www.nytimes.com/1995/12/27/books/nicolas-slonimsky-author-of-widely-used-reference-works-on-musicdies-at-101.html
  6. 6.0 6.1 Slonimsky, Nicolas (1988). Perfect Pitch: A Life Story. London, England: Oxford University Press. ISBN 0-19-315155-3. 
  7. Slonimsky, Nicolas (2012) Dear Dorothy: Letters from Nicolas Slonimsky to Dorothy Adlow. Rochester, New York: University of Rochester Press, გვ. 5–9. ISBN 978-1-58046-395-9. 
  8. Kozinn, Allan (December 27, 1995). „Nicolas Slonimsky, Author of Widely Used Reference Works on Music, Dies at 101“. The New York Times.