ნაფი ჯუსოითი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ნაფი ჯუსოითი
ოს. Нафи Джусойты
დაბადების თარიღი 27 თებერვალი, 1925(1925-02-27)[1]
დაბადების ადგილი ნოგყაუ
გარდაცვალების თარიღი 26 ივნისი, 2017(2017-06-26) (92 წლის)
გარდაცვალების ადგილი ვლადიკავკაზი
საქმიანობა მწერალი და პოეტი
მოქალაქეობა  სსრკ
სამხრეთ ოსეთის რესპუბლიკა
 რუსეთი
ალმა-მატერი ჩრდილოეთ ოსეთის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
ჯილდოები საპატიო ნიშნის ორდენი, პუშკინის მედალი, Uatsamonga Order და ორდენი „პატივი და დიდება“

ნაფი გრიგოლის ძე ჯუსოითი (დ. 27 თებერვალი, 1925, სოფ. ნოგყაუ, ახლანდ. ჯავის მუნიციპალიტეტი — გ. 26 ივნისი, 2017, ვლადიკავკაზი) — საბჭოთა ეპოქის ოსი მწერალი და ლიტერატურათმცოდნე. საქართველოს მწერალთა კავშირის გამგეობის წევრი. ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი (1968). კოსტა ხეთაგუროვის სახელობის პრემიის ლაურეატი (1979; მოთხრობების კრებული „ადამიანის სიცოცხლე“, 1976). სკკპ წევრი 1945-იდან. პირველი ლექსი 1945, ლექსების პირველი კრებული 1949 გამოაქვეყნა. ავტორია ლექსთა კრებულებისა „სიტყვა გულისა“ (1953), „ლირიკა“ (1955), „მე დავიბადე მთებში“ (1960) და სხვ.; მოთხრობებისა და რომანებისა „წინაპართა სისხლი“ (1969), „სირდონის ცრემლები“ (1979) და სხვ. ლიტერატურული-კრიტიკული სტატიების წიგნისა „სიტყვის ყელოვნებისათვის“ (1966), მონოგრაფიული წიგნებისა ოსური ლიტერატურის კლასიკოსებზე; თარგმნა ალექსანდრე პუშკინის, ტარას შევჩენკოს, ლევ ტოლსტოის, ანტონ ჩეხოვის, ილია ჭავჭავაძის და სხვათა ნაწარმოებები.

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]