მოციქული
მოციქული- რომელიც მომდინარეობს ბერძნულიდან *ἀπόστολος* (apóstolos), აღნიშნავს ემისარს, რომელსაც ხშირად ევალება გზავნილის გადმოცემა. ქრისტიანობაში ეს ტერმინი ეხება თორმეტ მოციქულს, მათ შორის პეტრეს, იაკობსა და იოანეს, ისევე როგორც სხვა ადრეულ ქრისტიანულ მოღვაწეებს, როგორიცაა პავლე და ბარნაბა. იგი ასევე გამოიყენება მისიონერებისთვის ან ქრისტიანობის გამავრცელებელი ძირითადი ფიგურებისთვის, როგორიცაა წმინდა პატრიკი ან წმინდა ბონიფაციუსი. სხვა რელიგიები იყენებენ ტერმინს თავიანთი ისტორიის მნიშვნელოვანი ფიგურებისთვის.
სიტყვა *მოციქულს* აქვს ორი მნიშვნელობა: უფრო ფართო, როგორც მაცნე და უფრო ვიწრო, რომელიც ეხება ადრეულ ქრისტიან მოციქულებს. ეს დაკავშირებულია *შალიას* იდეასთან იუდაიზმში, სადაც მოციქულები იყვნენ ემისრები ან აგენტები. ტერმინი ასევე გვხვდება ქრისტიანულ დოქტრინებში, როგორიცაა სამოციქულო მემკვიდრეობა, რაც გულისხმობს თავდაპირველი მოციქულების ტრადიციების გაგრძელებას.
ახალ აღთქმაში იესომ გაგზავნა თავისი მოციქულები თავისი სწავლებების გასავრცელებლად და ტიტული გავრცელდა სხვებზე, როგორიცაა წმინდა პატრიკი ("ირლანდიის მოციქული") და წმინდა ბონიფაციუსი ("გერმანელების მოციქული"). თანამედროვე ქრისტიანული მოძრაობები, როგორიცაა უკანასკნელი დღის წმინდანების მოძრაობა, განაგრძობს მოციქულების გამოყენებას, თორმეტი მოციქულის კვორუმით, რომელიც ზედამხედველობს ეკლესიის სწავლებებს.
ისლამში ტერმინი *რასული* აღნიშნავს ღმერთის მიერ გამოგზავნილ მაცნეს, როგორიცაა იბრაჰიმი, მუსა და მუჰამედი და განსხვავდება *ნაბი* (წინასწარმეტყველი)გან. მოციქულები ასევე ასრულებენ როლს ბაჰაის რწმენაში, სადაც ბაჰაულას ადრეული მიმდევრები მოციქულებად ინიშნებოდნენ.