მენდელევიუმი

მენდელევიუმი, ₁₀₁Md
ზოგადი თვისებები
მასური რიცხვი	258
მენდელევიუმი პერიოდულ სისტემაში
	ფერმიუმი ← მენდელევიუმი → ნობელიუმი
ატომური ნომერი (Z)	101
პერიოდი	7 პერიოდი
ბლოკი	f-ბლოკი
ელექტრონული კონფიგურაცია	[Rn] 5f13 7s2
ელექტრონი გარსზე	2, 8, 18, 32, 31, 8, 2
	ელემენტის ატომის სქემა;
ფიზიკური თვისებები
აგრეგეგატული მდგომ. ნსპ-ში	მყარი სხეული
დნობის; ტემპერატურა	827 °C (1100 K, 1521 °F)
სიმკვრივე (ო.ტ.)	10.3 გ/სმ3
ატომის თვისებები
ჟანგვის ხარისხი	+2, +3
ელექტროდული პოტენციალი	;
ელექტროუარყოფითობა	პოლინგის სკალა: 1,3
იონიზაციის ენერგია	1: 636 კჯ/მოლ ; ;
სხვა თვისებები
ბუნებაში გვხვდება	სინთეზირების შედეგად
მესრის სტრუქტურა	კუბური წახნაგცენტრირებული
მაგნეტიზმი	პარამაგნეტიკი
CAS ნომერი	7440-11-1
ისტორია
სახელწოდება მომდინარეობს	დიმიტრი მენდელეევი
აღმომჩენია	ლოურენსის ბერკლის ნაციონალური ლაბორატორია (1955)
მენდელევიუმის მთავარი იზოტოპები
α	253Es
სდ	–
ε	258Fm
β−	258No
α	255Es
α	256Es
ε	260Fm
β−	260No
	მენდელევიუმი ვიკისაწყობში •

მენდელევიუმი

101Md

[258]

5f¹³ 7s²

მენდელევიუმი^[1]^[2] (ლათ. Mendelevium; ქიმიური სიმბოლო — ${\ce {Md}}$ ), უნილუნიუმი (ლათ. Unnilunium; ქიმიური სიმბოლო — ${\ce {Unu}}$ ), ეკა-თულიუმი (Eka-thulium) — ელემენტთა პერიოდული სისტემის მეშვიდე პერიოდის, ჯგუფგარეშე (ძველი კლასიფიკაციით მესამე ჯგუფის თანაური ქვეჯგუფის, IIIბ) ხელოვნურად მიღებული რადიოაქტიური ქიმიური ელემენტი. განეკუთვნება აქტინოიდების ოჯახს. მისი ატომური ნომერია — 101, t_დნ — 827 °C, სიმკვრივე — 10.3 გ/სმ³. სტაბილური იზოტოპები არ გააჩნია. მენდელევიუმი მიღებულია ამერიკელი მეცნიერების ა. გიორსოს, ბ. ჰარვის, გ. ჩოპინის, ს. თომფსონისა და გ. სიბორგის მიერ ^-53Es(α, n)²⁵⁶ Md ბირთვული რეაქციით (1955). ცნობილია მენდელევიუმის იზოტოპები, რომელთა მასური რიცხვებია 252, 254 — 258. შედარებით მდგრადია α-რადიოაქტიური იზოტოპი, ${\ce {^{258}Md}}$ (T_1/2 =51.5 დღ-ღ). მენდელევიუმის ჟანგვის ხარისხია +3, შეიძლება იყოს აგრეთვე +2 და +1.

სქოლიო

პორტალი ქიმია

[1] დოლიძე ვ., ციციშვილი ვ., „ოთხენოვანი ქიმიური ლექსიკონი“, თბ., 2004, გვ. 132

[2] ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 6, თბ., 1983. — გვ. 570.

[1]

[2]