მარასკინო

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
მარასკა

მარასკინო — მარასკას ჯიშის ალუბლის დისტილაციით მიღებული ლიქიორი . ტაპივას ალუბლის ხის მცირე ზომის, ოდნავ მჟავე ნაყოფი, რომელიც ველურად იზრდება დალმაციის სანაპიროს ნაწილების გასწვრივ, ლიქიორს უნიკალურ არომატს აძლევს.

ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1759 წელს ვენეციელმა ვაჭარმა ფრანჩესკო დრიოლიმ დაიწყო სამრეწველო მასშტაბით მარასკინოს წარმოება ხორვატიაში, ზადარში, რომელიც მაშინ ვენეციის რესპუბლიკის ნაწილი იყო. დრიოლიმ გამოიჩინა ვენეციური სამეწარმეო სულისკვეთება და ალკოჰოლური სასმელის პოპულარული ტრადიცია, სახლში გრაპას დისტილაცია ვენეტოში, გარდაქმნა დახვეწილ და ცნობილ ინდუსტრიად. იგი მიჰყვებოდა ნათელ და მკაფიო წესებს, ემორჩილებოდა „არტ დელ'აქუა დი ვიტას“ (Arte dell'Acqua di vita) შეზღუდვებს. [1]

ფრანჩესკო დრიოლმა შეიმუშავა და დახვეწა ჯუზეპე კარცენიგას ადრეული ინოვაციური ტექნიკა მარასკას ალუბლის გამოხდისთვის და 1759 წელს მან დააარსა „ფრანჩესკო დრიოლის მარასკინოს ქარხანა“ (Fabbrica di Maraschino Francesco Drioli) . [2] XVIII საუკუნის ბოლოს მისმა მარასკინომ მოიპოვა პოპულარობა ფართო მასშტაბით და იყიდებოდა ევროპის, განსაკუთრებით ინგლისის მთავარ ბაზრებზე. [3] ლიქიორს სვამდნენ გამორჩეული პიროვნებები, მმართველები და მოსამართლეები მთელი ევროპის მასშტაბით. [4] თავიდანვე იყო საშიშროება რომ გააყალბებდნენ დრიოლის მარასკინოს, რაც მნიშვნელოვნად დააზარალებდა კომპანიას. ეს მართლაც მოხდა და 1980 წელს დაიხურა ასეთი არალეგალური ქარხანა. [5]

დრიოლის ქარხანა კვადრატული მომწვანო ბოთლებით მურანოს მინის ქარხნებმა მოამარაგეს და XIX საუკუნის დასაწყისში შემოიღეს ჩალის საფარი (ცნობილი როგორც „ფიასკო“). ეს იყო გრძელ საზღვაო მოგზაურობებზე გათვლილი ბოთლების ტრანსპორტირების ტიპური ვენეციური მეთოდი. [6] ვენეტოში იტალიის სუვერენიტეტის აღდგენის შემდეგ, ჯუზეპემ, ფრანჩესკო სალგეტი-დრიოლის ვაჟმა, მონაწილეობა მიიღო ზადარში მინის ქარხნის დაარსებაში, მურანოდან გამოცდილი მუშები ჩამოიყვანა და გახდა მისი პირველი პრეზიდენტი. [7]

მარასკინოს რეპუტაციის ზრდასთან ერთად ზადარის სახელიც გაიზარდა, რამაც სხვა ქარხნების გაჩენისა და დამკვიდრებისკენ უბიძგა, განსაკუთრებით გიროლამო ლუქსარდოს (1821) და რომანო ვლაჰოვის (1861). მათ ერთად ჩამოაყალიბეს მარასკინო დი ზარას ინდუსტრია (l 'industria del maraschino di Zara), რომლის აღიარებული დამფუძნებელია ფრანჩესკო დრიოლი.

მეორე მსოფლიო ომის დროს ტიტოს პარტიზანების დევნიდნენ იტალიის საზოგადოებას (ლუქსარდოს ოჯახის წევრები, მათ შორის პიეტრო და ნიკოლო ლუქსარდო, პარტიზანებმა მოკლეს ), ზადარის დაბომბვამ და იუგოსლავიის სუვერენიტეტზე გადასვლამ გამოიწვია აღნიშნული ეპოქის დასასრული. ომის შემდგომ პერიოდში სამი ყველაზე მნიშვნელოვანი დისტილატორის მფლობელები, ვიტორიო სალგეტი-დრიოლი, ჯორჯო ლუქსარდო და რომანო ვლაჰოვი თავშესაფარს ეძებდნენ იტალიაში და აღადგინეს თავიანთი ბიზნესი მირაში, ვენეციის მახლობლად, ტორრეგლიაში, პადუასა და ბოლონიაში. 1946 წლისთვის ვიტორიომ უკვე განაახლა წარმოება და მალე დაიბრუნა კომპანიის ტრადიციული ბაზრები მსოფლიოში, კერძოდ ინგლისურ და ინგლისურენოვან რაიონებში. მან ოსტატურად შეათანხმა თავისი ქარხნის მრავალწლიანი და პრესტიჟული ტრადიცია მოდერნიზებულ მოთხოვნებთან, რასაც რადიკალურად შეცვლილი ომის შემდგომი პერიოდი მოითხოვდა. ვიქტორიო სალგეტი-დრიოლის გარდაცვალებამ, ზადარის მარასკინოს ინდუსტრიის დამაარსებელთა ოჯახის საგვარეულო შტოს დასარული გამოიწვია ორასი წლის ბოლოს. ფრანჩესკო დრიოლის ქარხნის ისტორია, უძველესი იტალიური ლიქიორის კომპანიაა. მისი გარდაცვალების შემდეგ, 1974 წელს, მისმა მემკვიდრეებმა შექმნეს Distillerie Venete Mira Spa (DI). VE MI) Società Finanziaria Europea- სთან. კომპანია გადაეცა ამ ახალ ჯგუფს. 1980 წელს დირექტორთა საბჭომ გადაწყვიტა შეეწყვიტა წარმოება და გაფორმდა კომპანიის ლიკვიდაცია. [8]

სალგეტი-დრიოლის ძვირფასი არქივი, რომელიც თარიღდება XVIII საუკუნის მეორე ნახევრიდან 1943 წლამდე, წარმოადგენს ზადარის მარასკინოს ისტორიის მოწმობას. მთლიანობაში, არქივი არამარტო დოკუმენტურად აჩვენებს ქარხნის ისტორიას, შვიდი თაობის მეწარმეების განვითარებას და მათ მნიშვნელოვან წვლილს ზადარის ისტორიაში, არამედ გვაწვდის ისტორიულ მოვლენებს, რომლებმაც შეარხიეს ადრიატიკის მიმდებარე ტერიტორია. [9] არქივი უპრეცედენტო რესურსს წარმოადგენს ისტორიკოსებისა და არქივისტებისთვის ვენეციის რესპუბლიკის დაცემიდან, 1797 წელს, ზადარის იუგოსლავიის სუვერენიტეტზე გადასვლამდე 1947 წელს, ასევე, ავსტრიის, საფრანგეთისა და იტალიის ბატონობის სხვადასხვა პერიოდს მოიცავს. [10] მარასკინოს ინდუსტრიამ უდიდესი როლი შეასრულა ქალაქ ზადარის ისტორიაში და ომის შემდეგ, საწარმოო საქმიანობა განახლდა. ისტორიული ქარხნებიდან ჩამორთმეული აქტივები, მათ შორის, ყველა გამოსაყენებელი ტექნიკა გაერთიანდა ერთ საწარმოში, რის შედეგადაც გაჩნდა ახალი ქარხანა სახელად მარასაკა, რომელიც მდებარეობს ლუქსარდის ყოფილი შენობაში და ამჟამად ფუნქციონირებს როგორც „მარასკა კომპანია ზადარი“. ამ კომპანიამ განაგრძო ტრადიციული ბიზნესი, გააფართოვა ლიქიორისა და სიროფების ასორტიმენტი და იღვწის რომ გახდეს ლიქიორის ყველაზე მნიშვნელოვანი მწარმოებელი ხორვატიაში. [11]

მარასკინოს შემცველი კოქტეილები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მარასკინო კოქტეილების განსაკუთრებული და გამორჩეული ინგრედიენტია. აკრძალვამდე ბევრი რეცეპტი ითხოვდა მარასკინოს, ეს იყო ერთ – ერთი ყველაზე ხშირად გამოყენებული და ყველაზე მნიშვნელოვანი ინგრედიენტი. ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში, კოქტეილის პოპულარობის ზრდასთან ერთად, მარასკინო კვლავ იძენს თავის ყოფილ სტატუსს.

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ A Venetian distillers' guild. On this point see: Fausto Sartori, L'arte dell'Acqua di Vita, nascita e fine di una corporazione di mestiere veneziana (1618–1806), Venezia 1996, Fondazione Scientifica Querini Stampalia
  2. ↑ On this point see: Rita Tolomeo, Drioli, Francesco in Dizionario Biografico degli Italiani n.41, Roma 1992, Istituto della Enciclopedia Treccani, sub voce Drioli, Francesco, pp. 700-701. The historic painting by Francesco Salghetti-Drioli which depicts Francesco Drioli in 18th centuries Venetian costume, belongs to the Salghetti-Drioli family
  3. ↑ On this point see: Giorgetta Bonfiglio Dosio, La fabbrica di maraschino Francesco Drioli di Zara (1759–1943) Inventario dell'Archivio. Introduction by Giorgetta Bonfiglio Dosio, Francesca (Didi) Salghetti-Drioli, Rita Tolomeo, (Fonti e strumenti per la storia d' impresa nel Veneto), Cittadella, Biblos, 1996, cit in bibl.
  4. ↑ On this point see: Antonio Teja, La fabbrica di maraschino Francesco Drioli all'epoca del suo fondatore (1759–1808), la sua importanza nel quadro dell' industria zaratina dei rosoli, Genova 1938, S.A.I.G.A, cit. in bibl.
  5. ↑ On this point see: Giorgetta Bonfiglio Dosio, La fabbrica di maraschino Francesco Drioli (1759–1943), Inventario dell' Archivio, cit. e cit in bibl.
  6. ↑ On this point see: Antonio Teja, La fabbrica di maraschino F. Drioli all'epoca del suo fondatore (1759–1808), la sua importanza nel quadro dell'industria zaratina dei rosoli, cit. e cit.in.bibl.
  7. ↑ On this point see: Francesco Giorda, Miscellanea di memorie zaratine, Drzavni Arhiv u Zadru, Ms.52/IV – Francesco Salghetti-Drioli a Nicolò Tommaseo, Zara 1869, agosto 24, Biblioteca del Senato, Raccolta Dalmata, Fondo Cippico-Bacotich, Mss.
  8. ↑ On this point see: Paolo Berati, Il maraschino che visse due volte. Storia straordinaria del famoso liquore di Francesco Salghetti-Drioli nato a Zara nel 1759 e rinato a Mira dopo la tragedia dalmata, in Rive, uomini, arte, natura, Quaderno di studi della Riviera del Brenta, Mira (Venezia) 2003, cit.in bibl. Giorgetta Bonfiglio-Dosio, L'araba fenice: La fabbrica di maraschino "Francesco Drioli" da Zara a Mira, Atti e memorie della Società dalmata di storia patria, XLI (2019), p. 84-114 cit. in bibl.
  9. ↑ On this point see: Francesca (Didi) Salghetti-Drioli, Echi delle vicende belliche nell' Archivio Salghetti-Drioli, in Acta Concordium, 4, supplemento a Concordi, 3, Rovigo 2007, cit.in bibl
  10. ↑ On this point see: Rita Tolomeo-Giorgetta Bonfiglio–Dosio: La lettera mercantile in età moderna: evoluzione e specializzazione (Esempi dall'Archivio Drioli). Una fonte per gli studi storici. Archivio per la storia postale: comunicazione e società, a.VII, n.19-21, Prato 2005, cit.in bibl.
  11. ↑ Sul punto si veda: Ante Bralic-Josip Faricic (edited), Visnia Maraska, Bogatstvo Zadra i zadarski regije / Maraska Cherry,Treasure of Zadar and Zadar Region, Zadar 2010, cit. in bibl.
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=მარასკინო&oldid=3963138“-დან