ლუბომირ მილეტიჩი

ლუბომირ მილეტიჩი
ბულგ. Любомир Георгиев Милетич
დაბ. თარიღი	14 იანვარი, 1863(1863-01-14) ან 13 იანვარი, 1863(1863-01-13)
დაბ. ადგილი	შტიპი, ოსმალეთის იმპერია
გარდ. თარიღი	1 ივნისი, 1937(1937-06-01) (74 წლის)
გარდ. ადგილი	სოფია, ბულგარეთის სამეფო
დასაფლავებულია	Central Sofia Cemetery
მოქალაქეობა	ბულგარეთი
საქმიანობა	ენათმეცნიერი, ანთროპოლოგი, ისტორიკოსი, slavist, უნივერსიტეტის პროფესორი, ფილოლოგი და ეთნოგრაფი
მუშაობის ადგილი	სოფიის უნივერსიტეტი და ზაგრების უნივერსიტეტი
ალმა-მატერი	University of Novi Sad და კარლის უნივერსიტეტი
განთქმული მოსწავლეები	Anastas Ishirkov
სამეცნიერო ხარისხი	მეცნიერების დოქტორი
მამა	გეორგი მილეტიჩი
დედა	ევტიმია მილეტიჩევა
ნათესავ(ებ)ი	სვეტოზარ მილეტიჩი
ლუბომირ მილეტიჩი ვიკისაწყობში

მილეტიჩის ერთ-ერთი რუკა

მემორიალური დაფა სოფიაში

ლუბომირ გეორგიევ მილეტიჩი ( დ. 1 იანვარი, 1863, შტიპი, ოსმალეთის იმპერია (ახლანდელი მაკედონია ) – გ. 1 ივნისი, 1937, სოფია, ბულგარეთი ) – ბულგარელი მეცნიერი, ბულგარეთის ისტორიის და ფილოლოგიის სპეციალისტი.

ბიოგრაფია

აკადემიკოს ლუბომირ მილეტიჩის ეთნიკურ წარმომავლობასთან დაკავშირებით აზრთა სხვადასხვაობაა. მისი მამა გეორგი მილეტიჩი დაიბადა ავსტრიის იმპერიაში, სოფელ ბანატში მოშორინში, მუშაობდა სკოლაში მასწავლებლად. დედა – ევკა (ევტიმია) პოპდაოვა, წარმოშობით ველესიდან, მაკედონიიდან. დედის ბაბუა–პოპ დავო – გამოჩენილი ბულგარელი განმანათლებელი მაკედონიიდან. გეორგი მილეტიჩის ძმა სვეტოზარი იყო სერბეთის ეროვნული მოძრაობის ერთ-ერთი ლიდერი ვოევოდინაში. უფრო მეტიც, გეორგიისა და სვეტოზარ მილეტიჩების პაპა ჰაიდუკ მილე-ვოევოდა, თრაკიელი ბულგარელი იყო ოდრინსკის (ადრიანოპოლის) ვილაიეთიდან.

ლიუბომირ მილეტიჩმა პირველადი განათლება   სოფიის გიმნაზიებში მიიღო. როდესაც 1876 წელს სერბეთ-თურქეთის ომი დაიწყო , გეორგი მილეტიჩი მოხალისედ შეუერთდა  პანაიოტ ხიტოვის წყვილს, ხოლო ვაჟი სწავლის დასასრულებლად ნოვი სადსა და ზაგრებში გაგზავნა. 1882 წელს ლუბომირ მილეტიჩმა წარმატებით დაამთავრა ზაგრების კლასიკური გიმნაზია.

შემდეგ სლავისტიკას ეუფლებოდა  ზაგრებსა და პრაღაში. 1885 წელს ლუბომირ მილეტიჩი დაქორწინდა  გერმანელ ქალზე ზაგრებიდან მარია შოლცზე. დოქტორის აკადემიური ხარისხი ზაგრებში (1888) მიიღო. მუშაობდა სოფიის უნივერსიტეტის სლავური ფილოლოგიის კათედრის პროფესორად (1892-1934).

1898 წელს მილეტიჩი გახდა ბულგარეთის მეცნიერებათა აკადემიის ნამდვილი წევრი. 1900-1901 და 1921-1933 წლებში. მილეტიჩი სოფიის უნივერსიტეტის რექტორი იყო. 1903-1904 წლებში. სოფიის უნივერსიტეტის ისტორია-ფილოლოგიის ფაკულტეტის დეკანი.

1914 წლის დასაწყისში ლუბომირ მილეტიჩი გაემგზავრა ოდრინსკის რაიონში – მისი დიდი ბაბუის მილე-ვოევოდის სამშობლოში. იქ შეაგროვა ინფორმაცია ბალკანეთის ომების დროს ჩადენილი თურქი ასკერებისა და ბაში-ბაზუქების ველური ძალადობის შესახებ თრაკიელი და მცირე აზიელი ბულგარელების მიმართ. მათზე დაყრდნობით, მილეტიჩმა დაწერა წიგნი "1913 წლის თრაკიელი ბულგარელების დამარცხება". წიგნი გამოსცა ბულგარეთის მეცნიერებათა აკადემიამ (გოსპეხატი, სოფია, 1918). ავტორმა წიგნი 65 ფოტოსურათი დაურთო.

როგორც მილეტიჩმა ხაზგასმით აღნიშნა, თურქეთის დარტყმის ქვეშ უპირველეს ყოვლისა მოექცნენ თრაკიის და ანატოლიის ბულგარელები, ასევე ადგილობრივი გაგაუზები, სომხები და მართლმადიდებელი ალბანელები (არნაუტები). მან დიდი ყურადღება დაუთმო ენვერ ბეის (მომავალი ენვერ ფაშას) სამხედრო დანაშაულებს.

1926-1937 წლებში მილეტიჩი იყო ბულგარეთის მეცნიერებათა აკადემიის პრეზიდენტი. გარდა ამისა, იგი იყო ხარკოვის უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი, რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი, ასევე რუსეთის ისტორიული საზოგადოების, პოლონეთის განათლების აკადემიის (კრაკოვი), სამხრეთ სლავური მეცნიერებათა აკადემიის წევრი (ზაგრები), ჩეხეთის მეცნიერებათა აკადემიის, ჩეხეთის სამეცნიერო საზოგადოების, ჩეხეთის ეთნოგრაფიული საზოგადოების (პრაღა), უნგრეთის ეთნოგრაფიული საზოგადოების (ბუდაპეშტი) და რუსეთის არქეოლოგიური ინსტიტუტის (კონსტანტინოპოლი), აღმოსავლეთ ევროპის იტალიური ინსტიტუტის საპატიო წევრი (რომი).

მაკედონიის საკითხი

მილეტიჩი მაკედონელებს ბულგარელი ერის ნაწილად თვლიდა და ამაზე ბევრს კამათობდა სერბ ავტორებთან.

როდესაც 1907 წლის 28 ნოემბერს VMORO-ს უცხოელი წარმომადგენლები ბორის სარაფოვი და ივან გარვანოვი დაიღუპნენ სანდანელი მებრძოლის – თოდორ პანიცას ხელით, მილეტიჩმა მათ ხსოვნას მიუძღვნა გულწრფელი სტრიქონები:

„მათი საქმიანობა და ერთობლივი  სიკვდილი სიმბოლურად წარმოადგენს ორი გმირის  დედების —  მაკედონიისა და ბულგარეთის სამკვდრო-სასიცოცხლო გაერთიანებას.“

ლუბომირ მილეტიჩი და თოდორ ალექსანდროვი იყვნენ სოფიაში მაკედონიის სამეცნიერო ინსტიტუტის (MNI) დამფუძნებლები. მილეტიჩი იყო მაკედონიის საკითხისადმი მიძღვნილი სამეცნიერო ჟურნალის „Macedonski pregled“ რედაქტორი (1924-1936). მილეტიჩი იკავებდა MNI-ს თავმჯდომარის პოსტს 1928-1937 წლებში.

1925 წელს ლუბომირ მილეტიჩმა დაიწყო მრავალტომიანი კრებულის გამოცემა "მასალები მაკედონიის განმათავისუფლებელი მოძრაობის ისტორიისთვის". რამდენიმე წლის განმავლობაში გამოუშვა ცხრა ტომი (1928 წლიდან გამოსცა მაკედონიის სამეცნიერო ინსტიტუტი). მილეტიჩმა დაარედაქტირა და კრებულში შეიტანა მრავალი მაკედონელი რევოლუციონერის მემუარები, ხოლო ნიკოლა მიტრევ-იეზერსკის შემთხვევაში (რომელიც წერა-კითხვის უცოდინარი იყო) მან თავისი მოგონებების ლიტერატურული ჩანაწერი გააკეთა. მილეტიჩმა აქ ასევე შეიტანა თავისი ჩანაწერები ილიინდენ-პრეობრაჟენსკის აჯანყების მონაწილეთა ისტორიების შესახებ, რომლებიც გაკეთდა 1903-1904 წლებში. ამ კრებულში (და სხვა პუბლიკაციებში) მილეტიჩმა გამოაქვეყნა მრავალი დოკუმენტი მაკედონიაში სერბეთისა და საბერძნეთის ხელისუფლების ანტიბულგარული ქმედებების შესახებ (მათ შორის ომის დანაშაულებები).

კრებული შეიცავს უამრავ უნიკალურ ფაქტს მაკედონელი (და ასევე თრაკიელი) ბულგარელების ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის შესახებ. კოლექციამ გამოიწვია მაკედონიის ემიგრაციის უდიდესი ინტერესი. ვანჩო მიხაილოვი - საკმაოდ მკაცრი ადამიანი, რომელსაც ბევრი თვლიდა და დღესაც თვლის "ტერორისტად", მიესალმა მილეტიჩის წამოწყებას.

ხსოვნა

მოგვიანებით ანტარქტიდაში მდებარე კრატერ მილეტიჩს სახელი ეწოდა ლუბომირ მილეტიჩის პატივსაცემად.