შინაარსზე გადასვლა

ლოლიტა ფლორესი

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ლოლიტა ფლორესი

ლოლიტა ფლორესი
ეროვნება ესპანელი
მოქალაქეობა ესპანეთი
პროფესია მომღერალი, მსახიობი
აქტიური 1970-იანები – დღემდე
მეუღლე(ები) გილერმო ფურიასე (ყოფილი)
შვილ(ებ)ი 2 (მათ შორის ელენა ფურიასე)
ნათესავები ანტონიო ფლორესი (ძმა), როსარიო ფლორესი (და), ალბა ფლორესი (დიშვილი)
ჯილდოები გოიას პრემია, ხელოვნებაში დამსახურების ოქროს მედალი

მარია დოლორეს გონსალეს ფლორესი (დ. 6 მაისი, 1958, მადრიდი, ესპანეთი) — ესპანელი მომღერალი და მსახიობი, რომელიც ცნობილია სასცენო სახელით — ლოლიტა ფლორესი.

ბიოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლოლიტა ფლორესი არის ლოლა ფლორესის და ანტონიო გონსალესის ქალიშვილი, ანტონიო ფლორესის და როსარიო ფლორესის და. იგი დაქორწინებული იყო გილერმო ფურიასეზე, რომელთანაც ჰყავს ორი შვილი, მათ შორის ელენა ფურიასე.

მამის მხრიდან ბოშური წარმომავლობის მქონე ლოლიტა ფლორესი თავადაც იდენტიფიცირდება როგორც ბოშა.

მან კარიერა დაიწყო 1970-იან წლებში, ხოლო 1975 წელს გამოსცა სადებიუტო ალბომი Amor, amor, რომელმაც მას პოპულარობა მოუტანა როგორც ესპანეთში, ასევე ლათინურ ამერიკაში. მისი ცნობილი სიმღერებია: „Sarandonga“, „Lo voy a dividir“ და „Si la vida son dos días“, რომლებიც დღემდე ისმინება ესპანურ რადიოში.

2002 წელს ლოლიტა ფლორესმა მიიღო გოიას პრემია საუკეთესო ახალმოსული მსახიობისთვის ფილმში Rencor შესრულებული როლისთვის. მას მონაწილეობა აქვს მიღებული რამდენიმე ტელეგადაცემაში, როგორებიცაა: Directísimo და Hostal Royal Manzanares.

2019 წლის 18 თებერვალს მას გადაეცა ხელოვნების სფეროში დამსახურებისთვის ოქროს მედალი (Medalla de Oro al Mérito en las Bellas Artes) – ესპანეთის ხელოვნების ერთ-ერთი უმაღლესი ჯილდო.[1]

ფლორესების მემკვიდრეობა და ბოშური კულტურის პოპულარიზაცია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლოლიტა ფლორესი განიხილება როგორც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი ფიგურა ესპანური ბოშური კულტურის აღორძინებასა და მისი პოზიტიური იმიჯის დამკვიდრებაში ფართო საზოგადოებაში. ლოლა ფლორესის ქალიშვილმა და ანტონიო ფლორესისა და როსარიო ფლორესის დამ, ლოლიტამ გააგრძელა იმ მემკვიდრეობის ხაზი, რომელიც მისი ოჯახიდან მოდიოდა და ბოშურ ხელოვნებას ახლებური ენით წარმოაჩენდა XXI საუკუნის ესპანურ მედიასა და შოუბიზნესში.

ლოლიტას რეპერტუარი ხშირად აერთიანებს ფლამენკოს ტრადიციულ ელემენტებს და თანამედროვე პოპმუსიკას, რაც მას საშუალებას აძლევდა, მიეწვდინა ხმა როგორც ტრადიციული მსმენელისთვის, ასევე ახალ თაობასთან. მისი ყველაზე ცნობილი კომპოზიციები, როგორებიცაა „Sarandonga“ და „Lo voy a dividir“, ცოცხალი მაგალითია ბოშური მუსიკის ადაპტაციისა თანამედროვე მუსიკალურ ენაში.[2]

მისი პერფორმანსები ხშირად ტარდება ისეთ კულტურულ სივრცეებში, როგორებიცაა სევილიას ფესტივალები, მადრიდის თეატრები და გრანადას ღია სცენები. ლოლიტასთვის სცენა მხოლოდ სანახაობის ადგილი არ არის — ის იყენებს მას სოციალური გზავნილების გასატარებლად: ეთნიკური ამპლუას პოზიტიური რეპრეზენტაციისთვის და ბოშა ქალების სოციალური ხმის გასაძლიერებლად.

მისი მონაწილეობა ფართო ეკრანზე — განსაკუთრებით კი ფილმში Rencor (2002) — შეფასდა როგორც მნიშვნელოვანი ნაბიჯი ბოშა ქალის იმიჯის დახვეწის გზაზე ესპანურ კინოში. გოიას პრემიას მიღება იმ წელიწადში ასახავდა არა მხოლოდ მისი სამსახიობო ოსტატობის აღიარებას, არამედ იმ კულტურული კონტექსტის გააზრებასაც, რომლიდანაც მოდიოდა ფლორესის სახე.

ლოლიტა ფლორესი დღესაც რჩება აქტიურ ფიგურად ესპანურ კულტურაში და ბოშურ საზოგადოებაში. იგი მონაწილეობს ახალგაზრდულ პროგრამებში, აფინანსებს მუსიკალურ სკოლებს ანდალუზიაში და ღიად საუბრობს დისკრიმინაციის წინააღმდეგ — განსაკუთრებით კი ეთნიკურ კონტექსტში.[3]

თეატრი, ტელევიზია და საზოგადოებრივი საქმიანობა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლოლიტა ფლორესმა სცენური კარიერა შინაგან კინემატოგრაფიულ-ტომობრივი ჩარჩოდან მეტად გააფართოვა 2000-იან წლებში, როდესაც აქტიურად ჩაერთო ესპანეთის მუსიკალურ–თეატრალურ სცენაზე. 2001 წელს მან მადრიდის თეატრ „Lope de Vega“-ში განასახიერა დონა სულე სიმონ ედმუნდოს ფლამენკური მიუზიკლის ‘‘La Zarzamora’’ მთავარი პარტია, რისთვისაც მიიღო კრიტიკოსთა ჯილდო „Premios Teatro de Rojas“ ქალის საუკეთესო მუსიკალური როლისათვის.[4]

მისი ყველაზე მასშტაბური თეატრალური პროექტი გახდა Mamma Mia!-ს ესპანურენოვანი ადაპტაცია, სადაც ლოლიტამ 2010-იან წლებში ათასზე მეტ წარმოდგენაში ითამაშა დონა შერიდანის როლი მადრიდიდან ბარსელონამდე გასტროლებზე. ამ სპექტაკლმა ხელი შეუწყო ფლამენკოსა და პოპ-როკის შერწყმის ახალ ტენდენციას ეროვნულ მიუზიკლებში, რასაც საკმაო გამოხმაურება მოჰყვა ადგილობრივ პრესაში.[5]

პარალელურად ფლორესი გახდა ტელევიზიის ერთ-ერთი ყველაზე ამტანი ფიგურა. 2015 წელს მან მიიღო მოსაწვევი მუსიკალური შოუზე ‘‘Tu cara me suena’’ (Antena 3), სადაც ბოშური ფლამენკო ფართო აუდიტორიას გააცნო ისეთი სიმღერების რეინტერპრეტაციით, როგორებიცაა „El toro y la luna“ და „Sarandonga“. პროგრამის მაყურებლები განსაკუთრებულად აღნიშნავდნენ ლოლიტას უნარს, კომერციულ ფორმატშიც კი შეენარჩუნებინა ტრადიციული ბოშური ესთეტიკა.[6]

ფლორესი აქტიურად ეწევა ჰუმანიტარულ მოღვაწეობასაც. 2017 წელს მან დააფუძნა ფონდი „Fundación Sarandonga“, რომლის მიზანი ბოშა გოგონათა ხელოვნებით წახალისება და განათლების დაფინანსებაა ანდალუსიისა და მადრიდის დაბალშემოსავლიან უბნებში. ფონდმა 2019 წელს გადასცა 50-ზე მეტ სტიპენდიას ახალგაზრდებს ფლამენკოს, თეატრისა და ვიზუალური ხელოვნების შესასწავლად.[7]

ტელევიზიური პროექტებისა და საქველმოქმედო საქმიანობის პარალელურად ლოლიტა ფლორესი აგრძელებს კონცერტებს, სადაც repertuar-ში ხშირად ამატებს დედის სიმღერების ახალ ვარიანტებს. 2023 წლის 21 დეკემბერს მან გამართა იუბილე – „50 años de Amor“ – მადრიდის თეატრ „Nuevo Apolo“-ში, რომელიც კრიტიკოსებმა შეაფასეს როგორც „ფლამენკოსა და პოპის ჰიბრიდული ზეიმი, რომელიც აერთიანებს ბოშურ ტრადიციასა და თანამედროვე ესპანურ მუსიკას“.[8]

აღნიშნული მრავალმხრივი საქმიანობა ლოლიტა ფლორესს აყალიბებს არამხოლოდ სცენის ვარსკვლავად, არამედ ბოშა ქალის სოციალურ-კულტურულ ლიდერად, რომლის ხმა თანაბრად ისმის როგორც თეატრში, ასევე ჰუმანიტარულ პლატფორმებზე.

დისკოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. Amor, amor (1975)
  2. Abrázame (1976)
  3. Mi carta (1977)
  4. Espérame (1978)
  5. Seguir Soñando (1980)
  6. Atrévete (1982)
  7. Águila real (1983)
  8. Para volver (1985)
  9. Locura de amor (1987)
  10. Madrugada (1990)
  11. Con Sabor a Menta (1991)
  12. Y La Vida Pasa (1994)
  13. Quién lo va a detener (1995)
  14. Atrasar el reloj (1997)
  15. Lola, Lolita, Lola (2001)
  16. Lola, Lolita, Dolores (2002)
  17. Si la vida son 2 días (2004)
  18. Y ahora Lola. Un regalo a mi madre (2005)
  19. Sigue caminando (2007)

ფილმოგრაფია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. Paella Today! (2017)
  2. La princesa del polígono (2007)
  3. Fuerte Apache (2006)
  4. Rencor (2002)

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ „ლოლიტა ფლორესმა მიიღო ოქროს მედალი ხელოვნებაში დამსახურებისთვის“. Diez Minutos (ესპანური). 18 თებერვალი, 2019. ციტირების თარიღი: 18 თებერვალი, 2019. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |access-date= და |date=-ში (დახმარება)
  2. ↑ „Sarandonga y la fusión de estilos: el legado de Lolita Flores“. Revista Música y Cultura (5): 23–25. 2012. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |date=-ში (დახმარება)
  3. ↑ Lolita y su compromiso con el arte gitano. El País (2018). ციტირების თარიღი: 16 May 2025
  4. ↑ Lolita triunfa en ‘La Zarzamora’ es. El País (18 ნოემბერი, 2001).
  5. ↑ „El toque gitano de ‘Mamma Mia!’“. Revista Teatro Hoy (12): 14–17. 2012. შეამოწმეთ თარიღის პარამეტრი |year=-ში (დახმარება)
  6. ↑ El arte de Lolita en ‘Tu cara me suena’. Antena 3 (4 დეკემბერი, 2015).
  7. ↑ La Fundación Sarandonga concede becas a jóvenes gitanas. La Vanguardia (30 აპრილი, 2019).
  8. ↑ Lolita celebra 50 años de carrera con un espectáculo único. RTVE (22 დეკემბერი, 2023).
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ლოლიტა_ფლორესი&oldid=4826028“-დან