ლინდა ანდრე
| ლინდა ანდრე | |
|---|---|
| დაბადების თარიღი | 1959 |
| პროფესია | მწერალი |
ლინდა ანდრე (დ. 1959 — გ. 2023) — ამერიკელი ფსიქიატრიული მკურნალობის გადარჩენილი აქტივისტი და მწერალი, რომელიც ცხოვრობდა ნიუ იორკში და ხელმძღვანელობდა ფსიქიატრიაში სიმართლის კომიტეტს (CTIP), ორგანიზაციას, რომელიც 1984 წელს დააარსა მერილინ რაისმა აშშ-ის საკვებისა და წამლის ადმინისტრაციის (FDA) წახალისების მიზნით, რათა დაერეგულირებინა ელექტროკონვულსიური თერაპიის (ECT) აპარატები[1][2].
ECT-ის საწინააღმდეგო აქტივიზმი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]მას შემდეგ, რაც 1980-იანი წლების დასაწყისში 25 წლის ასაკში ECT ჩაუტარდა, ანდრე წერდა და იკვლევდა, რათა დახმარებოდა ECT-ის სხვა გადარჩენილებს მათი კოგნიტური და მეხსიერების დანაკარგებით გამკლავებაში და საზოგადოებას მიეწოდებინა ინფორმაცია ECT-ის რისკების შესახებ. ლინდა ინტერვიუებს აძლევდა 20/20-ს, The Atlantic-ს, New York Times-სა[3] და Washington Post-ს. 2003 წელს Los Angeles Times-ის ინტერვიუში ანდრემ კომენტარი გააკეთა ბრიტანულ კვლევაზე, რომელმაც აჩვენა, რომ როდესაც პაციენტები ეხმარებოდნენ ECT-ის კვლევების დიზაინში ან ჩატარებაში, რესპონდენტების მხოლოდ მესამედი აცხადებდა, რომ ECT-ი სასარგებლო იყო, მაგრამ როდესაც ექიმები გეგმავდნენ და ატარებდნენ კვლევებს, სამი მეოთხედი აცხადებდა, რომ ECT-ი სასარგებლო იყო. „აი, რა ხდება, როდესაც პაციენტებს ეკითხები, რას ფიქრობენ“, - თქვა ანდრემ, „...მიიღებ სრულიად განსხვავებულ ამბავს იმისგან, რასაც ფსიქიატრები გვიყვებიან“[4]. მან და მისმა მეგობრებმა ჩამოაყალიბეს ფსიქიატრიაში სიმართლის კომიტეტი 500-ზე მეტი ყოფილი ელექტროშოკის პაციენტით[5]. 2009 წელს გამოიცა მისი წიგნი „სიცრუის ექიმები: რა არ უნდათ, რომ იცოდეთ შოკური მკურნალობის შესახებ“. ამ ნაშრომის მიმოხილვისას, ედინბურგის უნივერსიტეტის ჯეიმს ვუდმა ჟურნალში Social History of Medicine დაწერა: „ანდრე თავისი 17, ხშირად მეტიკულოზურად გამოკვლეული, თავის განმავლობაში გვთავაზობს სასარგებლო კონტრასტს ედვარდ შორტერისა და დევიდ ჰილის მიერ ახლახან შექმნილ ECT-ის და იმ ადამიანების პეანთან, რომლებიც ინსტრუმენტულნი იყვნენ მის განვითარებაში (Edward Shorter and David Healy, Shock Therapy, 2007), და გვთავაზობს პოტენციურად გამანადგურებელ კრიტიკას როგორც ECT-ის, ასევე თანამედროვე ამერიკული ფსიქიატრიული პროფესიის მიმართ[2].“
გამოქვეყნებული ნამუშევრები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Andre, Linda (2001). „Memory loss: from polarization to reconciliation“. Journal of ECT. 17 (3): 228–29. doi:10.1097/00124509-200109000-00022. PMID 11528324.
- Andre, Linda (2005). „ECT then and now“. Psychiatric Services. 56 (4): 490–91. doi:10.1176/appi.ps.56.4.490-a. PMID 15812104. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2005-04-25.
- Andre, Linda (2009). Doctors of Deception: What They Don't Want You to Know About Shock Treatment. New York. ISBN 9780813546520.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Testimony of Linda Andre, Director of Committee for Truth in Psychiatry (2001-05-18). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2011-09-27. ციტირების თარიღი: 2016-05-12
- Kneeland, Timothy W.; Warren, Carol A. B. (2002) Pushbutton Psychiatry: A History of Electroshock in America. Greenwood Publishing Group. ISBN 9780275968151. - ↑ 2.0 2.1 Wood, James (April 2010). „Linda Andre, Doctors of Deception: What They Don't Want You to Know About Shock Treatment (review)“. Social History of Medicine. 23 (1): 218–219. doi:10.1093/shm/hkp135.
- ↑ Foderaro, Lisa W. (1993-07-19). „With Reforms in Treatment, Shock Therapy Loses Shock“. The New York Times. ISSN 0362-4331. ციტირების თარიღი: 2016-05-12.
- ↑ Carey, Benedict (2003-11-17). „Shock therapy and the brain“. Los Angeles Times. ISSN 0458-3035. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2012-10-11. ციტირების თარიღი: 2016-05-12.
- ↑ Linda Andre. National Association for Rights Protection and Advocacy.