ისაბელ კასტილიელი (არაგონის დედოფალი)
| ისაბელ კასტილიელი | |
|---|---|
 | |
| არაგონის, ვალენსიის, სიცილიისა და მაიორკის დედოფალი | |
| მმართ. წლები: | 1291-1295 |
| წინამორბედი: | კონსტანცია სიცილიელი |
| მემკვიდრე: | ბლანკა ანჟუელი |
| ბრეტანის ჰერცოგინია | |
| მმართ. წლები: | 1312-1328 |
| წინამორბედი: | იოლანდა დე დრო |
| მემკვიდრე: | ჯოვანა სავოიელი |
| პირადი ცხოვრება | |
| დაბ. თარიღი: | 1283 |
| დაბ. ადგილი: | ტორო, ესპანეთი |
| გარდ. თარიღი: | 1328 |
| გარდ. ადგილი: | ბილიერი, საფრანგეთი |
| მეუღლე: |
ხაიმე II, არაგონის მეფე (ქ. 1291 - განქ. 1295) ჟან III, ბრეტანის ჰერცოგი (ქ. 1310) |
| დინასტია: | ივრეები |
| მამა: | სანჩო IV, კასტილიის მეფე |
| დედა: | მარია დე მოლინა |
| რელიგია: | კათოლიციზმი |
ისაბელ კასტილიელი (ესპ. Isabel de Castilla), დ. 1283, ტორო, ლეონის სამეფო — გ. 24 ივლისი, 1328, , ბრეტანიის საჰერცოგო) — ბურგუნდიის სამეფოს კასტილიელი პრინცესა, კასტილიისა და ლეონის მეფის სანჩო IV-ის ქალიშვილი. პირველ ქორწინებაში არაგონის, ვალენსიისა და სიცილიის დედოფალი, ბარსელონას გრაფინია, ხოლო მეორე ქორწინებაში — ბრეტანის ჰერცოგინია და ლიმოჟის ვიკონტესა.
ბიოგრაფია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]წარმომავლობა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ინფანტა დონა ისაბელა კასტილიელი დაიბადა 1283 წელს ქალაქ ტოროში. ის იყო კასტილიისა და ლეონის მეფის სანჩო IV მამაცის და დედოფალ მარია დე მოლინას, სენიორა დე მოლინას უფროსი ქალიშვილი. ორივე მშობელი ბურგუნდიელთა დინასტიის წარმომადგენლები იყო. მამის მხრიდან, ინფანტა ალფონსო X ბრძენის, კასტილიისა და ლეონის მეფის, და ვიოლანტეს, არაგონის ინფანტას შვილიშვილი იყო. დედის მხრიდან ის იყო ალფონსოს , ლეონისა და კასტილიის ინფანტე, სენიორა დე მოლინა და სენიორა მაიორ დე მენეზესის შვილიშვილი. ისაბელა კასტილიელი იყო სამი მეფის შვილთაშვილი: ფერნანდო III წმინდანი, კასტილიის მეფე, ჯეიმზ I დამპყრობელი, არაგონის მეფე და ალფონსო IX მოკლეწვერა, ლეონის მეფე. უფრო მეტიც, მისი ერთ-ერთი დიდი ბაბუა მეორე ბაბუის მამა იყო, ანუ ის იყო ერთდროულად ბაბუაც და დიდი ბაბუაც.[2]
დაბადებიდან მალევე, იგი დაინიშნა თავის ბიძაშვილზე, ალფონსო დე ლა სერდაზე (1270-1327) — ფერნანდო დე ლა სერდას, მეტსახელად „დე ლა სერდა“ და კასტილიისა და ლეონის ინფანტეს ბლანკა ფრანგის ვაჟზე. იზაბელას საქმრო იყო კასტილიის სამეფოს ტახტის პრეტენდენტი და მოახლოებულ ქორწილს უნდა დაესრულებინა ბრძოლა დინასტიის ორ შტოს შორის, მაგრამ ეს არ მოხდა. 1290 წელს ალფონსო დე ლა სერდა დაქორწინდა მატილდა დე ბრიენზე, ჟან II დე ბრიენის, გრაფ დ'ევისა და ბეატრიჩე დე შატილონის ქალიშვილზე.[2][3]
პირველი ქორწინება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1291 წლის 1 დეკემბერს (ან 1293 წელს) კასტილიელი ინფანტა დონა იზაბელა დაქორწინდა ბარსელონას სახლის მეფე ხაიმე II სამართლიანზე (1267-1327) — მეფე პედრო III დიდისა და სიცილიის დედოფალ კონსტანცას მეორე ვაჟზე. ამ ქორწინებაში იზაბელამ მიიღო სიცილიის დედოფლის, არაგონის, ვალენსიისა და ბარსელონას გრაფინიას ტიტულები. პატარძლის მცირე ასაკის გათვალისწინებით, ქორწინების დასრულება გადაიდო მის სრულწლოვანებამდე.[4]
1295 წლის 25 აპრილს მეფე სანჩო IV გარდაიცვალა და ქვეყანაში დაიწყო ბრძოლა სამეფო ტახტის პრეტენდენტებს შორის. იზაბელას მამის გარდაცვალების შემდეგ ქმარმა უარი თქვა ქორწინების დასრულებაზე. ჯეიმზ II-ის თხოვნით, 1295 წლის აგვისტოში, პაპმა ბონიფაციუს VIII-მ გააუქმა მისი ქორწინება, მიზეზად მეუღლეებს შორის ახლო ურთიერთობა დაასახელა, რომლებიც ერთმანეთისთვის ბიძაშვილები იყვნენ. იმავე წელს ჯეიმზ II დაქორწინდა ანჟუ-სიცილიას სახლის ანჟუის ბლანშ, ნეაპოლის მეფის კარლ II-ისა და მარია უნგრელის ქალიშვილზე.
მეორე ქორწინება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1310 წლის 21 ივნისს რომის პაპმა კლემენტ V-მ ახლო ნათესაობის არარსებობის გამო დაუშვა ინფანტა დონა იზაბელა კასტილიელის და ჟან III-ის ქორწინება. იგი იყო ბრეტანის ჰერცოგის არტურ II-ის და მარია ლიმოჟის ვაჟი. იმავე წელს ბურგოსში საქორწინო ცერემონია გაიმართა. ორივე მეუღლისთვის ეს მეორე ქორწინება იყო. პირველ ქორწინებაში მეფის მემკვიდრე იმყოფებოდა იზაბელა ფრანგთან (1292-1309) ვალუას სახლიდან — ჩარლზის, გრაფი ვალუას და მარგარეტ ანჟუელის ქალიშვილზე.[5]
1312 წლის 27 აგვისტოს იზაბელას ქმარი ბრეტანის ჰერცოგი გახდა ჟან III კეთილის სახელით. გათხოვების შემდეგ მან მიიღო ბრეტანიის ჰერცოგინიასა და ლიმოჟის ვიკონტესას ტიტულები. ბოლო ტიტულს ატარებდა 1312–1314 და 1317–1328 წლებში.[5] 1312 წლიდან 1314 წლამდე იგი ასევე ატარებდა გვადალახარას ლედის ტიტულს.[2] იზაბელა გარდაიცვალა 1328 წლის 24 ივლისს და დაკრძალეს პრიეურის სააბატოში, ბილში.[6][7] მას ქორწინებაში ჟან III-სთან შვილი არ შესძენია. მეორე ცოლის გარდაცვალების შემდეგ ჰერცოგი მესამედ დაქორწინდა ჟანა სავოიელზე (1310-1344) ედუარდ I-ის და ბლანკა ბურგუნდიელის ქალიშვილზე. მაგრამ ამ ქორწინებაში, როგორც ორ წინა ქორწინებაში, მას შთამომავლობა არ ჰყოლია.[8][5]
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Семенов И. С., Христианские династии Европы, Москва: ОЛМА Медиа Групп, 2002. — P. 260, 492 p, ISBN 978-5-22-402516-9.
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Lythgoe, Darrin.. Vizcondesa de Limoges Isabel. www.sologenealogia.com. ციტირების თარიღი: 2016-06-11. (ესპანური)
- Homar Vives, Nicolas.. España. www.homar.org. ციტირების თარიღი: 2016-06-11. (ესპანური)
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ WikiTree — 2005. — ed. size: 23699588
- ↑ 2.0 2.1 2.2 Cawley, Charles. Infanta doña Isabel de Castilla y León (Toro 1283 — 24 Jul 1328). Kings of Castile and Leon 1217 — 1369. www.fmg.ac. ციტირების თარიღი: 2016-06-11.
- ↑ Cawley, Charles. Alfonso de la Cerda de Castilla, son of Infante don Fernando «él de la Cerda» de Castilla y León and his wife Blanche de France (Valladolid 1270 — 15 Apr 1327). Descendants of Infante don Fernando «él de la Cerda» de Castilla [son of Alfonso X King of Castile]: de la Cerda. www.fmg.ac. ციტირების თარიღი: 2016-06-11.
- ↑ Cawley, Charles. Infante don Jaime de Aragón, son of Pedro III «el Grande», King of Aragon and his wife Constanza of Sicily [Hohenstaufen (Valencia 10 Aug 1267 — Barcelona 5 Nov 1327)]. Kings of Aragon 1137 — 1410. www.fmg.ac. ციტირების თარიღი: 2016-06-11.
- ↑ 5.0 5.1 5.2 Cawley, Charles. Jean III de Bretagne (Champtoceaux 8 Mar 1286 — Caen 30 Apr 1341). Dukes of Brittany 1213 — 1514 (Dreux — Capet). www.fmg.ac. ციტირების თარიღი: 2016-06-11.
- ↑ List of Sicilian sovereigns 1130 — 1860. www.royaltombs.dk. ციტირების თარიღი: 2016-06-11.
- ↑ Ysabeau de Castille. www.findagrave.com. ციტირების თარიღი: 2016-06-11.
- ↑ Семенов 2002, p. 260.
| |||||