ისააკ დე პორთო
ისააკ დე პორთო (დ. 30 იანვარი, 1617 — გ. 13 ივლისი, 1712) — გასკონელი მეფის კარის შავი მუშკეტერი XVII საუკუნის საფრანგეთში.[1] იყო მუშკეტერების გვარდიის კაპიტნის, კაპიტან დე ტრუაველის ბიძაშვილის ვაჟი, არმან დ’ათოსის ბიძაშვილი. პორთოს პერსონა ალექსანდრ დიუმას სერიის - „დ’არტანიანის რომანების“ პერსონაჟ პორთოსის ზედაპირული ინსპირაცია გახდა
ცხოვრება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]დაიბადა პოში, ბერნში, ისააკ დე პორთო დე კამპტორ დე შამპან დე კასტეტბონის (ბერნის პარლამენტის უფროსი) და კლემენს დე ბროსეს ოთხშვილიან ოჯახში. დედმამიშვილებში (ჟანი, ჟანა, სარა) ყველაზე უფროსი იყო.[2] ზოგი წყაროს მიხედვით ის უბრალო მცველი უნდა ყოფილიყო, ხოლო ჟანი - შავი მუშკეტერი.[2]
პორთო ალექსანდრ დე ესას, გრაფ დე ტრუაველის ბიძაშვილის მცველი იყო, 1642 წელს კი მუშკეტერთა გვარდიას შეუერთდა.[2][3] ჰყავდა ორი ვაჟი: ჟანი და არნო.[3]
მამის 1654 წელს, ის გვარდიიდან გამოვიდა და ბერნის პარლამენტის უფროსად დაინიშნა.[2]
საგვარეულო და გერბი
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1899 წლის „მაკმილანის ჟურნალის“ ერთ-ერთი გამოცემის მიხედვით:
„პორთოები ბერნის ძველი ოჯახის წარმომადგენლები იყვნენ, რომლებმაც სახელი პორტის ან პორთოსაგან (პატარა ციხე-კოშკებიდან, რომლებიც ბრიტანეთის საზღვრებზე მდგარ შენობებს წააგავდნენ) აიღეს, რომლებითაც ფრანგულ-ესპანური პირენეები იყვნენ დაფარულნი.“[2]
პორთოები აშკარად აღიარებდნენ მათი სახელის ამ ინტერპრეტაციას, რადგან მათ გერბზე გამოსახული მთავარი ფიგურა ორ ფეხზე მდგარ ლომს წარმოადგენდა, რომელსაც ორივე მხარეს საბრძოლოდ აღჭურვილი, ცეცხლმოკიდებული ქვის კოშკები ედგნენ.[4][5]
პორთოებს ეს გერბი 1674 წლის 24 ნოემბერს მიენიჭათ. უცნობია, თუ როგორ გამოიყურებოდა მათი წინა გერბი, ან საერთოდაც თუ არსებობდა ის.[5]
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ სქოლიო: „შავი“ ამ მუშკეტერებს მათი ცხენების ფერის გამო ეწოდებოდათ.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 Masson, David (1899). Macmillan's Magazine. Macmillan & Co.
- ↑ 3.0 3.1 Burkle-Young, F. A.. Porthos. დაარქივებულია ორიგინალიდან — დეკემბერი 10, 2012. ციტირების თარიღი: November 18, 2008
- ↑ Un lion rampant, accompagné en chef de deux tours ouvertes, crenélées, maconnées et allumées, l'une au canton dextre et l'autre au canton senestre.
- ↑ 5.0 5.1 Raymond, Paul (1874). Sceaux des archives du Dèpartement des Basses-Pyréneés. Pau, France: Léon Ribaut, გვ. 174.