ინგიო
იმპერატორი ინგიო | |
---|---|
允恭天皇 | |
იაპონიის მე-19 იმპერატორი | |
მმართ. დასაწყისი: | 412 |
მმართ. დასასრული: | 453[1] |
წინამორბედი: | ჰანძეი |
მემკვიდრე: | ანკო |
გარდ. თარიღი: | 453 |
იმპერატორი ინგიო (იაპონ. 允恭天皇;) (გ. 453) — იაპონიის მე-19 იმპერატორი [2] მემკვიდრეობის ტრადიციული წესის მიხედვით. [3] იმპერატორი ქვეყანას 41 წელი მართავდა.
იმპერატორის ცხოვრების და მმართველობის წლები უცნობია.[4] ადრეული ხანის იმპერატორების პირობითი სახელები არ იყო მიღებული „ტრადიციული წესით“ იმპერატორ კამუს მმართველობამდე, რომელიც იამატოს დინასტიის 50-ე მონარქი იყო.[5]
კოძიკი და ნიჰონ შოკი წერდნენ, რომ ინგიო ნინტოკუს და ივანოჰიმეს მეოთხე შვილი იყო. ინგიო ტახტზე 412 წელს ავიდა. ნიშონგი წერს, რომ მისი მმართველობის დროს ქვეყანაში მშვიდობა იყო. მისი გარდაცვალების შემდეგ, ტახტზე მისი ძმიშვილები იმპერატორი ანკო და იმპერტორ იურიაკუ ავიდნენ.
მეუღლეები და შვილები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]იმპერატორის მეუღლე ვაკანუკე-ფუტამატა ნო მიკოს ქალიშვილი, ოსისაკა ნო ონაკაცუჰიმე იყო, რომელთანაც მას 9 შვილი შეეძინა:
- პრინცი კინასი ნო კარუ
- პრინცესა ნაგატა ნო ოირაცუმე
- პრინცი საკაი ნო კუროჰიკო
- პრინცი ანაჰო
- პრინცესა კარუ ნო ოირაცუმე
- პრინცი იაცური ნო სირაჰიკო
- პრინცი ოჰაცუსე ნო ვაკატაკერუ
- პრინცესა ტაძიმა ნო ტატიბანა ნო ოირაცუმე
- პრინცესა საკამი
იხილეთ აგრეთვე
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- William George Aston (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
- Delmer Brown and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. 10-ISBN 0-520-03460-0; 13-ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
- Basil Hall Chamberlain(1920). The Kojiki. Read before the Asiatic Society of Japan on 12 April, 10 May, and 21 June 1882; reprinted May 1919. OCLC 1882339
- Richard Ponsonby-Fane. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
- Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Odai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
- H. Paul Varley (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. 10-ISBN 0-231-04940-4; 13-ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ "Genealogy of the Emperors of Japan" at Kunaicho.go.jp; retrieved 2013-8-28.
- ↑ Imperial Household Agency (Kunaichō), 安寧天皇 (3); retrieved 2011-10-19.
- ↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du japon, p. 4; Brown, Delmer M. (1979). Gukanshō, p. 251; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki, p. 89; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962-963.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 29.
- ↑ Aston, William George. (1896). Nihongi, pp. 109.
|