იესოს წმინდა გულის საკათედრო ტაძარი
| იესოს წმინდა გულის საკათედრო ტაძარი ბოსნ. , ხორ. Katedrala Srca Isusova | |
ტაძრის ფასადი | |
ძირითადი ინფორმაცია
| |
|---|---|
| რელიგიური კუთვნილება | კათოლიციზმი |
| ქვეყანა |  ბოსნია და ჰერცეგოვინა
|
| ადგილმდებარეობა |  სარაევო
|
| კურთხევის წელი | 14 სექტემბერი 1889 |
| ფუნქციური სტატუსი | მოქმედი |
ხუროთმოძღვრების აღწერა
| |
| ხუროთმოძღვარი(ები) | იოსიპ ვანცაში[1] |
| ხუროთმოძღვრული სტილი | გოთიკური |
| თარიღდება | 25 აგვისტო 1884 – 9 ნოემბერი 1887[1] |
დეტალები
| |
| სიგრძე | 41,90 მ[1] |
| სიგანე | 21,30 მ[1] |
| წვეტი | 2 |
| წვეტის სიმაღლე | 43,20 მ[1] |
იესოს წმინდა გულის საკათედრო ტაძარი (ბოსნ. , ხორ. Katedrala Srca Isusova) — კათოლიკური საკათედრო ტაძარი სარაევოში. ბოსნიისა და ჰერცეგოვინის უდიდესი კათოლიკური ტაძარი, ვრხბოსნას კათოლიკური არქიეპარქიის ცენტრი.[1]
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
1881 წელს ვრხბოსნას კათოლიკურმა ეპარქიამ არქიეპარქიის სტატუსი მიიღო. მაშინ იქნება მიღებული გადაწყვეტილება აეგოთ ახალი ტაძარი, რომელიც არქიეპარქიის ცენტრალური კათედრის ფუნქციას შეასრულებდა. მშენებლობის ინიციატორი იყო არქიეპისკოპოსი იოსიპ სტადლერი. ტაძრის მშენებლობის პროექტი არქიტექტორმა იოსიპ ვანცაშმა ნეოგოთიკურ და ნეორომანულ სტილში, პარიზის ღვთისმშობლის ტაძრის არქიტექტურის გავლენით შექმნა. საძირკვლის გაჭრა 1884 25 აგვისტოს დაიწყეს, ხოლო მშენებლობა სამი წლის შემდეგ, 1887 წლის 9 ნოემბერს დასრულდა. ტაძარი 1889 წლის 14 სექტემბერს აკურთხეს იესოს წმინდა გულის სახელზე, რომელიც ერთ-ერთი მნიშვნელოვანი კათოლიკური კონცეფციაა. ტაძრის კურთხევას მატო ვოდოპიჩი, დუბროვნიკის ეპისკოპოსიც ესწრებოდა.[1] ტაძარში 1932 და 1985 – 1989 წლებში ჩატარდა სარესტავრაციო სამუშაოები. სარაევოს ალყის დროს ტაძარი დაზიანდა, ეს დაზიანებები ომის დასრულების შემდეგ აღადგინეს. 1997 წელს ბოსნიასა და ჰერცეგოვინაში ვიზიტის ფარგლებში ტაძარს ეწვია პაპი იოანე პავლე II.
სიმბოლიკა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
შენობა ბევრისთვის სარაევოს სიმბოლოა. მთავარი შესასვლელის თავზე არსებული სიმბოლო სარაევოს კანტონის დროშასა და გერბზეა გამოსახული. ტაძარში დაკრძალულები არიან ვრხბოსნას არქიეპისკოპოსები იოსიპ სტადლერი, ივან შარიჩი და მარკო იოზინოვიჩი. იოსიპ სტადლერის კანონიზაციის მოთხოვნა 2002 წლის 20 ნოემბერს წმინდა საყდარში სწორედ ამ საკათედრო ტაძრიდან გაიგზავნა.