იგორ გორდიჩუკი
| იგორ გორდიჩუკი | |
|---|---|
| І́гор Гордійчу́к | |
 | |
| ეროვნება | უკრაინელი |
| დაბადების თარიღი | 12 ნოემბერი, 1972 |
| დაბადების ადგილი | ზალიზნიცია, უკრაინის სსრ, საბჭოთა კავშირი |
| კუთვნილება | უკრაინა |
| ჯარის სახეობა | საერთაშორისო უსაფრთხოების მხარდაჭერის ძალების დანაყოფი |
| სამხედრო სამსახურის წლები | 1991 — დღემდე |
| წოდება | გენერალ-მაიორი |
| მეთაურობდა |
მე-8 სპეციალური დანიშნულების პოლკი, ივან ბოჰუნის სამხედრო საშუალო სკოლა, უკრაინის ეროვნული თავდაცვის უნივერსიტეტი |
| ბრძოლები/ომები | რუსეთ-უკრაინის ომი, დონბასის ომი, შახტარსკის ოლქის ბრძოლა, ილოვაისკის ბრძოლა |
| ჯილდოები | უკრაინის გმირის წოდება ოქროს ვარსკვლავის ორდენით, ბოგდან ხმელნიცკის მეორე ხარისხის ორდენი, უკრაინის თავდაცვის სამინისტროს უწყებრივი წამახალისებელი ჯილდოები, მათ შორის „მამაცობისა და ღირსების“ ორდენი, უკრაინის შეიარაღებული ძალების სპეციალური ოპერაციების ძალების მეთაურის ორდენი „მე შენთან მოვდივარ“ პირველი ხარისხის |
იგორ გორდიჩუკი (უკრ. : І́гор Гордійчу́к; დ. 12 ნოემბერი, 1972) — უკრაინელი სამხედრო ოფიცერი, უკრაინის გმირი და ბოგდან ხმელნიცკის ორდენის კავალერი (2014)[1]. ასევე ცნობილია მეტსახელით „სუმრაკი“ ან „გორდეი“. გორდიჩუკი განსაკუთრებით გაითქვა სახელი 2014 წლის აგვისტოში, როდესაც 12 დღის განმავლობაში სარდლობდა სპეციალურ ჯარებს და თავისი მზვერავების დახმარებით წარმატებით მოიგერია რამდენიმე რუსული თავდასხმა დონეცკის ოლქის სავურ-მოგილას მთიდან[2] .
განათლება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]დაიბადა 1972 წლის 12 ნოემბერს უკრაინულ სოფელ ზალიზნიციაში. გორდიჩუკი სწავლობდა ომსკის უმაღლეს სატანკო-საინჟინრო სასწავლებელში 1989-1991 წლებში და დაამთავრა ჰეტმან პეტრო საჰაიდაჩნის სახელობის ეროვნული სახმელეთო ჯარების აკადემია 1994 წელს. 2008 წელს მან გაიარა ოთხთვიანი კურსები კანადაში, რათა დაეკმაყოფილებინა STANAG 6001 დონე მინიმალური ინგლისური ენის ცოდნისთვის. 2008 წელს მან დაასრულა სწავლა აშშ-ს არმიის სამხედრო კოლეჯში, ხოლო 2002 წელს - უკრაინის ეროვნული თავდაცვის აკადემიაში.
სამხედრო კარიერა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]1994 წელს გორდიჩუკმა დაიწყო სამხედრო სამსახური ხმელნიცკის რეგიონის ქალაქ იზიასლავში, უკრაინის შეიარაღებული ძალების 161-ე მექანიზირებულ ბრიგადაში. მას ეკავა სხვადასხვა პოზიციები: მექანიზირებული ბატალიონის მეთაურის მოადგილე, ცალკეული სატანკო ბატალიონის მეთაური, სატანკო ხაზის ბატალიონის მეთაური, სადაზვერვო ოცეულის მეთაური და მექანიზირებული კომპანიის მეთაური[3] . 2002 წელს კაპიტანი გორდიჩუკი მსახურობდა როგორც ბრიგადის მეთაურის მოადგილე, ხოლო 2003-2008 წლებში იყო მე-8 სპეციალური დანიშნულების პოლკის მეთაური. 2010 წლის მაისიდან დეკემბრამდე იგი იყო ავღანეთში მრავალეროვნული კონტინგენტის წევრი. 2014 წლის აპრილში მუშაობდა უკრაინის შეიარაღებული ძალების გენერალურ შტაბში და თავდაცვის დაზვერვაში[4].
ბრძოლა შახტარსკის რაიონში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]დონბასის ომის დროს პოლკოვნიკი გორდიჩუკი მონაწილეობდა რამდენიმე ოპერაციაში ATO-ს ზონაში[5] . სპეციალური დანიშნულების განყოფილების ხელმძღვანელობით მან ზედამხედველობა გაუწია სავურ-მოგილას სტრატეგიული პუნქტის აღებას მტრის ზურგში ოპერაციების განხორციელებისას[6][7]. 2014 წლის 12 აგვისტოს გორდიჩუკის 14-კაციანი სადაზვერვო ჯგუფი „კრიმი“ შეიჭრა მთის პოზიციებზე, დაეუფლა მთის მწვერვალზე სადამკვირვებლო პუნქტს და დაიწყო საბრძოლო მოვალეობების შესრულება, მათ შორის საარტილერიო ცეცხლის მიმართვა. უკრაინული ერთეულის დასამარცხებლად რუსული ტანკები, სეპარატისტები და არტილერია გამოიყენეს დიდი რაოდენობით. მტრის არტილერიის შეტევების გამო საკომუნიკაციო არხები გამოვიდა მწყობრიდან[3][7]. მძიმე არტილერია იყენებდა კონცენტრირებულ ცეცხლს გორდიჩუკის ჯგუფის მიმართულებით. თითქმის ყოველდღე მტრის ჯარისკაცები ცდილობდნენ მთის შტურმს. მიუხედავად იმისა, რომ მზვერავების სიცოცხლეს იცავდა ბუნკერები, მათ მიიღეს სერიოზული კონტუზიები აფეთქებებისგან. გორდიჩუკი თვითონაც ხშირად იყო დაჭრილი, მაგრამ რჩებოდა თავის პოზიციაზე. დღის შეტევების მოსაგერიებლად ძირითადად გამოიყენებოდა მხოლოდ ცეცხლსასროლი იარაღი და ყუმბარმტყორცნები, თუმცა პერიოდულად იყენებდნენ არტილერიის დახმარებას. სეპარატისტებმა ექვსი მცდელობა განახორციელეს სავურ-მოგილას ასაღებად ღამით[6][7] . გორდიჩუკმა გასცა ბრძანება სავურ-მოგილას დატოვების შესახებ 25 აგვისტოს ღამით. 12 დღისა და ღამის განუწყვეტელი ბრძოლის შემდეგ, უკრაინელი მზვერავები დატოვებდნენ მთას. მათ შეძლეს დაახლოებით 60 კილომეტრი გაევლოთ მტრის ხაზის მიღმა და შეერთებოდნენ უკრაინის ძალებს მნოგოპილიას მახლობლად. 29 აგვისტოს მზვერავები გაემართნენ, რათა გაერღვიათ ალყა. როდესაც გორდიჩუკი და სერჟანტი სერგეი სტეჰარი სატვირთო მანქანით მოძრაობდნენ, დაიწყო საარტილერიო და ნაღმმტყორცნის ცეცხლი, რის შედეგადაც მოხდა აფეთქება და მანქანა აალდა. მტრის ძლიერი ცეცხლის გამო თანმხლები პირები ვერ მიუახლოვდნენ. ჩაფხუტის გარეშე, ტყვიის ფრაგმენტმა თავის უკანა ნაწილში ძვლის ნაწილი ჩამოგლიჯა და დაიჭრა. ტვინის სერიოზული ტრავმის შემდეგ, მან დაკარგა გონება სისხლის დაკარგვის გამო. რუსმა სამხედროებმა შეიპყრეს გორდიჩუკი და სხვა მებრძოლები. ორი დღის განმავლობაში საბრძოლო ველზე ყოფნის შემდეგ იგი აღმოაჩინეს წითელი ჯვრის მუშაკებმა, რომლებმაც დაუყოვნებლივ გადაიყვანეს მეჩნიკოვის კლინიკურ რეგიონულ საავადმყოფოში.
რეაბილიტაცია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პოლკოვნიკი გორდიჩუკი გონების დაკარგვით მიიყვანეს დნეპროში მეჩნიკოვის კლინიკურ რეგიონულ საავადმყოფოში და შემდეგ კიევში ეროვნულ სამხედრო სამედიცინო კლინიკურ ცენტრში. საშინელმა თავის დაზიანებამ გამოიწვია არა მხოლოდ პარალიზება (ჰემიპარეზი), არამედ სისხლის ინფექციაც (სეფსისი)[8] . აშშ-ში უოლტერ რიდის ეროვნულ სამხედრო სამედიცინო ცენტრში პოლკოვნიკმა გორდიჩუკმა მიიღო საჭირო პროფესიონალური დახმარება[9]. აქ მან კვალიფიციური რეაბილიტაციის სპეციალისტების მკაცრი ზედამხედველობის ქვეშ, ისწავლა ხელახლა მოძრაობა, მიუხედავად ძლიერი ტკივილისა[10]. დაზიანების შემდეგ გორდიჩუკს ჰქონდა მრავალი ოპერაცია და თერაპია აშშ-სა და უკრაინაში. მის გამოჯანმრთელებას თავდაპირველად დაეხმარა ამერიკელი რეაბილიტოლოგების პროფესიონალური მუშაობა, ხოლო ამჟამად - სპეციალისტები ვერტებროლოგიისა და რეაბილიტაციის ინსტიტუტის ხერხემლისა და სახსრების გაძლიერების კიევის ცენტრიდან[11].
შემდგომი კარიერა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]პოლკოვნიკმა გორდიჩუკმა წარმატებით ჩააბარა ყველა გამოცდა, გაიარა რამდენიმე რთული და ხანგრძლივი მკურნალობის კურსი და 2016 წლის აპრილში დაუბრუნდა სამსახურს. გარდა ამისა, თავდაცვის მინისტრის სტეპან პოლტორაკის დირექტივის თანახმად, მისი გამოჯანმრთელების პერიოდში დაინიშნა ივან ბოჰუნის სამხედრო საშუალო სკოლის ხელმძღვანელად. გორდიჩუკი იქნებოდა სკოლის ხელმძღვანელი 2016 წლის 26 აპრილიდან 2023 წლის 3 ოქტომბრამდე. 2023 წლის 7 ნოემბერს ის გადაიყვანეს უკრაინის ეროვნული თავდაცვის უნივერსიტეტის მეთაურის მოადგილის თანამდებობაზე[12][13]. 2018 წლის ინტერვიუში გორდიჩუკმა განაცხადა, რომ მისი მთავარი მოწინააღმდეგეები არიან სიცრუე, მექრთამეობა და კორუფცია. 2019 წლის იანვარში, რუსი მეთაურის ალექსანდრ სუვოროვის ძეგლი ჩამოხსნეს ივან ბოჰუნის სამხედრო საშუალო სკოლის ეზოდან დაწესებულების ხელმძღვანელის, გენერალ-მაიორ გორდიჩუკის და კადეტების თანამეგობრობის ინიციატივით. ის გახდა ღირსების რევოლუციის ეროვნული მუზეუმის (მაიდანის მუზეუმი) გენერალური დირექტორი[14] .
პირადი ცხოვრება
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]გორდიჩუკი თავის დედას, სოფია როდიონივნას, მოიხსენიებს როგორც პრინციპულ ინტელიგენტს, რომელსაც ისეთი გავლენა ჰქონდა თანასოფლელებზე, რომ 30 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში თავმჯდომარეობდა მათ. მამა მისი არის ვოლოდიმირ ოლექსანდროვიჩი. ბიძის, დედის ძმის მაგალითზე, მან ადრეული ასაკიდან დაიწყო სამხედრო კარიერაზე ოცნება[15] . 1994 წლის 9 მაისს ლეიტენანტის წოდების მიღების შემდეგ, ის დაქორწინდა ტეტიანა გორდიჩუკზე, ხოლო ორი წლის შემდეგ შეეძინა ქალიშვილი მართა[16].
რესურსები ინტერნეტში
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Галерея героїв / І. В. Гордійчук დაარქივებული 14 March 2016[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები
- Про невідомих Героїв Війни за незалежність (რუსული)
- Герої України. Гордійчук Ігор Володимирович დაარქივებული 31 August 2021[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები
- Президент присвоїв звання Герой України полковнику Ігорю Гордійчуку დაარქივებული 17 September 2016[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები // Офіційне інтернет-представництво Президента України, 21.10.2014
- 12 діб героїчної оборони висоти 277 // «Народна армія», 10.11.2014
- Герой України Ігор Гордійчук прагне продовжити службу, як тільки навчиться ходити დაარქივებული 13 May 2016[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები // «Голос Америки», 29.03.2015
- «Спочатку я був „двохсотим“». Інтерв'ю з командувачем операції на Савур-Могилі Ігорем Гордійчуком დაარქივებული 30 October 2016[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები // «Громадське ТБ», 04.09.2016
- Ігор Гордійчук: «Вже можу стояти самостійно 5–10 хвилин» დაარქივებული 25 August 2017[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები (რუსული) // «Факти та коментарі», 23.08.2017
- 300 українських спартанців. Як «Сумрак» виховує нову військову еліту დაარქივებული 29 November 2019[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები // «Українська правда», 10.05.2018
- Ніна Романюк. Вернувся з пекла. Чудом вижив і став на ноги // Газ. «Вісник+К» — 2016. — 6 жовтня. — с. 1, 11. Текст на сайті газети დაარქივებული 7 October 2018[Date mismatch] საიტზე Wayback Machine.Category:Webarchive-ის თარგის შეტყობინებები , 10 жовтня 2016.
- Жирохов М. Вийшов живим із пекла: герой війни на Донбасі
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ Ігор Гордійчук: «Вороги хочуть, аби ми вмерли. Посередині не буде. Тут або перемога, або капітуляція» uk (2021-08-19). ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Hero of Ukraine transferred from Ivan Bohun Military High School to National Defenсe University en. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ 3.0 3.1 Начальник ліцею Богуна генерал Ігор Гордійчук: Про війну з Росією замислився після приходу до влади Путіна uk (2021-01-16). ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Війна на двох uk. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Гордійчук Ігор Володимирович (1972 р.) Централізована бібліотечна система Хмельницької міської територіальної громади uk. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ 6.0 6.1 Hero of Ukraine Ihor Hordiichuk. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ 7.0 7.1 7.2 Муха, В. С. (2001). Гордійчук Ігор Володимирович (Ukrainian). Інститут енциклопедичних досліджень НАН України. ISBN 978-966-02-2074-4.
- ↑ Рівненський обласний краєзнавчий музей. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2024-03-27. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Игорь Гордийчук Герой Украины – история реабилитации генерал-майора – Институт вертебрологии и реабилитации uk (2016-11-11). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2016-11-11. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Вадим, Лубчак. (2019-10-18) Defender Of Ukraine: Major General Hordiichuk en-US. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ БОРІТЬСЯ ДО КІНЦЯ, НЕМОЖЛИВОГО В ЖИТТІ НЕМАЄ! ГЕРОЙ УКРАЇНИ ПОЛКОВНИК ГЕНШТАБУ ІГОР ГОРДІЙЧУК ПРИСТУПИВ ДО ВИКОНАННЯ ОБОВ'ЯЗКІВ НАЧАЛЬНИКА ВІЙСЬКОВОГО ЛІЦЕЮ ІМЕНІ БОГУНА uk (2016-04-27). ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ The Hero of Ukraine Ihor Hordiichuk took up duties of the Chief of Kyiv Military Lyceum named after Ivan Bohun. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ «Сумрак». Що пережив Герой оборони Савур-Могили Ігор Гордійчук uk (2018-10-21). ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Герой України генерал-майор Ігор Гордійчук попрощався з Бойовим Прапором Київського військового ліцею uk. ციტირების თარიღი: 2024-03-27
- ↑ Свобода, Радіо (2023-11-06). „Ігоря Гордійчука призначили заступником начальника Національного університету оборони“. www.radiosvoboda.org (უკრაინული). ციტირების თარიღი: 2024-03-27.
- ↑ Кузьменко, Юлія; Коломієць, Дарина. Героя України Ігоря Гордійчука підвищили. Він більше не керуватиме ліцеєм Богуна (2023-11-06). ციტირების თარიღი: 2024-03-27