იაპონიის იმპერია

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
იაპონიის იმპერია
დიდი იაპონიის იმპერია

大日本帝国
(დაი ნიპონ ტეიკოკუ)


 

 

 

 

 

 

 

1868 — 1945
 

 

 

 

 

 

დროშა საიმპერატორო ბეჭედი

დედაქალაქი ტოკიო
ენა ოფიციალური: იაპონური
მმართველობის ფორმა დაიძიოკანი
(1868–1885)
კონსტიტუციური მონარქია
(1890–1947)[1]
ერთპარტიული სისტემა
(1940–1945)
იმპერატორი
 - 1926–1947 მეიძი
 - 1868–1912 ტაისიო
 - 1926–1947 სიოვა
პრემიერ-მინისტრი
 - 1885–1888 იტო ჰირობუმი (პირველი)
 - 1946–1947 სიგერუ იოსიდა (უკანასკნელი)

იაპონიის იმპერია (იაპონ. 大日本帝国; ოფიციალურად დიდი იაპონიის იმპერია; ასევე ცნობილია როგორც იმპერიული იაპონია და იაპონური იმპერია) — სახელმწიფო, რომელიც არსებობდა 1868 წლიდან 1945 წლამდე, მეიძის რესტავრაციიდან მეორე მსოფლიო ომში იაპონიის დამარცხებამდე. იმპერიას მართავდნენ იყვნენ იმპერატორი მუცუჰიტო, იმპერატორი ტაისიო და იმპერატორი ჰიროჰიტო.

იმ წლებში იაპონია ძალიან შეიცვალა. ის გახდა ერთ-ერთი უძლიერესი ქვეყანა მსოფლიოში. იაპონიამ შექმნა ძლიერი ჯარი და საზღვაო ფლოტი, განვითარდა სასოფლო-სამეურნეო და სამრეწველო ეკონომიკა. ქვეყანამ დაიწყო მასთან ახლოს მდებარე ქვეყნების (კორეა, ტაივანი და ჩინეთის ნაწილი) დაპყრობა და ოკუპირება.

1945 წლის 2 სექტემბერს იაპონიის იმპერია დანებდა ანტიჰიტლერული კოალიციას, მას შემდეგ, რაც ჰიროშიმასა და ნაგასაკიში ბირთვული იარაღი გამოიყენეს. ალიანსმა მოახდინა ქვეყნის ოკუპირება და მასში ცვლილებების შეტანა, კონსტიტუციის ჩათვლით. ქვეყნის ოკუპირება და რეკონსტრუქცია გაგრძელდა 1950 წლამდე.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Chronological table 5 1 December 1946 - 23 June 1947. National Diet Library. ციტირების თარიღი: September 30, 2010.