ზემო ნაქალაქარი
სოფელი | |||
---|---|---|---|
ზემო ნაქალაქარი | |||
ქვეყანა |
![]() | ||
მხარე | მცხეთა-მთიანეთის მხარე | ||
მუნიციპალიტეტი | თიანეთის მუნიციპალიტეტი | ||
თემი | ნაქალაქარი | ||
კოორდინატები | 41°56′25″ ჩ. გ. 45°00′38″ ა. გ. / 41.94028° ჩ. გ. 45.01056° ა. გ. | ||
ცენტრის სიმაღლე | 1200 მ | ||
მოსახლეობა | 161[1] კაცი (2014) | ||
ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 100 % | ||
სასაათო სარტყელი | UTC+4 | ||
სატელეფონო კოდი | +995 | ||
|
ზემო ნაქალაქარი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში, მცხეთა-მთიანეთის მხარის თიანეთის მუნიციპალიტეტში, ნაქალაქარის თემში.[1] მდებარეობს ერწოს ქვაბულის სამხრეთ-აღმოსავლეთ კიდეში, ზღვის დონიდან 1200 მეტრზე. თიანეთიდან დაშორებულია 38 კილომეტრით.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
საისტორიო წყაროებში დასახლებულია სოფლის უბნები — თელათუბანი და თხილნარა. ეს სახელწოდებანი გაიგივებულია სახელწოდება ზემო ნაქალაქართან, რაც იმაზე მიგვანიშნებს, რომ სოფელს დიდი ხნის ისტორია აქვს. იგი ჯერ მონღოლთა, ხოლო შემდეგ შაჰ-აბასის შემოსევებმა გაანადგურა. Xl-XVl საუკუნეებში, სვეტიცხოვლის მონასტრის კუთვნილება იყო, ხოლო მომდევნო საუკუნეებში — კახეთის მეფეთა სახასო საკუთრება. გვიანდელი შუა საუკუნეების სამხედრო-ტერიტორიული დაყოფის საფუძველზე კახეთის სამეფოს რუსთველი ეპისკოპოსის სადროშოში შედიოდა. საქართველოს რუსეთთან შეერთების შემდეგ ზემო ნაქალაქარი თიანეთის მაზრაშია.
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 161 ადამიანი.
აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
---|---|---|---|
2002[2] | 250 | 119 | 131 |
2014[1] | ![]() |
84 | 77 |
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- კახაძე კ., საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 2, გვ. 384, თბ., 2008 წელი.
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 509.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 1.2 მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 7 ნოემბერი, 2016.
- ↑ საქართველოს მოსახლეობის 2002 წლის პირველი ეროვნული საყოველთაო აღწერის ძირითადი შედეგები, ტომი II