ვლადიმერ კოტლიაკოვი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ვლადიმერ კოტლიაკოვი
დაბ. თარიღი 6 ნოემბერი 1931
დაბ. ადგილი კრასნაია-პოლიანა
მოქალაქეობა  სსრკ
 რუსეთი[1]
საქმიანობა გლაციოლოგი და გეოგრაფი
მუშაობის ადგილი გეოგრაფიის ინსტიტუტი
ალმა-მატერი მსუ გეოგრაფიული ფაკულტეტი
სამეცნიერო ხარისხი გეოგრაფიის მეცნიერებათა დოქტორი
ჯილდოები რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო პრემია

ვლადიმერ კოტლიაკოვი (რუს. Владимир Михайлович Котляков; დ. 6 ნოემბერი, 1931) — რუსი გეოგრაფი.[2] რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1991). საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემიის უცხოელი წევრი (1996),[3] თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი (1996).[4]

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ვლადიმერ კოტლიაკოვი მოსკოვის სახელმწიფო უნივერსიტეტის დამთავრების (1954) შემდეგ მუშაობდა რუსეთის მეცნიერებათა აკადემიის გეოგრაფიის ინსტიტუტში; 1971 წლიდან პროფესორია, 1968 წლიდან გლაციოლოგიის განყოფილების ხელმძღვანელი, 1975 წლიდან ბუნებრივი რესურსების დინამიკის სექტორის ხელმძღვანელი, 1986 წლიდან დირექტორი. ანტარქტიდაში, ახალი მიწის კუნძულ ჩრდილოეთ კუნძულზე, კავკასიაში, პამირსა და ტიან-შანში ჩატარებული სამეცნიერო ექსპედიციების მონაწილე და ხელმძღვანელი. რუსეთში გლაციოლოგიური სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი.[5]

ვლადიმერ კოტლიაკოვი 14 წიგნის და 750 სამეცნიერო სტატიის ავტორია.[4] მისი ხელმძღვანელობით შედგენილია და გამოცემულია მრავალტომიანი „სსრკ მყინვარების კატალოგი“ (1965–1982). იკვლევდა მთისა და პოლარული გამყინვარების რეჟიმსა და დინამიკას, გარემოს გლობალური ცვლილების პრობლემებს; არის სისტემური გლაციოლოგიური კარტოგრაფირების კონცეფციის შემქმნელი, „მსოფლიოს თოვლ-ყინულოვანი რესურსების ატლასის“ (ტ. 1–2, 1997) მთავარი რედაქტორი. ქართველ გეოგრაფ რამინ გობეჯიშვილთან ერთად ავტორია ნაშრომისა „გლაციოლოგია“ (2006).[6] ანტარქტიდაში ვოსტოკის სადგურზე ჭაბურღილიდან მყინვარული კერნის შესწავლის ინიციატორი და ხელმძღვანელი, რომლის შედეგებითაც დამტკიცდა, რომ თანამედროვე ეპოქა არ გადის დედამიწაზე კლიმატის ცვალებადობის სტაბილური საზღვრების ფარგლებიდან. რუსეთის გეოგრაფიული საზოგადოების ვიცე-პრეზიდენტი (1980–2000), საპატიო პრეზიდენტი (2000 წლიდან).[5]

საერთაშორისო გეოგრაფიული კავშირის ვიცე-პრეზიდენტი (1988–96). კლიმატის ცვლილების სამთავრობათშორისო ექსპერტების ჯგუფის წევრი, რომელსაც მიღებული აქვს ნობელის მშვიდობის პრემია (2007). რუსეთის ფედერაციის სახელმწიფო პრემიის ლაურეატი (2001). კოტლიაკოვის სახელობისაა ორი მყინვარი იმიერილის ალათაუსა და ჯუნგარის ალათაუში.[5] კოტლიაკოვი უარყოფს გლობალური დათბობის ანთროპოგენურ ბუნებას.[7][8]

ბიბლიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Изо­топ­ная и гео­хи­ми­че­ская гля­цио­ло­гия. Л., 1982;
  • Гля­цио­ло­ги­че­ский сло­варь. Л., 1984 (со­авт.);
  • Нау­ка. Об­ще­ст­во. Ок­ру­жаю­щая сре­да. М., 1997;
  • Ос­но­вы изо­топ­ной гео­крио­ло­гии и гля­цио­ло­гии. М., 2000 (совм. с Ю. К. Ва­силь­чу­ком);
  • Из­бран­ные со­чи­не­ния. М., 2001–2004. Кн. 1–6;
  • Гео­гра­фия. По­ня­тия и тер­ми­ны: пя­ти­языч­ный ака­де­ми­че­ский сло­варь. М., 2007.

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. ↑ LIBRIS — 2018.
  2. ↑ Крас­но­поль­ский А. В. Оте­че­ст­вен­ные гео­гра­фы (1917–1992). СПб., 1993. Т. 1
  3. ↑ საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია
  4. ↑ 4.0 4.1 Географический факультет МГУ имени М.В.Ломоносова. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2022-09-21. ციტირების თარიღი: 2021-02-17.
  5. ↑ 5.0 5.1 5.2 Владимир Михайлович Котляков | Большая российская энциклопедия. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2020-05-07. ციტირების თარიღი: 2021-02-17.
  6. ↑ თსუ | ეროვნული სამეცნიერო ბიბლიოთეკა[მკვდარი ბმული]
  7. ↑ Льды — это сама жизнь. «Наука и жизнь» №7, 2019
  8. ↑ Академик Котляков: «Мы песчинка по влиянию на климат»
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ვლადიმერ_კოტლიაკოვი&oldid=4568941“-დან