ვილჰელმ ოსტვალდი
| ვილჰელმ ოსტვალდი | |
|---|---|
 | |
| დაბ. თარიღი | 2 სექტემბერი 1853[1] [2] [3] [4] [5] |
| დაბ. ადგილი | რიგა[6] |
| გარდ. თარიღი | 4 აპრილი 1932[6] [1] [3] [4] [5] (78 წლის) |
| გარდ. ადგილი | ლაიფციგი[6] |
| დასაფლავებულია | დიდი სასაფლაო |
| მოქალაქეობა |
 გერმანია |
| ეროვნება | გერმანელები |
| სამეცნიერო სფერო | ფიზიკა |
| მუშაობის ადგილი | ლაიფციგის უნივერსიტეტი და დერპტის უნივერსიტეტი |
| ალმა-მატერი | დერპტის უნივერსიტეტი |
| სამეცნიერო ხარისხი | დოქტორის ხარისხი[7] |
| შვილ(ებ)ი | ვოლფგანგ ოსტვალდი |
| ჯილდოები | ფარადეის ლექციის პრიზი, ნობელის პრემიის ლაურეატები ქიმიის დარგში[8] [9], ვილჰელმ ექსნერის მედალი, აბერდინის უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი, კემბრიჯის უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი და კარსლსრუეს ტექნოლოგიების ინსტიტუტის საპატიო დოქტორი |
ვილჰელმ ფრიდრიხ ოსტვალდი (დ. 2 სექტემბერი, 1853, რიგა — გ. 4 აპრილი, 1932, ლაიფციგი) — გერმანელი ქიმიკოსი და ფილოსოფოს-იდეალისტი. 1875 წელს დაამთავრა დერპტის (ტარტუს) უნივერსიტეტი. რიგის პოლიტექნიკური სასწავლებლისა (1882—1887) და ლაიფციგის უნივერსიტეტის (1887-1906) პროფესორი, პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1896).
ოსტვალდის შრომებმა დიდი როლი ითამაშა ელექტროლიტური დისოციაციის თეორიის განვითარებაში. მან დაადგინა ოსტვალდის განზავების კანონი (1888), მან ანალიზურ ქიმიაში რეაქციები განიხილა როგორც იონებს შორის ურთიერთქმედება (1894). სწავლობდა აგრეთვე ქიმიური კინეტიკისა და კარალიზის საკითხებს; შეიმუშავა ამიაკის კატალიზური ჟანგვის საფუძვლები. 1887 ოსტვალდმა იაკობ ჰენდრიკ ვანტ-ჰოფთან ერთად დააარსა „ფიზიკური ქიმიის ჟურნალი“. ოსტვალდი ენერგეტიზმის ფუძემდებელია. ნობელის პრემია ქიმიის დარგში (1909).
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 7, გვ. 598ვ, თბ., 1984 წელი.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ Biografisch Portaal — 2009.
- ↑ 3.0 3.1 Encyclopædia Britannica
- ↑ 4.0 4.1 SNAC — 2010.
- ↑ 5.0 5.1 KNAW Past Members
- ↑ 6.0 6.1 6.2 Оствальд Вильгельм Фридрих // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1974. — Т. 18 : Никко — Отолиты. — С. 580.
- ↑ გერმანიის ეროვნული ბიბლიოთეკა, ბერლინის სახელმწიფო ბიბლიოთეკა, ბავარიის სახელმწიფო ბიბლიოთეკა და სხვ. Record #11859057X // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
- ↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1909/
- ↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
