ვილჰელმ ოსტვალდი
გერმ. Wilhelm Friedrich Ostwald
დაბ. თარიღი
2 სექტემბერი , 1853 (1853-09-02 ) [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] დაბ. ადგილი
რიგა [10] [11] გარდ. თარიღი
4 აპრილი , 1932 (1932-04-04 ) [10] [1] [3] [4] [5] [6] [7] [9] (78 წლის) გარდ. ადგილი
Großbothen [12] დასაფლავებულია
დიდი სასაფლაო მოქალაქეობა
Baltic Germans ეროვნება
Baltic Germans საქმიანობა
ფიზიკა მუშაობის ადგილი
ლაიფციგის უნივერსიტეტი დერპტის უნივერსიტეტი მასაჩუსეტსის ტექნოლოგიის ინსტიტუტი რიგის ტექნიკური უნივერსიტეტი ალმა-მატერი
დერპტის უნივერსიტეტი ტარტუს უნივერსიტეტი [13] სამეცნიერო ხარისხი
დოქტორის ხარისხი [14] მეუღლე
Helene Ostwald [15] შვილ(ებ)ი
ვოლფგანგ ოსტვალდი ჯილდოები
ფარადეის ლექციის პრიზი ნობელის პრემია ქიმიაში [16] [17] ვილჰელმ ექსნერის მედალი აბერდინის უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი კემბრიჯის უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი კარსლსრუეს ტექნოლოგიების ინსტიტუტის საპატიო დოქტორი ჰალე-ვიტენბერგის უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი Honorary doctorate from University of Toronto
ვილჰელმ ფრიდრიხ ოსტვალდი (დ. 2 სექტემბერი , 1853 , რიგა — გ. 4 აპრილი , 1932 , ლაიფციგი ) — გერმანელი ქიმიკოსი და ფილოსოფოს-იდეალისტი. 1875 წელს დაამთავრა დერპტის (ტარტუს) უნივერსიტეტი. რიგის პოლიტექნიკური სასწავლებლისა (1882—1887) და ლაიფციგის უნივერსიტეტის (1887-1906) პროფესორი, პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1896).
ოსტვალდის შრომებმა დიდი როლი ითამაშა ელექტროლიტური დისოციაციის თეორიის განვითარებაში. მან დაადგინა ოსტვალდის განზავების კანონი (1888), მან ანალიზურ ქიმიაში რეაქციები განიხილა როგორც იონებს შორის ურთიერთქმედება (1894). სწავლობდა აგრეთვე ქიმიური კინეტიკისა და კატალიზის საკითხებს; შეიმუშავა ამიაკის კატალიზური ჟანგვის საფუძვლები. 1887 ოსტვალდმა იაკობ ჰენდრიკ ვანტ-ჰოფთან ერთად დააარსა „ფიზიკური ქიმიის ჟურნალი“. ოსტვალდი ენერგეტიზმის ფუძემდებელია. ნობელის პრემია ქიმიის დარგში (1909).
1901–1925
1926–1950 1951–1975 1976–2000 2001–დღემდე
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
