შინაარსზე გადასვლა

ენტონი ბურდენი

სტატიის შეუმოწმებელი ვერსია
მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
ენტონი ბურდენი
Anthony_Bourdain_Peabody_2014b
ბურდეინი 2014 წლის პიბოდის დაჯილდოებაზე
დაბადების თარიღი 1956 წლის 25 ივნისი
ნიუ-იორკი, აშშ
გარდაცვალების თარიღი 2018 წლის 8 ივნისი (61 წლის)
კაიზერსბერგი, ვინობლი, საფრანგეთი
განათლება

ვასარის კოლეჯი

ამერიკის კულინარიული ინსტიტუტი
საქმიანობა შეფ-მზარეული ავტორი ჟურნალისტი მოგზაურობის მწერალი ტელეწამყვანი
მეუღლე(ები)

Nancy Putkoski

(m. 1985; div. 2005) Ottavia Busia (m. 2007; sep. 2016)
პარტნიორ(ებ)ი აზია არჯენტო (2016–2018)
შვილ(ებ)ი 1
სტილი ფრანგული, ეკლექტიკური
სატელევიზიო შოუ(ები) A Cook's TourAnthony Bourdain: No ReservationsThe LayoverThe TasteThe RestaurantAnthony Bourdain: Parts Unknown

ენტონი მაიკლ ბურდენი (დაბ. 25 ივნისი, 1956; გარდ. 8 ივნისი, 2018) — ამერიკელი ცნობილი შეფ-მზარეული, ავტორი და მოგზაური დოკუმენტალისტი.[1][2][3] იგი მონაწილეობდა გადაცემებში, რომლებიც ფოკუსირებული იყო საერთაშორისო კულტურის, სამზარეულოსა და ადამიანის ცხოვრების შესწავლაზე.[4]

ბურდენი 1978 წელს დაამთავრა ამერიკის კულინარიული ინსტიტუტი და კარიერის განმავლობაში მუშაობდა მრავალ პროფესიონალურ სამზარეულოში, მათ შორის რამდენიმე წელი მანჰეტენში რესტორან Brasserie Les Halles-ში, როგორც აღმასრულებელი შეფი. 1990-იანი წლების ბოლოს ბურდენმა დაწერა სტატია მანჰეტენური რესტორნის "მახინჯ საიდუმლოებებზე", თუმცა მას გაუჭირდა გამოქვეყნება. The New York Times-ის ცნობით, მისი დედა გლედის ბურდენი იმ პერიოდში გაზეთის რედაქტორი და მწერალი გადასცა ეს სტატია თავის მეგობარს და კოლეგას, ესთერ ფეინს, რომელიც იყო The New Yorker-ის რედაქტორის, დევიდ რემნიკის ცოლი.[5][6][7] რემნიკმა ბურდენის სტატია ჟურნალში გამოაქვეყნა,[8] რითიც დაიწყო ბურდენის მედიური კარიერა და ჩამოაყალიბა მისი პირდაპირი, დაუფარავი სტილი, რომელიც მალე მისი სავიზიტო ბარათი გახდა.[9] სტატიის წარმატებას მალევე მოჰყვა ბესტსელერად ქცეული წიგნის გამოქვეყნება: „სამზარეულოს საიდუმლოებები: თავგადასავლები კულინარიულ წრეებში“ (Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly, 2000 წ.).

ბურდენი თითქმის მყისვე მედიის ვარსკვლავი გახდა. მისი პირველი კულინარიული და სამოგზაურო სატელევიზიო შოუ A Cook's Tour (მზარეულის მოგზაურობა) 2002-2003 წლებში გავიდა Food Network-ზე და 35 ეპიზოდი გაგრძელდა. 2005 წელს მან დაიწყო Travel Channel-ის კულინარიულ-კულტურული გადაცემების Anthony Bourdain: No Reservations (2005–2012) და The Layover (2011–2013) წაყვანა. 2013 წელს იგი გახდა ჟიურის წევრი კონკურსში The Taste და ამის შემდეგ თავის მოგზაურობით გადაცემებს CNN-ზე განაგრძობდა — გადაცემით Anthony Bourdain: Parts Unknown.

მიუხედავად იმისა, რომ ბურდენი ყველაზე მეტად ცნობილია კულინარიული ტექსტებითა და სატელევიზიო პრეზენტაციებით, მან ასევე დაწერა მხატვრული და ისტორიული არასამხატვრო წიგნებიც.

2018 წლის 8 ივნისს, როდესაც საფრანგეთში Parts Unknown-ის გადაღებაზე იმყოფებოდა, ბურდენმა სიცოცხლე თვითმკვლელობით, ჩამოხრჩობით დაასრულა.[10]

ადრეული ცხოვრება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ენტონი მაიკლ ბურდენი დაიბადა მანჰეტენში 1956 წლის 25 ივნისს. მისი მამა, პიერი, კლასიკური მუსიკის ჩამწერი ინდუსტრიის აღმასრულებელი პირი იყო. დედა, გლადის (ქალიშვილობის გვარი საკსმანი), „ნიუ იორკ ტაიმსის“ რედაქტორი გახლდათ. ენტონის უმცროსი ძმა, კრისტოფერი, რამდენიმე წლის შემდეგ დაიბადა.[11][12]

ენტონი ორივე მშობელთან ერთად იზრდებოდა და თავის ბავშვობაზე ერთ-ერთ წიგნში წერდა: „სიყვარულის ან ყურადღების ნაკლებობას არ განვიცდიდი. ჩემს მშობლებს ვუყვარდი. არცერთი მათგანი არ სვამდა ზედმეტად. არავინ მცემდა. ღმერთი არასდროს იყო ნახსენები, ამიტომ არც ეკლესიამ და არც ცოდვისა თუ ჯოჯოხეთის იდეამ არ შემაწუხა.“[13]

მამამისი ფრანგი წარმოშობის კათოლიკე იყო, დედა კი ებრაელი. ბურდენი ამბობდა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ჰალახის მიხედვით ებრაელად ითვლებოდა, „სინაგოგაში არასდროს ვყოფილვარ. არ მჯერა უმაღლესი ძალის. მაგრამ არ ვფიქრობ, რომ ეს მაკლებს ებრაელობას.“ მისი ოჯახი რელიგიური არ იყო.[14][15]

ბურდენის დაბადების დროს, პიერი ნიუ-იორკის ფოტოაპარატების მაღაზიაში გამყიდველად მუშაობდა, ასევე ფირფიტების მაღაზიაში იატაკის მენეჯერი იყო. მოგვიანებით ის Columbia Records-ის[16][17] აღმასრულებელი გახდა, ხოლო გლადისი New York Times-ის შტატიანი რედაქტორი იყო.[18][19][20][21][22]

ბურდენის მამისეული ბებია-ბაბუა ფრანგები იყვნენ (მისი დიდი ბაბუა, ორელიენ ბურდენი, ბრაზილიაში დაიბადა ფრანგი მშობლების ოჯახში), ხოლო ბაბუა, პიერ მიშელ ბურდენი, პირველი მსოფლიო ომის[23][24] შემდეგ არკაშონიდან ნიუ-იორკში ემიგრირდა.

ენტონის მამა ბავშვობაში ზაფხულებს საფრანგეთში ატარებდა და ფრანგულად საუბრობდა.[25] ბურდენმა ბავშვობის უმეტესი ნაწილი ლეონიაში, ნიუ-ჯერსიში გაატარა.[26][27] მას შურდა თანაკლასელების, რომლებსაც მშობლები ნაკლებად აკონტროლებდნენ და სახლში მეტი თავისუფლება ჰქონდათ. ბურდენი ახალგაზრდობაში ამერიკის ბოისკაუტების წევრი იყო.[28]

კულინარიული სწავლება და კარიერა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ბურდენის საკვებისადმი სიყვარული ბავშვობაში, საფრანგეთში ოჯახური არდადეგების დროს აღეძრა, როდესაც მან მეთევზის ნავიდან პირველად გემო გაუსინჯა ხამანწკას.[29] მან დაამთავრა „დუაიტ-ენგლვუდის სკოლა“ — დამოუკიდებელი, თანასწორად თანასწორთათვის განკუთვნილი კოლეჯის მოსამზადებელი დღიური სკოლა ენგლვუდში, ნიუ ჯერსი, 1973 წელს,[30] შემდეგ კი სწავლა ვასარის კოლეჯში გააგრძელა, თუმცა ორი წლის შემდეგ თავი დაანება.[31] ვასარში სწავლის პერიოდში იგი მუშაობდა ზღვის პროდუქტების რესტორნებში პროვინსტაუნში, მასაჩუსეტსის შტატში, მათ შორის რესტორან „ლობსტერ ფოთშიც“.[32] სწორედ ეს გამოცდილება გახდა ბიძგი, რომ კულინარიის კარიერისკენ გადაედგა ნაბიჯი.[33][34]

ბურდენმა სწავლა კულინარიის ამერიკულ ინსტიტუტში განაგრძო და 1978 წელს დაამთავრა იგი.[35][36] ამის შემდეგ ის მუშაობდა სხვადასხვა რესტორნის სამზარეულოს ხელმძღვანელად ნიუ-იორკში, მათ შორის: The Supper Club, One Fifth Avenue და Sullivan's.[37]

1998 წელს ბურდენი გახდა აღმასრულებელი შეფი მანჰეტენში მდებარე რესტორან Brasserie Les Halles-ში. იმ დროისთვის ამ ბრენდს ჰქონდა ფილიალები მაიამიში, ვაშინგტონში (დ.კ.) და ტოკიოშიც.[38] ბურდენი მრავალი წლის განმავლობაში დარჩა ამ რესტორანში აღმასრულებელ შეფად. მიუხედავად იმისა, რომ მოგვიანებით ფორმალურად აღარ მუშაობდა Les Halles-ში, კვლავ ინარჩუნებდა მჭიდრო ურთიერთობას რესტორანთან, რომელმაც 2014 წლის იანვარში ის "მთავარ შეფად" მოიხსენია.[39] Les Halles 2017 წელს დაიხურა გაკოტრების გამოცხადების შემდეგ.[40]

მედია კარიერა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

მწერლობა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1980-იანი წლების შუა პერიოდში, ბურდენმა დაიწყო დაუკვეთავი მასალების გაგზავნა გამოსაცემად ჟურნალში Between C & D, რომელიც მდებარეობდა ნიუ-იორკის ქვემო ისტ-საიდზე. საბოლოოდ, ჟურნალმა გამოაქვეყნა ნაწარმოები, რომელიც ბურდენმა დაწერა მზარეულზე, რომელიც ცდილობდა ჰეროინის ყიდვას ქვემო ისტ-საიდში. 1985 წელს, ბურდენმა ხელი მოაწერა ჩარიცხვას წერაზე გორდონ ლიშის სახელოსნოში. 1990 წელს, მან მიიღო მცირე ჰონორარი გამომცემლობა Random House-ისგან, მას შემდეგ რაც შეხვდა ერთ-ერთ რედაქტორს.

მისი პირველი წიგნი კულინარიული დეტექტივი სახელად Bone in the Throat — გამოქვეყნდა 1995 წელს. ბურდენმა თავად დაფინანსა წიგნის ტური, მაგრამ მას წარმატება არ მოუტანია. მისი მეორე დეტექტიური რომანი Gone Bamboo ასევე სუსტად გაიყიდა.[41]

2000 წელს გამოსული Kitchen Confidential: Adventures in the Culinary Underbelly — „ნიუ-იორკ ტაიმსის“ ბესტსელერი — წარმოადგენს გაფართოებულ ვერსიას მისი 1999 წლის ჟურნალ The New Yorker-ში გამოქვეყნებული სტატიისა, სახელად Don’t Eat Before Reading This („ნუ შეჭამ სანამ ამას არ წაიკითხავ“).[42][43]

2010 წელს მან გამოაქვეყნა მემუარი Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook, რომელიც Kitchen Confidential-ის გაგრძელებაა.[44][45]

მან ასევე დაწერა ორი არამხატვრული ბესტსელერი წიგნი: A Cook's Tour: Global Adventures in Extreme Cuisines (2001)[46], რომელიც წარმოადგენს მისი პირველი სატელევიზიო შოუს, ამავე სახელწოდებით, გაფართოებულ აღწერას მოგზაურობასა და საკვებზე მსოფლიოში.[47] ასევე 2006 წელს გამოსული The Nasty Bits, რომელიც მოიცავს 37 ეგზოტიკურ, თამამ და იუმორისტულ ესესა და ანეკდოტს, რომელთა უმეტესობა საკვებს უკავშირდება. ესეები დალაგებულია ხუთი ტრადიციული გემოს მიხედვით და დასასრულს მოყვება 30-გვერდიანი მხატვრული მოთხრობა სახელად A Chef’s Christmas („მზარეულის შობა“).

ბურდენმა ასევე გამოაქვეყნა თეორიული ისტორიული გამოძიება Typhoid Mary: An Urban Historical,[48] რომელიც ეხება მერი მელონს ირლანდიელ მზარეულს, რომელსაც მიიჩნევენ, რომ 1907-დან 1938 წლამდე 53 ადამიანი დააინფიცირა ტიფის ცხელებით.

2007 წელს ბურდენმა გამოაქვეყნა No Reservations: Around the World on an Empty Stomach,[49] რომელიც აღწერს სატელევიზიო შოუს No Reservations გადაღების პროცესს, სამოგზაურო გამოცდილებებსა და ფოტოსურათებს პირველი სამი სეზონის განმავლობაში.

მისი სტატიები და ესეები დაიბეჭდა მრავალ გამოცემაში, მათ შორის: The New Yorker, The New York Times, The Times, The Los Angeles Times, The Observer, Gourmet, Maxim, Esquire, Scotland on Sunday, The Face, Food Arts, Limb by Limb, BlackBook, The Independent, Best Life, Financial Times, და Town & Country. მისი ბლოგი სატელევიზიო შოუს Top Chef[50] მესამე სეზონისთვის 2008 წელს ნომინირებული იყო Webby Award-ისთვის საუკეთესო ბლოგის კატეგორიაში (კულტურულ/პირადულ კატეგორიაში).[51]

2012 წელს ბურდენმა ჯოელ როუზთან ერთად დაწერა გრაფიკული ნოველა Get Jiro! და მხატვრობა ეკუთვნის ლენგდონ ფოსს.[52][53] ამ ნოველაზე დაგეგმილია ანიმაციური სერიალის გადაღება Warner Bros. Animation-ის მიერ, Adult Swim-ის პლატფორმისთვის.[54]

2015 წელს ბურდენი შეუერთდა მოგზაურობას, საკვებსა და პოლიტიკას მიძღვნილ პუბლიკაციას Roads & Kingdoms როგორც ერთადერთი ინვესტორი და მთავარი რედაქტორი.[55] მომდევნო რამდენიმე წლის განმავლობაში ბურდენი წერდა და რედაქტორობდა სერიას Dispatched by Bourdain. ბურდენმა და Roads & Kingdoms-მა ასევე ერთად შექმნეს ციფრული სერია Explore Parts Unknown, რომელიც 2017 წელს გამოვიდა და 2018 წელს მიიღო პრაიმტაიმ ემის ჯილდო საუკეთესო მოკლე ფორმის არამხატვრული სერიალისთვის.[56][57]

ტელევიზია

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ბურდენი მასპინძლობდა მრავალი კულინარიული და სამოგზაურო სერიალის, მათ შორის მისი პირველი შოუს — A Cook's Tour (2002-დან 2003 წლამდე). ის მუშაობდა The Travel Channel-ში 2005 წლიდან 2013 წლამდე. ასევე, ის მუშაობდა CNN-ში 2013-დან 2018 წლამდე. ბურდენი აღწერდა კონცეფციას ასე: „მე ვმოგზაურობ მსოფლიოს გარშემო, ბევრს ვჭამ და ძირითადად ვაკეთებ რასაც მოვისურვებ.“[58] ნაიჯელა ლოუსონმა აღნიშნა, რომ ბურდენს ჰქონდა „დაუჯერებლად ლამაზი მეტყველების სტილი, რომელიც მერყეობს სწავლულიდან ბრწყინვალედ ჟარგონულამდე.“[59]

მემუარ Kitchen Confidential-ის ირგვლივ აღფრთოვანებამ ბურდენს მოუტანა შეთავაზება Food Network-ისგან, რომ ეწარმოებინა საკუთარი კულინარიული და მოგზაურობის შოუ — A Cook's Tour, რომელიც პრემიერით გამოვიდა 2002 წლის იანვარში. შოუს 35 ეპიზოდი ჰქონდა და გაგრძელდა 2003 წლამდე. [60]

2005 წლის ივლისში, მან წარადგინა ახალი, ნაწილობრივ მსგავსი სატელევიზიო სერიალი — Anthony Bourdain: No Reservations, Travel Channel-ზე. Kitchen Confidential-ის უზარმაზარი პოპულარობის შედეგად, Fox-ზე გამოვიდა კომედიური სერიალი Kitchen Confidential 2005 წელს, რომელშიც პერსონაჟი ჯეკ ბურდენი ნაწილობრივ ეფუძნება ენტონი ბურდენის ბიოგრაფიასა და პიროვნებას.

2006 წლის ივლისში, ის და მისი გადამღები ჯგუფი ბეირუთში იყვნენ, როდესაც მოულოდნელად დაიწყო ისრაელისა და ლიბანის კონფლიქტი მას შემდეგ რაც მხოლოდ რამდენიმე საათის მასალა ჰქონდათ გადაღებული.[61]პროდიუსერებმა შეაგროვეს კადრები კულისებიდან, რომელშიც ბურდენი და მისი გუნდი ჩანან, მათ შორის პირველადი მცდელობები ეპიზოდის გადასაღებად, ასევე მათი უშუალო შეხვედრები ჰეზბოლას მხარდამჭერებთან, დღეები ლოდინში სხვა ემიგრანტებთან ერთად ბეირუთის სასტუმროში და საბოლოოდ მათი გადარჩენა "ფიქსერის" დახმარებით (რომელიც კადრში არ ჩნდება), რომელსაც ბურდენმა უწოდა ბატონი ვულფი ჰარვი კაიტელის პერსონაჟის პატივსაცემად ფილმიდან Pulp Fiction. ბურდენი და მისი ჯგუფი ბოლოს ამერიკელ მოქალაქეებთან ერთად გაიყვანა აშშ-ის საზღვაო ქვეითებმა 20 ივლისის დილით. ბეირუთის ეპიზოდი No Reservations-იდან ეთერში გავიდა 2006 წლის 21 აგვისტოს და 2007 წელს იყო ნომინირებული ემის ჯილდოზე.[62]

2011 წლის ივლისში, Travel Channel-მა გამოაცხადა ბურდენის მეორე ერთსაათიანი, 10-ეპიზოდიანი შოუს დამატება სახელწოდებით The Layover, რომლის პრემიერა შედგა 2011 წლის 21 ნოემბერს.[63] თითოეულ ეპიზოდში აღწერილი იყო ქალაქის შესწავლა 24-დან 48-საათიანი ავიაგადაფრენის დროს. სერიალი გაგრძელდა 20 ეპიზოდით 2013 წლის თებერვლამდე. ბურდენმა აღმასრულებლად აწარმოა მსგავსი შოუ სახელწოდებით The Getaway, რომელიც ორ სეზონს გაგრძელდა Esquire Network-ზე.

2012 წლის მაისში ბურდენმა განაცხადა, რომ ტოვებდა Travel Channel-ს. დეკემბერში, მან თავის ბლოგზე ახსნა, რომ წასვლის მიზეზი იყო მისი გაღიზიანება არხის ახალი მფლობელების მიერ, რომლებიც იყენებდნენ მის ხმასა და გამოსახულებას ისე, თითქოს ის მხარს უჭერდა ერთ მანქანის ბრენდს. ასევე, არხმა შექმნა სამი „სპეციალური ეპიზოდი“, რომლებიც მხოლოდ იმ სეზონის შვიდი ოფიციალური ეპიზოდიდან აჭრილი კადრებისგან შედგებოდა.[64] შემდეგ მან დაიწყო Anthony Bourdain: Parts Unknown-ის წამყვანობა CNN-ზე. პროგრამა ყურადღებას ამახვილებდა სხვადასხვა სამზარეულოზე, კულტურებზე და პოლიტიკაზე და მისი პრემიერა შედგა 2013 წლის 14 აპრილს.[65]

ბურდენი თავისი პიბოდიის ჯილდოთი 2014 წელს.

პრეზიდენტი ბარაკ ობამა გამოჩნდა გადაცემაში ერთ-ერთ ეპიზოდში, რომელიც გადაღებული იყო ვიეტნამში და გავიდა ეთერში 2016 წლის სექტემბერში; ისინი საუბრობდნენ ლუდის და ბუნ ჩას ფონზე პატარა რესტორანში ჰანოიში.[66] შოუ გადაღებული და დაფუძნებულია ისეთ მრავალფეროვან ადგილებში, როგორიცაა ლიბია, ტოკიო, პენჯაბის რეგიონი, [67] იამაიკა,[68] თურქეთი,[69] ეთიოპია,[70] ნიგერია,[71] დასავლეთ ტეხასის შორეული რეგიონი[72] და სომხეთი.[73]

2012 წლიდან 2017 წლამდე, ის მსახურობდა მთხრობელად და აღმასრულებელ პროდიუსერად PBS-ის ჯილდოს მფლობელ სერიალში The Mind of a Chef-ის რამდენიმე ეპიზოდში; სერიალი ეთერში გადიოდა წლის ბოლო თვეებში.[74] 2017 წელს სერიალი გადავიდა Facebook Watch-ზე.

2013 წლიდან 2015 წლამდე, ბურდენი იყო აღმასრულებელი პროდიუსერი და მონაწილეობდა როგორც ჟიური და მენტორი ABC-ს კულინარიულ კონკურსში The Taste.[75] მან მიიღო ემი-ს ნომინაცია თითოეული სეზონისთვის.

ბურდენი ხუთჯერ გამოჩნდა როგორც მოწვეული ჟიური Bravo-ს რეალითი კულინარიულ კონკურსში Top Chef-ში. ის ასევე იყო ერთ-ერთი მთავარი ჟიური Top Chef All-Stars-ში (Top Chef, მერვე სეზონი). მან გააკეთა მოწვეული გამოჩენა 2007 წლის 6 აგვისტოს ნიუ-იორკის ეპიზოდში გადაცემიდან Bizarre Foods with Andrew Zimmern, ხოლო თავად ციმერნი გამოჩნდა ბურდენის გადაცემაში No Reservations-ის იმავე დღის ნიუ-იორკის ეპიზოდში. 2008 წლის 20 ოქტომბერს, ბურდენმა უმასპინძლა სპეციალურ გადაცემას At the Table with Anthony Bourdain, Travel Channel-ზე.

სხვა გამოჩენები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ბურდენი კონსულტანტი და სცენარისტი იყო ტელესერიალ Treme-სთვის. [76][77]

2011 წელს, მან საკუთარ თავს გაახმოვანა მოწვეული სტუმრის როლში The Simpsons-ის ეპიზოდში სახელწოდებით "The Food Wife", რომელშიც მარჯი, ლისა და ბარტი იწყებენ კულინარიულ ბლოგს სახელად The Three Mouthkateers. [78]

ის გამოჩნდა 2013 წლის ანიმაციური სერიალის Archer-ის ერთ-ერთ ეპიზოდში (სეზონი 4, ეპიზოდი 7), სადაც გაახმოვანა შეფი ლანს კასტო საკუთარი თავის პაროდიული ვერსია.[79] 2015 წელს, მან გაახმოვანა გამოგონილი ვერსია საკუთარი თავის შესახებ ეპიზოდში Sanjay and Craig სახელწოდებით "Snake Parts Unknown".[80]

2015 წლიდან 2017 წლამდე, ბურდენი მასპინძლობდა სერიას Raw Craft — მოკლე ვიდეოების სერიას, რომელიც გამოდიოდა YouTube-ზე. სერიალი მიჰყვებოდა ბურდენს, როგორც ის სტუმრობდა სხვადასხვა ხელოსნებს, რომლებიც ხელით ამზადებდნენ სხვადასხვა ნივთებს, მათ შორის რკინის ტაფებს, კოსტუმებს, საქსაფონებს და სამზარეულო დანებს. სერიალი აწარმოებდა კომპანია William Grant & Sons, რათა გაეპრომოაქტებინა მათი დისტილერია Balvenie-ის პროდუქტები. [81]

გამომცემლობა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2011 წლის სექტემბერში, Ecco Press-მა გამოაცხადა, რომ ბურდენს ექნებოდა საკუთარი საგამომცემლო ხაზი სახელწოდებით Anthony Bourdain Books, რომელიც მოიცავდა წელიწადში სამიდან ხუთამდე წიგნის გამოქვეყნებას, რაც „მის გამორჩეულად ეკლექტიკურ გემოვნებას ასახავდა“.[82] პირველი წიგნები, რომლებიც ამ ხაზის ფარგლებში გამოიცა 2013 წელს, მოიცავდა: L.A. Son: My Life, My City, My Food — ავტორები: როი ჩოი, ტიენ ნგუიენი და ნატაშა ფანი;[83] Prophets of Smoked Meat — დანიელ ვონი; Pain Don't Hurt მარკ მილერი;[84] და Grand Forks: A History of American Dining in 128 Reviews — მერილინ ჰეგერტი.

ხაზის აღწერისას, ბურდენმა თქვა: „ეს იქნება წიგნების ხაზი ადამიანებისთვის, რომლებსაც ძლიერი ხმა აქვთ და რაიმე საქმე კარგად გამოსდით — ისინი ავტორიტეტულად ლაპარაკობენ. ამ საწყისი სიიდან არაფრის განსაზღვრა არ შეიძლება — გარდა იმისა, რომ გვაქვს ზოგადი სიყვარული იმ ადამიანების მიმართ, ვინც ამზადებს და უყვარს საკვები. უნარი, ადამიანს თავში გაარტყა, ჩვენთვის ისევე დამაინტრიგებელია — თუ ამას თან ერთვის გამოცდილების ცოცხალი გადმოცემის უნარიც. ჩვენ ისევე აღფრთოვანებულები ვართ ჟანრების გადაკვეთით, როგორც ჩვენი პირველი სამი ავტორით. აქედან მხოლოდ უცნაური გახდება ყველაფერი“. [85]

ბურდენის გარდაცვალების შემდეგ, გამომცემლობა HarperCollins-მა გამოაცხადა, რომ საგამომცემლო ხაზი დაიხურებოდა მას შემდეგ, რაც დარჩენილი კონტრაქტით გათვალისწინებული ნამუშევრები გამოიცემოდა.[86][87]

ფილმი

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ბურდენი გამოჩნდა საკუთარ თავად 2015 წლის ფილმში The Big Short, სადაც მან ზღვის პროდუქტების ხარშული გამოიყენა ანალოგიად კოლატერალიზებული სესხის ვალდებულებისთვის (collateralized debt obligation).[88]

მან ასევე აწარმოა და მონაწილეობა მიიღო დოკუმენტურ ფილმში Wasted! The Story of Food Waste („ნაკვლი! საკვების ნარჩენების ისტორია“).[89][90]

საზოგადოებრივი იმიჯი

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

დრიუ მაგარიმ, ჟურნალ GQ-სთვის დაწერილ სვეტში, რომელიც ბურდენის გარდაცვალების დღეს გამოქვეყნდა, აღნიშნა, რომ ბურდენი სულიერი მემკვიდრე იყო ჰანტერ ტომფსონის.[91] ჟურნალმა Smithsonian-მა ბურდენს კულინარიული სამყაროს "ორიგინალური როკ ვარსკვლავი" უწოდა, მაშინ როცა მისი საჯარო იმიჯი Gothamist-მა დაახასიათა როგორც „კულინარიული ცუდი ბიჭი“.[92] ტელევიზიურ შოუში No Reservations ხშირი უხამსობებისა და სექსუალური მინიშნებების გამო, მაუწყებელმა თითოეულ ეპიზოდს მაყურებელთა გაფრთხილება დაურთო.[93]

ბურდენი 2007 წელს

ბურდენი ცნობილია იყო ეგზოტიკური და ადგილობრივი სპეციალობების დაგემოვნებით. მას გაუსინჯავს შავი ფერის სისხლიანი ძეხვი ფინეთში,[94][95] რომელსაც mustamakkara (პირდაპირი თარგმანით – „შავი ძეხვი“) ეწოდება, ასევე ცხვრის სათესლეები მაროკოში, ჭიანჭველების კვერცხები პუებლაში, მექსიკაში, უმი ბეჭის თვალი ინუიტების ტრადიციული ბეჭებზე ნადირობისას და მთელი კობრა ცოცხალი გული, სისხლი, ნაღველი და ხორცი ვიეტნამში.[96] ბურდენის თქმით, ყველაზე საზიზღარი რაც კი ოდესმე უჭამია იყო Chicken McNugget,[97] თუმცა მას ძალიან უყვარდა Popeyes-ის ქათამი.[98] ასევე აღნიშნა, რომ ნამიბიაში დაუბანელი გარეული ღორის სწორი ნაწლავის ჭამა[99] იყო "მისი ცხოვრების ყველაზე საშინელი კერძი",[100] ისევე როგორც დაჟანგებული ზვიგენი, რომელიც ისლანდიაში გასინჯა.[101][102]

ბურდენი ცნობილია იყო ცნობილი შეფების, როგორებიც არიან პაულა დინი, ბობი ფლეი,[103] გაი ფიერი, სანდრა ლი[104] და რეიჩელ რეი,[105][106] მკაცრი კრიტიკით და გამონათქვამებით. მას აღიზიანებდა როგორც კულინარიული ინდუსტრიის აშკარა კომერციალიზაცია, ისე მისი კულინარიული ავთენტურობის ნაკლებობა. ის გამოთქვამდა „მკაცრ უკმაყოფილებას საკვების ნახევარ-ღმერთების მიმართ“, როგორებიც იყვნენ ალან რიჩმანი, ალის უოტერსი და ალენ დიუკასი.[107] ბურდენი აცნობიერებდა იმ ირონიას, რომ თვითონაც გახდა ცნობილი შეფი და დაიწყო თავისი კრიტიკის რბილად გამოხატვა. 2007 წლის ნიუ ორლეანის ეპიზოდში (No Reservations) მან მოაგვარა ურთიერთობა ემერილ ლაგასთან, რომელსაც მანამდე მკაცრად აკრიტიკებდა წიგნში Kitchen Confidential. მან მოგვიანებით უკვე დადებითად დაწერა ლაგასზე 2013 წლის გამოცემის წინასიტყვაობაში.[108] ბურდენი ღიად აქებდა იმ შეფებს, რომლებსაც აფასებდა – განსაკუთრებით ფერან ადრია, ხუან მარი არზაკი, ფერგუს ჰენდერსონი, ხოსე ანდრესი, თომას კელერი, მარტინ პიკარი, ერიკ რიპერი და მარკო პიერ უაიტი[109] ისევე როგორც თავისი ყოფილი მოსწავლე და კოლეგები რესტორან Brasserie Les Halles-ში.[110] ის ძალიან დიდ პატივს სცემდა ჯულია ჩაილდს და მის გავლენას საკუთარ თავზე.[111]

ბურდენი ცნობილია იყო ვეგანებისა და ვეგეტარიანელი აქტივისტების მიმართ ირონიული კომენტარებით მათ ცხოვრების სტილს „უხეშად“ მიიჩნევდა იმ ქვეყნებში მცხოვრები ადამიანებისთვის, რომლებიც მან მოინახულა. იგი თვლიდა, რომ ვეგეტარიანელობა (გარდა რელიგიური გამონაკლისებისა) არის „პირველი სამყაროს ფუფუნება“.[112] თუმცა, ბურდენი ასევე ფიქრობდა, რომ ამერიკელები მეტისმეტად ბევრ ხორცს ჭამენ და აფასებდა იმ ვეგეტარიანელებსა და ვეგანებს, რომლებიც თავიანთ რწმენას გვერდზე დებდნენ სხვადასხვა კულტურების პატივისცემის მიზნით.[113]

ბურდენის წიგნი The Nasty Bits მიძღვნილია ჯგუფ Ramones-ის წევრების – ჯოის, ჯონისა და დი დი-სადმი. ის აფასებდა მათ მუსიკას, ისევე როგორც სხვა ადრეული პანკ-ჯგუფების (Dead Boys, The Voidoids) შემოქმედებას.[114] ამბობდა, რომ ბილი ჯოელის, ელტონ ჯონის ან Grateful Dead-ის მუსიკის დაკვრა მის სამზარეულოში სამსახურის დაკარგვის საფუძველი იყო.[115] ჯოელი ბურდენის ფანი იყო და რესტორანში ეწვია კიდეც.[116]

შოუებში No Reservations და Parts Unknown, ბურდენი სადილობდა და ინტერვიუს უღებდა ბევრ მუსიკოსს როგორც აშშ-ში, ისე სხვა ქვეყნებში განსაკუთრებული ყურადღება დაეთმო გლემ-როკსა და სხვადასხვა როკ-შემსრულებლებს, როგორებიც იყვნენ ელის კუპერი, დევიდ ჯოჰანსენი, მარკი რამონი და იგი პოპი.[117][118] თანამედროვე ჯგუფი Queens of the Stone Age რამდენჯერმე გამოჩნდა No Reservations-ში და მათვე დაწერეს და შეასრულეს თემური მელოდია Parts Unknown-ისთვის.[119]

პირადი ცხოვრება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1970-იან წლებში, როდესაც ის სწავლობდა Dwight-Englewood School-ში, ბურდენი ხვდებოდა ნენსი პუტკოსკის. მან აღწერა იგი, როგორც „ცუდი გოგო“, რომელიც მასზე უფროსი იყო და „ნარკომანური წრის ნაწილი“. იგი ერთი წლით უსწრებდა ბურდენს და ბურდენმა ერთი წლით ადრე დაასრულა სკოლა, რათა ვასარის კოლეჯში გაჰყოლოდა, რადგან იმ პერიოდში კოლეჯმა მამაკაცების მიღება დაიწყო. მან იქ ისწავლა 17-დან 19 წლის ასაკამდე. შემდეგ ბურდენი სწავლობდა კულინარიის ამერიკულ ინსტიტუტში, რომელიც ვასარის კოლეჯიდან 15 წუთის სავალ მანძილზე მდებარეობს. წყვილი დაქორწინდა 1985 წელს და ერთად იყვნენ ორი ათეული წლის განმავლობაში, სანამ არ განქორწინდნენ 2005 წელს.[120]

2007 წლის 20 აპრილს, მან იქორწინა ოტავია ბუზიაზე, რომელიც მოგვიანებით შერეული ორთაბრძოლის მებრძოლი გახდა.[121][122][123] წყვილს ჰყავთ ქალიშვილი, არიანა, რომელიც დაიბადა 2007 წელს.[124] ბურდენი ამბობდა, რომ წელიწადში 250 დღის განმავლობაში ტელეგადაცემებზე მუშაობის გამო ოჯახიდან დაშორება ქმნიდა ურთიერთობაში დაძაბულობას.[125] ბუზია გამოჩნდა რამდენიმე ეპიზოდში გადაცემისა No Reservations, განსაკუთრებით ეპიზოდებში ტოსკანაში, რომში, რიო-დე-ჟანეიროში, ნეაპოლში და მის სამშობლოში სარდინიაში. წყვილი დაშორდა 2016 წელს.[126]

ბურდენმა გაიცნო იტალიელი მსახიობი აზია არჯენტო 2016 წელს, Parts Unknown-ის რომის ეპიზოდის გადაღებისას.[127][128][129] 2017 წლის ოქტომბერში, არჯენტომ სტატიაში, რომელიც გამოქვეყნდა ჟურნალ The New Yorker-ში, თქვა, რომ 1990-იან წლებში ჰარვი ვაინშტაინმა იგი სექსუალურად შეავიწროვა. მას შემდეგ, რაც იტალიურ მედიასა და პოლიტიკაში მის განცხადებებს კრიტიკა მოჰყვა, არჯენტო გადავიდა გერმანიაში, რათა თავი დაეღწია იტალიაში არსებულ "მსხვერპლთა დადანაშაულების" კულტურისთვის. 2018 წლის 20 მაისს, კანის კინოფესტივალის შემდეგ, არჯენტომ გააკეთა სიტყვა, სადაც კინოფესტივალი ვაინშტაინის "სანადირო ტერიტორიად" მოიხსენია და განაცხადა, რომ ვაინშტაინმა ის გააუპატიურა კანნში, როდესაც 21 წლის იყო. მან ასევე დაამატა: „და დღესაც, თქვენ შორის მსხდომებს შორის არიან ისინიც, ვისაც პასუხი ჯერ კიდევ არ უგია ქალების მიმართ თავიანთი ქცევის გამო.“[130] ბურდენი ამ პერიოდში მხარს უჭერდა არჯენტოს. 2018 წლის 3 ივნისს, ბურდენმა ტვიტერზე გამოაქვეყნა ვიდეო, სადაც გადაცემის გუნდი ზეიმობდა გადაღების დროს, როცა რეჟისორი არჯენტო იყო და მასთან ერთად იყვნენ კრის დოილი და ბურდენი.[131] 2018 წლის აგვისტოში, არჯენტომ განაცხადა, რომ ბურდენმა გადაიხადა 380,000 დოლარი ჯიმი ბენეტისთვის, რომელმაც მას სექსუალურ ძალადობაში დასდო ბრალი. არჯენტომ თქვა, რომ ეს გადახდა ბურდენის პირადი გადაწყვეტილება იყო, რათა ბენეტს ფინანსურად დახმარებოდა იმ პირობით, რომ ისინი მომავალში აღარ შეაწუხებდნენ.[132]

ბურდენი ვარჯიშობდა ბრაზილიურ ჯიუ-ჯიტსუში და 2015 წლის აგვისტოში მიიღო ცისფერი ქამარი.[133] 2016 წელს მან მოიგო ოქროს მედალი IBJJF-ის ნიუ-იორკის გაზაფხულის საერთაშორისო ღია ჩემპიონატზე, საშუალო წონაში, Master 5 (51 წლის და უფროსი ასაკის) კატეგორიაში.[134]

ბურდენი ცნობილი იყო, როგორც მძიმე მწეველი. მისი დღეში ორი კოლოფის მოწევის ჩვევის ნიშნად, თომას კელერმა ერთხელ გაუმართა 20-კურსიანი სადილი, რომელშიც შედიოდა შუა-მენიუს „ყავა და სიგარეტი“ თამბაქოთი არომატიზირებული ყავის კრემი და ფუა-გრას მუსი.[135] ბურდენმა მოწევა შეწყვიტა 2007 წელს თავისი ქალიშვილისთვის,[136] მაგრამ სიცოცხლის ბოლო წლებში კვლავ დაიწყო მოწევა.[137]

ყოფილი კოკაინისა და ჰეროინის მომხმარებელი ბურდენი თავის წიგნში Kitchen Confidential წერდა გამოცდილებაზე SoHo-ს რესტორანში 1981 წელს, სადაც ის და მისი მეგობრები ხშირად ნარკოტიკებით იყვნენ გაბრუებულები. ბურდენი წერდა, რომ ნარკოტიკები გავლენას ახდენდა მის გადაწყვეტილებებზე და ის ბუსბოის აგზავნიდა Alphabet City-ში კანაფის, მეთაკუალონის, კოკაინის, LSD-ის, ფსილოციბინის სოკოების, სეკობარბიტალის, ტუინალის, ამფეტამინის, კოდეინისა და ჰეროინის მოსაპოვებლად.

გარდაცვალება

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

2018 წლის ივნისის დასაწყისში, ბურდენი მუშაობდა გადაცემის Parts Unknown ეპიზოდზე სტრასბურგში, თავის ხშირ თანამშრომელთან და მეგობართან, ერიკ რიპერთან ერთად.[138][139] 2018 წლის 8 ივნისს, რიპერი შეშფოთდა, როდესაც ბურდენმა ვახშამზე და საუზმეზე არ მივიდა. მოგვიანებით მან ბურდენი[140] იპოვა გარდაცვლილი, თვითმკვლელობით, მის ნომერში Le Chambard სასტუმროში, კეზერბერგში, კოლმარის ახლოს.[141][142][143] ბურდენი 61 წლის იყო.

სასტუმრო Chambard ქაიზერბერგში, ელზასი, საფრანგეთი (ფოტოზე 2015 წელს), სადაც ბურდენი გარდაცვლილი იპოვეს.

ბურდენის სხეულზე არ იკვეთებოდა ძალადობის ნიშნები[144][145], ხოლო თვითმკვლელობა აღიქმებოდა, როგორც სპონტანური ქმედება.[146] როკინი დუ ფაელმა გაამჟღავნა, რომ ბურდენის ტოქსიკოლოგიური ანალიზის შედეგები ნარკოტიკებზე უარყოფითი იყო და მხოლოდ თერაპიული, არანარკოტიკული პრეპარატის კვალი აღმოაჩინეს.[147] ბურდენის სხეული 2018 წლის 13 ივნისს კრემირებულ იქნა საფრანგეთში, ხოლო მისი ფერფლი ორ დღეში ამერიკის შეერთებულ შტატებში გადმოასვენეს და გადაეცა მის ძმას ქრისტოფერს.[148][149]

რეაქციები და პატივისცემის გამოხატვა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ბურდენის დედამ, გლადის ბურდენმა, „ნიუ იორკ თაიმსთან“ საუბარში თქვა: „ის არის აბსოლუტურად ბოლო ადამიანი მსოფლიოში, ვისზეც ოდესმე ვიფიქრებდი, რომ მსგავს რამეს ჩაიდენდა“.[150]

მემორიალი Brasserie Les Halles-სთან.

ბურდენის სიკვდილის ამბის გავრცელების შემდეგ, სხვადასხვა საჯარო ფიგურებმა მწუხარება გამოხატეს. მათ შორის იყვნენ შეფ-მზარეულები ენდრიუ ზიმერნი და გორდონ რემზი, ყოფილი ასტრონავტი სკოტ კელი,[151][152] და იმჟამინდელი აშშ-ის პრეზიდენტი დონალდ ტრამპი.[153] CNN-მა გაავრცელა განცხადება, რომელშიც ნათქვამი იყო: „მისი ნიჭი არასდროს წყვეტდა ჩვენს გაოცებას და ძალიან დაგვაკლდება.“[154] აშშ-ის ყოფილმა პრეზიდენტმა ბარაკ ობამამ, რომელმაც ბურდენთან ერთად ვიეტნამში ისადილა გადაცემაში Parts Unknown, ტვიტერზე დაწერა: „მან გვასწავლა არა მხოლოდ საკვების შესახებ — არამედ იმაზე, თუ როგორ შეუძლია მას შეგვაერთოს. როგორ შეგვიმსუბუქოს შიში უცნობის მიმართ.“[155][156] ბურდენის გარდაცვალების დღეს, CNN-მა გაუშვა საპატივცემულო პროგრამა Remembering Anthony Bourdain.[157]

ბურდენის გარდაცვალების შემდეგ დღეებში, ფანები შეიკრიბნენ მის ძველ სამუშაო ადგილთან — Brasserie Les Halles-სთან (რომელიც წინა წელს დაიხურა) — რათა პატივი მიეგოთ მისთვის.[158]მზარეულებმა და რესტორნების მეპატრონეებმა გამართეს შეხვედრები, საპატივცემულო ვახშმები და მემორიალები და ამ ღონისძიებებიდან მიღებული შემოსავალი გადარიცხეს ეროვნულ თვითმკვლელობათა პრევენციის ხაზზე.[159] 2018 წლის აგვისტოში, CNN-მა გამოაცხადა Parts Unknown-ის ბოლო, გარდაცვალებისშემდგომი სეზონის გამოსვლა. დარჩენილი ეპიზოდები დასრულდა მოწვეული სტუმრების მონოლოგებითა და ინტერვიუებით. სეზონი ასევე მოიცავდა ორ შემაჯამებელ ეპიზოდს, რომლებიც პატივს მიაგებდა როგორც გადაცემას, ისე ბურდენის მემკვიდრეობას.[160][161][162]

2019 წლის ივნისში, ერიკ რიპერმა და ხოსე ანდრესმა გამოაცხადეს ბურდენის დღე, როგორც ბურდენისადმი პატივის მიგების წლიური ღონისძიება.[163] იმავე თვეში, ამერიკის კულინარიულმა ინსტიტუტმა (CIA) დააარსა სტიპენდია ბურდენის სახელზე.[164]

ბურდენის პირადი ნივთების კოლექცია აუქციონზე გაიყიდა 2019 წლის ოქტომბერში, რამაც $1.8 მილიონი გამოიღო. ამ თანხის ნაწილი Anthony Bourdain Legacy Scholarship-ს გადაეცა მის ალმა მატერში კულინარიულ ინსტიტუტში. დარჩენილი თანხა მის ოჯახს გადაეცა. ყველაზე მაღალი ფასით $231,250 გაიყიდა მისი სპეციალურად დამზადებული Bob Kramer-ის ფოლადის და მეტეორიტისგან დამზადებული შეფ-დანა.[165]

2021 წლის ივნისში, მორგან ნევილის მიერ რეჟისორობით გადაღებულმა დოკუმენტურმა ფილმმა Roadrunner: A Film About Anthony Bourdain, რომელიც CNN Films-მა და HBO Max-მა წარმოადგინეს, მსოფლიო პრემიერა Tribeca Film Festival-ზე აღნიშნა.[166] იგი Focus Features-მა გაავრცელა 2021 წლის 16 ივლისს.[167]

2022 წლის ოქტომბერში გამოქვეყნდა ბურდენის არაოფიციალური ბიოგრაფია Down and Out in Paradise: The Life of Anthony Bourdain.[168]

2024 წლის აგვისტოში გამოცხადდა ბურდენის ბიოგრაფიული ფილმის (biopic) გადაღების დაწყება სახელწოდებით Tony, რომელზეც მიმდინარეობს მოლაპარაკებები A24-თან, ხოლო მთავარ როლზე დომინიკ სესას მონაწილეობაა დაგეგმილი.[169][170]

ინტერესები და მხარდაჭერა

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ჟურნალ The Nation-ში ბურდენის ცხოვრების შეფასებისას, დევიდ კლიონმა დაწერა: „ბურდენს ესმოდა, რომ ჟურნალისტიკის მიზანი არის სიმართლის თქმა, ძალაუფლებისთვის გამოწვევის შეწოდება და დანაშაულის მხილება. მაგრამ მისი უნიკალური ნიჭი იმაში მდგომარეობდა, რომ ყველაფერ ამას სერიოზულობისა და სევდის ნაცვლად მხიარულად აკეთებდა.“ კლიონის თქმით, ბურდენის გადაცემებმა „შესაძლებელი გახადა დაგვეჯერებინა, რომ სოციალური სამართლიანობა და მიწიერი სიამოვნებები ერთმანეთთან წინააღმდეგობაში არ არის, და ორივეს ერთნაირი პატივისცემით და გულწრფელობით ეკიდებოდა.“[171]

ბურდენი მხარდამჭერი იყო ტრადიციული ან გლეხური სამზარეულოს ღირებულების გადმოცემის, მათ შორის ისეთი ინგრედიენტების, როგორიცაა სხვადასხვა ტიპის ნაკლებად პოპულარული ან უყურადღებოდ დატოვებული ცხოველის ნაწილები, რომლებიც მდიდარ 21-ე საუკუნის ამერიკელებისთვის უჩვეულოა.[172] მან ასევე შეაქო სხვა ქვეყნებში—განსაკუთრებით განვითარებად ქვეყნებში—სუფთად მომზადებული ქუჩის საჭმლის ხარისხი, შედარებით აშშ-ის სწრაფი კვების ქსელებთან.[173] რაც შეეხება განვითარებად ქვეყნებში კულინარიის მიმართ დასავლურ მორალურ კრიტიკას, ბურდენმა განაცხადა: „დავარქვათ ამ კრიტიკას თავისი სახელი: რასიზმი. ბევრი პრაქტიკა განვითარებული ქვეყნებიდან პირადად ჩემთვის მიუღებელია, ჩემი პრივილეგირებული დასავლური პოზიციიდან. მაგრამ არ მგონია, რომ ისეთი მორალური უპირატესობა მქონდეს, რომ განვითარებად ქვეყნებში მცხოვრებ ხალხს ვუთხრა, როგორ უნდა იცხოვრონ.“[174]

რაც შეეხება ჩინელების კრიტიკას, ბურდენმა აღნიშნა: „ისეთი დამოკიდებულება, რომ ხალხი სრულად უგულებელყოფს საუკუნოვანი კულტურების არსებობას რომლებიც ხშირად მათზე ძველია და, როგორც წესი, არათეთრკანიანია — მაცოფებს. ვინც ამბობს, რომ არ უნდა წავიდე ჩინეთში, გადავიღო ან უბრალოდ ვუყურო, რადგან იქ ზოგი ძაღლს ჭამს ამას რასისტულად ვაფასებ, გულწრფელად. ჯერ გაიცანით ხალხი: მათი ეკონომიკური და ცხოვრებისეული მდგომარეობა.“[175] რაც შეეხება მითს, თითქოს ჩინურ საკვებში მონონატრიუმის გლუტამატი საზიანოა, ბურდენმა თქვა: „ეს ტყუილია. იცით, რა იწვევს ე.წ. „ჩინური რესტორნის სინდრომს“? რასიზმი. ‘უი, თავი მეტკინა; ალბათ იმ ჩინელმა გამომიწვია.’“[176]

Muslim Public Affairs Council-ის მიერ დაჯილდოებისას ბურდენმა თავის მისაღებ სიტყვაში თქვა: „მსოფლიომ პალესტინელ ხალხს ბევრი საშინელება მოუტანა, მაგრამ ყველაზე სამარცხვინოა მათთვის ელემენტარული ადამიანურობის წართმევა.“ მან Parts Unknown-ის იერუსალიმის ეპიზოდი გახსნა წინასწარმეტყველებით: „ამ საათის ბოლოსთვის, ბევრის თვალში გამოვჩნდები ტერორისტთა თანამგრძნობად, სიონისტურ იარაღად, თვითსაძულველ ებრაელად, ამერიკული იმპერიალიზმის გამამართლებლად, ორიანტალისტად, სოციალისტად, ფაშისტად, CIA-ს აგენტად და უარესადაც.“[177]

მან მხარი დაუჭირა შრომისმოყვარე ესპანურად მოსაუბრე იმიგრანტებს მექსიკიდან, ეკვადორიდან და ცენტრალური და სამხრეთ ამერიკის სხვა ქვეყნებიდან — რომლებიც მზარეულებად და შეფ-მზარეულებად მუშაობენ აშშ-ის მრავალ რესტორანში, მათ შორის ელიტურ დაწესებულებებში, კულინარიული მიმართულების მიუხედავად.[178] ბურდენი მათ აღიქვამდა როგორც ნიჭიერ მზარეულებს და ფასდაუდებელ კადრებს, რომლებიც დაბალანაზღაურებლები და დაუფასებლები იყვნენ, მიუხედავად იმისა, რომ აშშ-ის რესტორნების ინდუსტრიის საყრდენი ძალა გახდნენ.[179][180]

2017 წელს ბურდენი გახდა სექსუალური შევიწროების წინააღმდეგ აქტიური მხარდამჭერი რესტორნების ინდუსტრიაში, სადაც საჯაროდ გააკრიტიკა ცნობილი შეფები მარიო ბატალი და ჯონ ბეში,[181][182] ასევე ჰოლივუდში მომხდარი ფაქტები,[183] განსაკუთრებით მას შემდეგ, რაც მისმა მაშინდელმა მეგობარმა აზია არჯენტომ სექსუალური ძალადობის ბრალდებები წამოაყენა ჰარვი ვაინსტეინის წინააღმდეგ. ბურდენმა ჰოლივუდის რეჟისორი კვენტინ ტარანტინო დაადანაშაულა ვაინსტეინის სექსუალური სკანდალის „თანამონაწილეობაში“.

ელისაბედ II-ის გარდაცვალების შემდეგ, ტვიტერზე კვლავ გავრცელდა 2018 წლის ვიდეო, სადაც ბურდენი უარს ამბობს დედოფლის საპატივსაცემო სადღეგრძელოს თქმა, და ამბობს: „მძულს არისტოკრატიაო.“[184]

ჯილდოები და ნომინაციები

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  • ბურდენი 2001 წელს ჟურნალმა Bon Appétit-მა დაასახელა წლის საუკეთესო საკვების მწერლად წიგნისთვის Kitchen Confidential.[185]
  • მზარეულის მოგზაურობა: იდეალური კვების ძიებაში 2002 წელს დაასახელა წლის საკვები წიგნად ბრიტანულმა საკვების მწერლების გილდიამ.[186]
  • Anthony Bourdain: No Reservations-ის ბეირუთის ეპიზოდი, რომელიც აღწერდა ბურდენისა და მისი გადამღები ჯგუფის გამოცდილებებს 2006 წლის ისრაელი-ლიბანის კონფლიქტის დროს, 2007 წელს ნომინირებული იყო ემის ჯილდოზე განსაკუთრებული ინფორმაციული პროგრამისთვის.[187]
  • ბურდენის ბლოგი რეალითი კონკურსისთვის Top Chef[188] 2008 წელს ნომინირებული იყო Webby Award-ისთვის საუკეთესო ბლოგის კატეგორიაში კულტურა/პირადი.[189]
  • 2008 წელს ბურდენი შეიყვანეს James Beard Foundation-ის ამერიკის საკვებისა და სასმელის სფეროს გამორჩეულ პიროვნებათა სიაში.[190]
  • 2009 და 2011 წლებში Anthony Bourdain: No Reservations მოიგო Creative Arts Emmy Award საუკეთესო ოპერატორული ნამუშევრისთვის დოკუმენტური პროგრამების კატეგორიაში.[191]
  • 2010 წელს ბურდენი ნომინირებული იყო Creative Arts Emmy-ზე საუკეთესო სცენარისთვის დოკუმენტური პროგრამის კატეგორიაში.
  • 2012 წელს ბურდენს მიენიჭა საპატიო Clio ჯილდო — ინდივიდებისთვის, რომლებიც სამყაროს შეცვლას ცდილობენ ხალხისთვის განსხვავებულად აზროვნების წახალისებით.
  • 2012 წელს Anthony Bourdain: No Reservations მოიგო კრიტიკოსთა არჩევნის ჯილდო საუკეთესო რეალითი სერიალის კატეგორიაში.
  • 2013, 2014 და 2015 წლებში ბურდენი ნომინირებული იყო Primetime Emmy-სთვის საუკეთესო წამყვანის კატეგორიაში რეალითი ან კონკურსის შოუსთვის The Taste.
  • ყოველწლიურად 2013-დან 2016 წლამდე და კვლავ 2018 წელს ბურდენმა მოიგო Emmy ჯილდო საუკეთესო ინფორმაციული სერიალის ან სპეციალური გადაცემის კატეგორიაში გადაცემისთვის Anthony Bourdain: Parts Unknown.
  • 2014 წელს, Anthony Bourdain: Parts Unknown-ის 2013 წლის სეზონმა მოიგო Peabody ჯილდო, რომელიც ბურდენმა პირადად მიიღო.
  • 2017 წლის დეკემბერში კულინარიის ამერიკულმა ინსტიტუტმა (CIA) ბურდენს მიანიჭა საპატიო ხარისხი – კულინარიული ხელოვნების ჰუმანიტარული მეცნიერებების დოქტორი honoris causa, ბურდენი 1978 წელს ამავე ინსტიტუტის ასოცირებული ხარისხით დაამთავრა.
  • ბურდენმა გარდაცვალების შემდეგ 2018 წელს მოიგო Primetime Emmy ჯილდო საუკეთესო მოკლემეტრაჟიანი დოკუმენტური ან რეალითი სერიისთვის Roads & Kingdoms-თან პარტნიორობით.

სქოლიო

[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
  1. ↑ Hayward, Tim (June 9, 2018). "Anthony Bourdain obituary". The Guardian. Retrieved June 4, 2021.
  2. ↑ Helen Rosner (August 20, 2019). "Introduction". Anthony Bourdain: The Last Interview: and Other Conversations. Melville House. p. 9. ISBN 978-1-61219-825-5.
  3. ↑ Severson, Kim; Haag, Matthew; Moskin, Julia (June 8, 2018). "Anthony Bourdain, Renegade Chef Who Reported From the World's Tables, Is Dead at 61". The New York Times. Retrieved June 4, 2021.
  4. ↑ Vernon, Pete (June 11, 2018). "Anthony Bourdain, accidental journalist". Columbia Journalism Review.
  5. ↑ Slotnick, Daniel E. (January 14, 2020). "Gladys Bourdain, 85, Times Copy Editor Who Helped Her Son Rise From Unnoticed Chef to Global Star". The New York Times. p. A-21.
  6. ↑ Slotnick, Daniel E. (January 14, 2020). "Gladys Bourdain, Who Helped Her Son Reach an Audience, Dies at 85". The New York Times. Retrieved July 19, 2024.
  7. ↑ Severson, Kim (September 27, 2022). "The Last, Painful Days of Anthony Bourdain". The New York Times.
  8. ↑ Bourdain, Anthony (April 12, 1999). "Don't Eat Before Reading This: A New York chef spills some trade secrets". The New Yorker. Retrieved July 19, 2024.
  9. ↑ Slotnick, Daniel E. (January 14, 2020). "Gladys Bourdain, Who Helped Her Son Reach an Audience, Dies at 85". The New York Times. Retrieved July 19, 2024.
  10. ↑ "Chef Anthony Bourdain found dead at 61". BBC News. June 8, 2018. Retrieved September 16, 2020.
  11. ↑ Rolls, Albert (2006). "Bourdain, Anthony". In Thompson, Clifford (ed.). Current Biography Yearbook 2006. New York: H. W. Wilson Company. pp. 72–75. ISBN 9780824210748.
  12. ↑ Mack, Patricia. "The Cook, The Thief...", The Record (Bergen County), October 25, 2000; accessed March 30, 2011. "Anthony Bourdain, the Leonia native with the French-sounding name, took a leave from his job as an executive chef at Brasserie Les Halles in New York City."
  13. ↑ Bourdain, Anthony (2010). Medium Raw: A Bloody Valentine to the World of Food and the People Who Cook. Ecco Press, chapter 2
  14. ↑ "Anthony Bourdain Parts Unknown". CNN. Retrieved July 7, 2014.
  15. ↑ A, JT (June 26, 2018). "Anthony Bourdain did not take drugs before he died – coroner". timesofisrael. Retrieved August 11, 2018.
  16. ↑ Collins, Brit (September 27, 2013). "Anthony Bourdain: My family values". The Guardian. Retrieved June 14, 2018. My dad worked two jobs as a salesman in Willoughby's camera store in New York and as a floor manager at a record store. Later, he scored a nice gig at Columbia Records.
  17. ↑ Demers, Elizabeth; Gerachi, Victor (2011). Icons of American Cooking. p. 39.
  18. ↑ "Gladys Bourdain". Billboard. August 28, 1954.
  19. ↑ "Cooking's Bad Boy Has Grown Up". CBS News. September 30, 2007.
  20. ↑ "Pierre Bourdain". The New York Times. April 30, 1987. Retrieved March 3, 2015.
  21. ↑ "Person Details for P Bourdain, "United States Social Security Death Index"". Familysearch.org. Retrieved March 3, 2015.
  22. ↑ Lee Harris, Rachel. "My Oscar Picks: Anthony Bourdain". The New York Times. Retrieved January 3, 2012.
  23. ↑ A Cook's Tour, episode 1.9: "Childhood Flavors"; 2000
  24. ↑ Anthony Bourdain: No Reservations, episode 5.4: "Uruguay"; July 28, 2008
  25. ↑ Bourdain, Anthony (May 31, 2012). "Ever Wonder How Anthony Bourdain Came to Be ANTHONY BOURDAIN? (and What He Looked Like in 1972?)". Bon Appétit. Archived from the original on February 18, 2015. Retrieved March 3, 2015.
  26. ↑ Rolls, Albert (2006). "Bourdain, Anthony". In Thompson, Clifford (ed.). Current Biography Yearbook 2006. New York: H. W. Wilson Company. pp. 72–75. ISBN 9780824210748.
  27. ↑ Bonem, Max (May 15, 2017). "Meet the 7 People Anthony Bourdain has Traveled with Most Often". დაარქივებული 2018-06-12 საიტზე Wayback Machine. Food & Wine. Retrieved June 8, 2018.
  28. ↑ "Libya". Anthony Bourdain: Parts Unknown. Season 1. Episode 6. May 19, 2013. CNN. Retrieved June 8, 2018.
  29. ↑ Bourdain 2000, pp. 16–17
  30. ↑ Mack, Patricia. "The Cook, The Thief...", The Record (Bergen County), October 25, 2000; accessed March 30, 2011. "Anthony Bourdain, the Leonia native with the French-sounding name, took a leave from his job as an executive chef at Brasserie Les Halles in New York City."
  31. ↑ Bertoni, Steven (July 6, 2010). "Anthony Bourdain's New Dish". Forbes. Retrieved March 3, 2015.
  32. ↑ Weisberg, Tim (January 18, 2023). "Provincetown's Iconic Lobster Pot Restaurant Goes Up for Sale". WBSM. Retrieved January 19, 2023.
  33. ↑ "Anthony Bourdain Parts Unknown". CNN. Archived from the original on October 24, 2017. Retrieved October 24, 2017.
  34. ↑ Bourdain 2000, p. 24
  35. ↑ Collins, Glenn (July 2, 2012). "Culinary Institute to Renovate a Teaching Restaurant". The New York Times. Retrieved March 3, 2015.
  36. ↑ "Meet Anthony Bourdain". Travel Channel. Retrieved June 8, 2018.
  37. ↑ "The Taste, Anthony Bourdain, Mentor/Judge". ABC. Archived from the original on January 1, 2014.
  38. ↑ "The Taste, Anthony Bourdain, Mentor/Judge". ABC. Archived from the original on January 1, 2014.
  39. ↑ David, Mark (January 30, 2014). "Chef Anthony Bourdain Buys Big Apple Combo Condo". Variety. Retrieved March 3, 2015.
  40. ↑ Dai, Serena (August 22, 2017). "Former Bourdain Home Les Halles Shutters Last Outpost Amid Bankruptcy". Eater. Retrieved March 29, 2018.
  41. ↑ Keefe, Patrick Radden (February 6, 2017). "Anthony Bourdain's Moveable Feast". The New Yorker. Retrieved August 17, 2020.
  42. ↑ Bourdain, Anthony (April 19, 1999). "Don't Eat Before Reading This". The New Yorker. Retrieved March 30, 2018.
  43. ↑ Remnick, David (August 19, 2008). Secret Ingredients: The New Yorker Book of Food and Drink. Random House Publishing Group. p. 83. ISBN 9781588368232. Retrieved March 3, 2015. don't eat before reading this anthony bourdain.
  44. ↑ Hughes, Kathryn (June 18, 2010). "Food writing moves from kitchen to bookshelf". The Guardian.
  45. ↑ Muhlke, Christine (July 16, 2010). "Cook's Tour". The New York Times.
  46. ↑ Sifton, Sam (December 16, 2001). "'A Cook's Tour': Extreme Cuisine With Anthony Bourdain". The New York Times.
  47. ↑ Sifton, Sam (December 16, 2001). "'A Cook's Tour': Extreme Cuisine With Anthony Bourdain". The New York Times.
  48. ↑ Shatz, Adam (May 13, 2001). "Employees Must Wash Hands".
  49. ↑ "No Reservations: Around the World on an Empty Stomach". Publishers Weekly. October 2007.
  50. ↑ "Anthony's Blog: Read Anthony Bourdain's Online Blog – Top Chef TV Show – Official Bravo TV Site". Archived from the original on May 13, 2008. Retrieved January 31, 2013.
  51. ↑ "Webby Nominees". Webbyawards.com. Archived from the original on April 29, 2011. Retrieved April 27, 2011.
  52. ↑ "GET JIRO!". Vertigocomics.com. June 27, 2012. Retrieved March 3, 2015.
  53. ↑ Dailey, Keli (July 12, 2012). "Anthony Bourdain's fave Tijuana restaurants and bars". San Diego Union Tribune. Archived from the original on October 19, 2023. Retrieved January 15, 2013.
  54. ↑ White, Abbey (June 16, 2023). ""Adult Animation Is in a Renaissance": Warner Bros., Adult Swim and Max Execs Tease New Projects, Expanding the Medium to All Audiences". The Hollywood Reporter. Retrieved June 17, 2023.
  55. ↑ Galarza, Daniel (May 27, 2015). "Anthony Bourdain Invests in Food and Culture Website Roads & Kingdoms". Eater.
  56. ↑ "CNN Launches New Digital Venture "Explore Parts Unknown"". CNN. April 15, 2017. Archived from the original on April 5, 2017.
  57. ↑ "Anthony Bourdain: Explore Parts Unknown". Television Academy.
  58. ↑ Keefe, Patrick Radden (February 6, 2017). "Anthony Bourdain's Moveable Feast". The New Yorker. Retrieved August 17, 2020.
  59. ↑ Keefe, Patrick Radden (February 6, 2017). "Anthony Bourdain's Moveable Feast". The New Yorker. Retrieved August 17, 2020.
  60. ↑ Palmer, Ewan (June 8, 2018). "Chef and TV star Anthony Bourdain found dead at age 61". Newsweek. Newsweek LLC. Retrieved June 8, 2018.
  61. ↑ Anthony Bourdain (July 23, 2006). "Twelve Days of Conflict Between Israel and Hezbollah". Larry King Live (Interview). Interviewed by Larry King. CNN. Archived from the original on June 12, 2007. Retrieved June 16, 2007.
  62. ↑ "Nominees for the News & Documentary Emmy Awards In 32 Categories Announced By NATAS" (PDF). Emmyonline.org. p. 21. Retrieved March 13, 2011.
  63. ↑ "Coming Soon: The Layover". travelchannel.com. Retrieved October 11, 2011.
  64. ↑ "FIGHTING MAD". Anthony Bourdain. Retrieved June 8, 2018.
  65. ↑ "Anthony Bourdain to join CNN in 2013 as host of weekend show". Baltimore Sun. May 29, 2012. Archived from the original on November 5, 2013. Retrieved March 3, 2015.
  66. ↑ Bourdain, Anthony (September 22, 2016). "Obama, Bourdain chew the fat in Hanoi". CNN Travel. Retrieved June 10, 2018.
  67. ↑ "Anthony Bourdain's top 10 'Parts Unknown' episodes". CNN. June 8, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  68. ↑ "Anthony Bourdain explores Jamaican foods on CNN Sunday". The Jamaica Observer. November 15, 2014. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  69. ↑ Houck, Brenna. "'Parts Unknown' Istanbul: Just the One-Liners". Eater. Retrieved November 17, 2018.
  70. ↑ Houck, Brenna (October 25, 2015). "'Parts Unknown' Ethiopia: Just the One-Liners". Eater. Retrieved June 8, 2018.
  71. ↑ Fuhrmeister, Chris (October 11, 2017). "Anthony Bourdain Has Never Seen a City Like Lagos Before". Eater. Retrieved June 8, 2018.
  72. ↑ Fuhrmeister, Chris (October 21, 2018). "CNN's 'Anthony Bourdain: Parts Unknown' Far West Texas". Eater. Retrieved October 23, 2018.
  73. ↑ "CNN's 'Anthony Bourdain: Parts Unknown' Armenia-Artsakh Episode to Air May 20". Armenian Weekly. April 10, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  74. ↑ Anthony Bourdain; David Chang; Sean Brock, The Mind of a Chef, retrieved October 16, 2017
  75. ↑ Rice, Lynette (December 4, 2012). "ABC announces midseason start dates". Entertainment Weekly. Retrieved March 3, 2015.
  76. ↑ Ram, Archana (February 17, 2011). "Anthony Bourdain dishes on writing for 'Treme'". Entertainment Weekly. Archived from the original on April 12, 2011. Retrieved April 27, 2011.
  77. ↑ Kramer, Peter. "Today in 'Treme': Anthony Bourdain is writing restaurant scenes for season two". NOLA.com. Archived from the original on March 15, 2011. Retrieved April 27, 2011.
  78. ↑ Gunnison, Elizabeth. "14 In Which Marge Simpson Becomes a Food Blogger". Esquire. Retrieved February 28, 2012.
  79. ↑ McKeever, Amy (February 8, 2013). "Here's Anthony Bourdain's 'Bastard Chef' Archer Character". Eater. Retrieved June 8, 2018.
  80. ↑ "ANTHONY BOURDAIN LENDS HIS CULINARY EXPERTISE IN NICKELODEON'S HIT ANIMATED SERIES SANJAY AND CRAIG". nickpress.com. Viacom. November 5, 2014. Archived from the original on November 5, 2015. Retrieved November 5, 2014.
  81. ↑ Segran, Elizabeth (March 3, 2015). "How One Company Convinced Anthony Bourdain To Shill As It Rebrands Scotch". Fast Company. Retrieved June 13, 2018
  82. ↑ "Anthony Bourdain Adds 'Book Publisher' To Resume". Huffington Post. September 12, 2011. Archived from the original on December 1, 2011. Retrieved February 25, 2012.
  83. ↑ Choi, Roy. "L.A. Son – Roy Choi, Tien Nguyen". Harpercollins.com. Archived from the original on April 21, 2014. Retrieved March 3, 2015.
  84. ↑ Satran, Joe (February 22, 2012). "Imprint Announces First Titles, Authors". Huffington Post. Retrieved February 25, 2012.
  85. ↑ Forbes, Paula (February 22, 2012). "The Lineup For Anthony Bourdain's Ecco Imprint: Roy Choi, Texas Barbecue, Kickboxing". Eater. Retrieved February 25, 2012.
  86. ↑ "Bourdain's imprint to end after contracted books come out". WTOP. Associated Press. June 8, 2018. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 10, 2018.
  87. ↑ Nevins, Jake (July 6, 2018). "From Lena Dunham to Stormzy: the world of the celebrity book imprint". The Guardian. Retrieved April 1, 2022.
  88. ↑ "Watch Anthony Bourdain in 'The Big Short': How He Explained the Financial Crash With Flair (Video)". Archived from the original on June 18, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  89. ↑ "WASTED! The Story of Food Waste – Tribeca Film Festival". Tribeca. Archived from the original on December 6, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  90. ↑ "'WASTED! The Story of Food Waste' premieres On Demand". usatoday.com.
  91. ↑ Magary, Drew (June 8, 2018). "Anthony Bourdain Was the Most Interesting Man in the World". GQ. New City: Conde Nast. Retrieved June 8, 2018.
  92. ↑ Wagner, Meg (June 8, 2018). "Reactions to Anthony Bourdain's death". CNN. Atlanta, Georgia. Retrieved June 8, 2018.
  93. ↑ Boslaugh, Sarah (October 1, 2012). "'Anthony Bourdain: No Reservations Collection 7': More Travel Adventures with the Restless Chef". PopMatters. Retrieved June 8, 2018.
  94. ↑ AL: Julkkiskokki ahmaisi puoli kiloa mustaamakkaraa (in Finnish)
  95. ↑ IS: Anthony Bourdain rakastui Suomen vierailullaan mielipiteitä jakavaan perinneruokaan: "Good stuff!" (in Finnish)
  96. ↑ Gibbons, Ann (November 19, 2010). "Kingston to get a taste of Anthony Bourdain on Sunday". Daily Freeman.
  97. ↑ O'Neal, Sean (January 8, 2008). "Anthony Bourdain". The A.V. Club. Archived from the original on December 30, 2008. Retrieved April 27, 2011
  98. ↑ "Anthony Bourdain Wears Hoodies to Sneak into Popeyes for Fried Chicken and Mac and Cheese". May 17, 2018.
  99. ↑ Anthony Bourdain: No Reservations, episode 3.4: "Namibia"; January 22, 2007
  100. ↑ "Anthony Bourdain Eats Warthog Anus and Other Delights". Paper. May 30, 2007. Archived from the original on March 1, 2016. Retrieved June 8, 2018.
  101. ↑ "10 Questions for Anthony Bourdain". Time. October 31, 2007. Retrieved June 8, 2018.
  102. ↑ "What a museum of disgusting food reveals about human nature". The Economist. January 9, 2020. Icelanders eat small cubes of hakarl, as they call it, from toothpicks. The late Anthony Bourdain, a globetrotting chef, called it "the single worst, most disgusting and terrible-tasting thing" he had ever eaten.
  103. ↑ "A Brief History of Things Anthony Bourdain Has Said About Scripps and Their Food Television Stars". Observer. May 29, 2012. Retrieved October 13, 2024.
  104. ↑ "A Brief History of Things Anthony Bourdain Has Said About Scripps and Their Food Television Stars". Observer. May 29, 2012. Retrieved October 13, 2024.
  105. ↑ Miller, Jenny (August 18, 2011). "Bourdain Disses Paula Deen, Rachael Ray". Newyork.grubstreet.com. Retrieved July 24, 2024.
  106. ↑ Stone, Abbey (November 15, 2012). "Anthony Bourdain Also Slams Guy Fieri's Restaurant | Celebrity News". Hollywood.com. Archived from the original on May 4, 2016. Retrieved July 24, 2024.
  107. ↑ Jeffery, Clara. "The Omnivore's Agenda: An Interview with Anthony Bourdain". Mother Jones. Retrieved July 24, 2024
  108. ↑ Anthony Bourdain: No Reservations, episode 4.5: "New Orleans"; February 4, 2008
  109. ↑ The Serious Eats Team (March 2, 2007). "Meet & Eat: Anthony Bourdain". Serious Eats. Archived from the original on June 25, 2007. Retrieved June 16, 2007.
  110. ↑ Anthony Bourdain: No Reservations, episode 4.10: "Into the Fire"; March 10, 2008
  111. ↑ Squires, Kathleen (August 3, 2009). "Dish from the Julie & Julia Premiere". Zagat.com. Archived from the original on October 2, 2013.
  112. ↑ Staff (November 21, 2007). "Authors@Google". YouTube. Archived from the original on November 2, 2010. Retrieved April 27, 2011.
  113. ↑ Jeffery, Clara. "The Omnivore's Agenda: An Interview with Anthony Bourdain". Mother Jones. Retrieved July 24, 2024.
  114. ↑ Endelman, Michael (October 15, 2004). "Celebrity chef prepares extravagant meal for L2T". Entertainment Weekly.
  115. ↑ Endelman, Michael (October 15, 2004). "Celebrity chef prepares extravagant meal for L2T". Entertainment Weekly.
  116. ↑ "Sound Opinions". American Public Media. June 26, 2009. Archived from the original on July 27, 2013. Retrieved July 28, 2009.
  117. ↑ Miranda, Patty (July 7, 2012). "The Nine Best Guests on Anthony Bourdain's No Reservations". Paste. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved June 8, 2018.
  118. ↑ Smith, Rob (June 8, 2018). "How Rock Music Shaped 'Bad Boy' Chef Anthony Bourdain". Ultimate Classic Rock. Retrieved June 8, 2018.
  119. ↑ "Josh Homme and Mark Lanegan Share Sha-La-La-ing Anthony Bourdain Theme Song". Spin. April 15, 2013. Retrieved June 8, 2018.
  120. ↑ French, Megan (September 19, 2016). "Anthony Bourdain and Wife Ottavia Busia Separating After Nine Years of Marriage". Us Weekly. Retrieved June 8, 2018.
  121. ↑ Heigl, Alex (September 20, 2016). "Inside Anthony Bourdain and Ottavia Busia's 'Unconventional' Split". People.
  122. ↑ Soll, Lindsay (May 11, 2007). "Monitor: Celebrity news for the week of May 11, 2007". Entertainment Weekly. Archived from the original on October 29, 2014. Retrieved March 3, 2015.
  123. ↑ Stein, Joshua David (October 17, 2012). "A Bourdain Goes Past Putdowns". The New York Times.
  124. ↑ Soll, Lindsay (May 11, 2007). "Monitor: Celebrity news for the week of May 11, 2007". Entertainment Weekly. Archived from the original on October 29, 2014. Retrieved March 3, 2015.
  125. ↑ "Bourdain Talks Life After Divorce". MSN. September 23, 2016.
  126. ↑ Severson, Kim; Haag, Matthew; Moskin, Julia (June 8, 2018). "Anthony Bourdain, Renegade Chef Who Reported From the World's Tables, Is Dead at 61". The New York Times. Retrieved June 10, 2018.
  127. ↑ "Anthony Bourdain shows off romance with Italian star Asia Argento". Fox News. May 16, 2017. Retrieved December 10, 2020.
  128. ↑ Wong, Brittany (May 17, 2017). "Anthony Bourdain And Girlfriend Asia Argento Make It Instagram Official". Huffington Post. Retrieved June 8, 2018.
  129. ↑ Marquina, Sierra (May 17, 2017). "Inside Anthony Bourdain and Asia Argento's Romantic Relationship". Retrieved June 8, 2018.
  130. ↑ Silva, Daniela (May 21, 2018). "Asia Argento delivers searing speech calling Cannes festival Weinstein's 'hunting ground'". NBC News. Retrieved May 21, 2018.
  131. ↑ Bourdain, Anthony [@Bourdain] (June 3, 2018). "Television production is a tough business" (Tweet). Retrieved August 30, 2021 – via Twitte
  132. ↑ Coyle, Jake (August 21, 2018). "Argento denies sexual assault, says Bourdain made payment". AP. Retrieved February 28, 2025.
  133. ↑ "Anthony Bourdain receives blue belt in Brazilian Jiu-Jitsu". August 20, 2015. Archived from the original on June 12, 2018. Retrieved August 21, 2015.
  134. ↑ Tabuena, Anton (April 10, 2016). "Photos: BJJ blue belt Anthony Bourdain wins gold at New York Open". Retrieved April 10, 2016.
  135. ↑ Bourdain, Anthony (2001). A Cook's Tour. New York: Bloomsbury Publishing. pp. 248–49.
  136. ↑ Hudak, Joseph (January 7, 2008). "Anthony Bourdain Speaks His Mind with No Reservations". TV Guide. Retrieved April 13, 2021.
  137. ↑ Keefe, Patrick Radden (February 6, 2017). "Anthony Bourdain's Moveable Feast". The New Yorker. Retrieved August 17, 2020.
  138. ↑ Stelter, Brian (June 8, 2018). "CNN's Anthony Bourdain dead at 61". CNN. Retrieved February 10, 2021.
  139. ↑ Haag, Matthew (June 8, 2018). "Anthony Bourdain, Chef, Travel Host and Author, Is Dead at 61". The New York Times.
  140. ↑ Miller, Matt (November 11, 2018). "From Gonzo Chef to World-Renowned Traveler: Remembering Anthony Bourdain's Life Behind the Camera". Esquire. Retrieved January 7, 2020.
  141. ↑ "The Latest: Chef recalls serving Bourdain regional fare". Associated Press. June 9, 2018. Archived from the original on December 17, 2021. Retrieved December 17, 2021.
  142. ↑ "Le chef américain Anthony Bourdain est décédé, selon son employeur CNN" [US chef Anthony Bourdain has died, his employer CNN says] (in French). June 8, 2018. Retrieved January 26, 2021.
  143. ↑ Lockie, Alex. "Anthony Bourdain has died in an apparent suicide at 61". Business Insider. Retrieved April 22, 2021.[
  144. ↑ Adamson, Thomas (June 10, 2018). "Prosecutor: No evidence of any foul play in Bourdain death". Associated Press. Retrieved February 10, 2021.
  145. ↑ Corinthios, Aurelie (June 8, 2018). "Asia Argento Shared Cryptic Message Hours Before Anthony Bourdain's Apparent Suicide". People. Retrieved February 10, 2021.
  146. ↑ Adamson, Thomas (June 10, 2018). "Prosecutor: No evidence of any foul play in Bourdain death". Associated Press. Retrieved February 10, 2021.
  147. ↑ Severson, Kim (June 22, 2018). "Anthony Bourdain Toxicology Report: No Narcotics in His System". The New York Times. Retrieved June 23, 2018.
  148. ↑ Mikelbank, Peter (June 13, 2018). "Anthony Bourdain Cremated in France: Source"
  149. ↑ Severson, Kim (June 22, 2018). "Anthony Bourdain Toxicology Report: No Narcotics in His System". The New York Times. ISSN 0362-4331. Retrieved December 16, 2023.
  150. ↑ Calfas, Jennifer (June 9, 2018). "'He Had Everything.' Anthony Bourdain's Mother Says She Never Thought He Would Die by Suicide"
  151. ↑ Wagner, Meg (June 8, 2018). "Reactions to Anthony Bourdain's death". CNN. Atlanta, Georgia. Retrieved June 8, 2018.
  152. ↑ Kelly, Scott (June 8, 2018). "Watching Anthony Bourdain Made Me Feel More Connected to Earth During My Year in Space". Time. New York City: Meredith Corporation. Retrieved June 8, 2018.
  153. ↑ Wagner, Meg (June 8, 2018). "Reactions to Anthony Bourdain's death". CNN. Atlanta, Georgia. Retrieved June 8, 2018
  154. ↑ Bonner, Mahera (June 8, 2018). "Chef and TV Host Anthony Bourdain Dies at Age 61". Cosmopolitan. New York City: Hearst Magazines. Retrieved June 8, 2018.
  155. ↑ Wagner, Meg (June 8, 2018). "Reactions to Anthony Bourdain's death". CNN. Atlanta, Georgia. Retrieved June 8, 2018.
  156. ↑ Obama, Barack (June 8, 2018). ""Low plastic stool, cheap but delicious noodles, cold Hanoi beer." This is how I'll remember Tony. He taught us about food — but more importantly, about its ability to bring us together. To make us a little less afraid of the unknown. We'll miss him". Twitter. Retrieved December 10, 2020.
  157. ↑ Staff (June 8, 2018). "CNN Sets Tribute to Anthony Bourdain". Variety. Retrieved June 10, 2018.
  158. ↑ "Fans Pay Tribute to Anthony Bourdain Outside New York City Restaurant Where He Once Worked". Inside Edition. June 10, 2018. Retrieved October 8, 2021.
  159. ↑ Rizzo, Cailey. "Anthony Bourdain Memorials Are Popping up at Restaurants Around the World". Travel + Leisure. Retrieved June 12, 2018.
  160. ↑ Schwartz, Ryan (August 1, 2018). "Anthony Bourdain: Parts Unknown to Air Final Season This Fall on CNN". TVLine. Retrieved September 11, 2018.
  161. ↑ Cooper, Gael Fashingbauer. "Anthony Bourdain's 'Parts Unknown' has a final-season premiere date". San Diego Union-Tribune. Archived from the original on September 11, 2018. Retrieved September 11, 2018.
  162. ↑ Bradley, Laura. "Anthony Bourdain's Parts Unknown Will Say Goodbye with One Final Season". HWD. Retrieved September 11, 2018.
  163. ↑ Compton, Natalie B. (June 25, 2019). "6 Ways to Celebrate Anthony Bourdain". The Washington Post. Retrieved March 28, 2021
  164. ↑ "#BourdainDay Anthony Bourdain '78 Legacy Scholarship". The Culinary Institute of America. Retrieved June 25, 2019.
  165. ↑ Ritschel, Chelsea (November 9, 2019). "Auction of Anthony Bourdain's personal items including chef's knife raises $1.8m". The Independent. Archived from the original on May 7, 2022.
  166. ↑ "Announcing The Feature Film Lineup For Tribeca 2021". Tribeca Film Festival. April 20, 2021. Retrieved April 26, 2021.
  167. ↑ Rubin, Rebecca (April 23, 2021). "Anthony Bourdain Documentary 'Roadrunner' Hitting Theaters This Summer". Variety. Retrieved April 26, 2021.
  168. ↑ Severson, Kim (September 27, 2022). "The Last, Painful Days of Anthony Bourdain". The New York Times.
  169. ↑ Kroll, Justin (August 12, 2024). "A24 Circling Anthony Bourdain Biopic 'Tony' From Star Thrower Entertainment With 'The Holdovers' Breakout Dominic Sessa In Talks To Star: The Dish". Deadline. Retrieved August 14, 2024.
  170. ↑ "Anthony Bourdain biopic titled 'Tony' in the works, with 'The Holdovers' actor Dominic Sessa to star". The Hindu. August 13, 2024. ISSN 0971-751X. Retrieved August 14, 2024.
  171. ↑ Klion, David (June 8, 2018). "What Bourdain Gave Us". The Nation. ISSN 0027-8378. Retrieved July 5, 2021.
  172. ↑ Bourdain, Anthony (2006). The Nasty Bits. New York: Bloomsbury
  173. ↑ Bourdain, Anthony (2001). A Cook's Tour: In Search of the Perfect Meal. New York: Bloomsbury.
  174. ↑ Bisley, Alexander (December 29, 2016). "Anthony Bourdain on Sichuan Peppers, Sex, Eating Dogs, and Political Correctness". Reason.
  175. ↑ Bisley, Alexander (December 29, 2016). "Anthony Bourdain on Sichuan Peppers, Sex, Eating Dogs, and Political Correctness". Reason.
  176. ↑ "'Anthony Bourdain Parts Unknown' in Sichuan: Just the One-Liners". Eater. October 16, 2016.
  177. ↑ Dewan, Angela; Qiblawi, Tamara; Mezzofiore, Gianluca (June 8, 2018). "Anthony Bourdain shone a different light on the Middle East". CNN. Archived from the original on June 8, 2018. Retrieved November 4, 2021.
  178. ↑ Master chef Douglas Rodriguez, on the July 8, 2009 episode of Top Chef Masters, stated that 60% of restaurant kitchen workers in the U.S. are Latinos.
  179. ↑ Bourdain, Anthony (2001). A Cook's Tour: In Search of the Perfect Meal. New York: Bloomsbury. pp.
  180. ↑ Bourdain, Anthony (2006). The Nasty Bits. New York: Bloomsbury. pp. 42–46
  181. ↑ Chotiner, Isaac (October 24, 2017). "Anthony Bourdain Wonders What He Could Have Done". Slate. ISSN 1091-2339. Retrieved October 28, 2017
  182. ↑ Friedman, Megan (December 13, 2017). "Anthony Bourdain Writes Essay About Allegations Against Mario Batali and Ken Friedman". Good Housekeeping. Retrieved June 10, 2018.
  183. ↑ "Anthony Bourdain takes aim at Harvey Weinstein". Daily News. Retrieved October 28, 2017.
  184. ↑ Beresford, Jack (October 9, 2022). "Video of Anthony Bourdain refusing to toast the Queen resurfaces". Newsweek. Retrieved June 10, 2024.
  185. ↑ "Bon Appetit names award winners". Findarticles.com. September 24, 2001. Archived from the original on July 8, 2012. Retrieved April 27, 2011.
  186. ↑ "Guild Of Food Writers". Gfw.co.uk. Archived from the original on December 7, 2008. Retrieved April 27, 2011.
  187. ↑ "Nominees for the News & Documentary Emmy Awards In 32 Categories Announced By NATAS" (PDF). Emmyonline.org. p. 21. Retrieved March 13, 2011.
  188. ↑ "Anthony's Blog: Read Anthony Bourdain's Online Blog – Top Chef TV Show – Official Bravo TV Site". Archived from the original on May 13, 2008. Retrieved January 31, 2013.
  189. ↑ "Webby Nominees". Webbyawards.com. Archived from the original on April 29, 2011. Retrieved April 27, 2011.
  190. ↑ "Who's Who of Food and Beverage in America Members". James Beard Foundation. Retrieved June 8, 2018.
  191. ↑ "Anthony Bourdain: No Reservations". Television Academy. Retrieved June 17, 2018
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ენტონი_ბურდენი&oldid=4809197“-დან