ემოციურობა
ემოციურობა — ემოციის ქცევითი და ფიზიოლოგიური მახასიათებელი. ემოციურობა არის ადამიანის ემოციური რეაქტიულობის საზომი, რომელსაც ის სტიმულის საპასუხოდ ავლენს. ემოციური პასუხების უმეტესობა სხვა ადამიანებმა შეიძლება შეამჩნიონ, თუმცა ზოგიერთი ემოციური რეაქცია მხოლოდ იმ ადამიანისთვისაა შესამჩნევი, რომელიც თავად განიცდის მას.[1] მარტივად შესამჩნევ ემოციურ პასუხებს (მაგ., ღიმილს) მხოლოდ ერთი მნიშვნელობა არ აქვს. ღიმილი შეიძლება როგორც ბედნიერებას, ასევე ღელვას გამოხატავდეს; შეჭმუხნული წარბები შეიძლება გამოხატავდეს როგორც გაბრაზებას, ასევე სევდას და ა.შ.[2] ემოციურობას ხშირად იყენებენ ფსიქოლოგი მკვლევრები, რომ კვლევებისთვის განმარტონ ემოცია.[3]
მაგალითები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- სახის გამომეტყველებები
- ღიმილი
- წარბების შეკვრა
- შუბლის შეჭმუხვნა
- აწეული წარბები
- გაფართოებული თვალები
- ფიზიოლოგიური პასუხი
- კუნთების დაჭიმვა
- გულის რითმის აჩქარება
- ოფლიანობა
- გულისრევა
- ციებ-ცხელება
- კუჭ-ნაწლავის ტრაქტი
- დაკვირვებადი ქცევა
- მზერის არიდება
- თავის არიდება
- აღელვება
- მოუსვენრობა
- ქოშინი
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ (1992) Emotion and gender: Constructing meaning from memory. London, England: Sage Publications, გვ. 16–18.
- ↑ (2000) Gender differences in nonverbal communication of emotion. United Kingdom: Cambridge University Press, გვ. 97–117.
- ↑ (2001) The Penguin Dictionary of Psychology. Penguin Books. ISBN 0-14-051451-1.
- ↑ Darwin, Charles (1872). The expression of the emotions in man and animals.. London, England, გვ. 278–309.