ელიზბარ შარვაშიძე

ელიზბარ ნიკოლოზის ძე შარვაშიძე (შერვაშიძე; დ. 18 სექტემბერი, 1886, — გ. 1937) — ქართველი სამხედრო მოღვაწე, პოლკოვნიკი (1919).

წარმომავლობით თავად შარვაშიძეთა ქართლში დამკვიდრებული შტოდან იყო. დაამთავრა თბილისის კადეტთა კორპუსი და კიევის სამხედრო სასწავლებელი (1905-1907). 1907 წელს პოდპორუჩიკის ჩინით ჩაირიცხა კოლივანის მე-40 ქვეით პოლკში. I მსოფლიო ომის (1914-1918) დროს იყო ერევნის მე-13 ლაიბგრენადერთა პოლკის პორუჩიკი, შემდეგ შტაბს-კაპიტანი, კაპიტანი და, ბოლოს, 1917 წელს — პოდპოლკოვნიკი. 1918 წლიდან მსახურობდა ქართულ ჯარში, კერძოდ, მე-5 ქვეით პოლკში. განსაკუთრებით გამოიჩინა თავი სომხეთთან ომში, სადაც თავისი პოლკის ბატალიონს მეთაურობდა. 1919-1921 წლებში იყო თბილისის სამხედრო სკოლის ოფიცერი, პოლკოვნიკი. დაჯილდოებული იყო წმ. ანას IV , III (ორივე 1915) და II (1916), წმ. სტანისლავის II (1916), წმ. ვლადიმირის IV (1916) ხარისხის ორდენებით, გიორგის ოქროს იარაღით „მამაცობისათვის“ (1917, 1915 წლის მაის-ივნისში სოფ. ტუხლის და ლუკოვეც-ველკე-ოჩის მიდამოებში ბრძოლებში თავის გამოჩენისთვის).

ლიტერატურა

• სომხებთან ომი და მე-5 რაზმი / ჩ-ნაი, თ. // რესპუბლიკის ჯარი. - 1919. - №12. - გვ.10-11;
• Думин С. В., Чиковани Ю. К. Дворянские роды Российской империи. Том 4. Князья Царства Грузинского / Под ред. С. В. Думина. – М.: Линкоминвест, 1998. - გვ. 34.

რესურსები ინტერნეტში

• Шервашидзе Елисбар. «Памяти героев Великой войны 1914–1918».