მამია დუმბაძე

მამია ქიშვარდის ძე დუმბაძე (დ. 3 ივნისი, 1915, ზენობანი — გ. 25 მარტი, 1990) — ქართველი ისტორიკოსი. ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი (1959), პროფესორი (1960), საქართველოს სსრ მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე.

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

1936 წელს დაამთავრა ამიერკავკასიის უმაღლესი სასოფლო-სამეურნეო კომუნისტური კსლა, 1938 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი. 1942 წლიდან მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ი. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტში; 1958-1989 წლებში იგი იყო საქართველოს შუა საუკუნეების ისტორიის განყოფილების გამგე; იკვლევდა საქართველოს ფეოდალური ხანის სოციალურ-ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურული ისტორიის საკითხებს; არის რამდენიმე მონოგრაფიის ავტორი და კოლექტიური გამოკვლევების - „თბილისის ისტორიის“, საქართველოს ისტორიის რამდენიმე სახელმძღვანელოს (ქართულ და რუსულ ენებზე) თანაავტორი, აგრეთვე „საქართველოს ისტორიის ნარკვევების“ რვატომეულის რედკოლეგიის წევრი.