გუსტავ ემილ ოგი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
გუსტავ ემილ ოგი
ფრანგ. Émile Haug
დაბ. თარიღი 19 ივნისი, 1861(1861-06-19)[1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9]
დაბ. ადგილი დრიუზენაიმი[8]
გარდ. თარიღი 28 აგვისტო, 1927(1927-08-28)[2] [3] [5] [7] [8] [9] (66 წლის)
გარდ. ადგილი ნიდერბრონ-ლე-ბენი[8]
დასაფლავებულია Q110363962?
მოქალაქეობა საფრანგეთი
 გერმანიის იმპერია
საქმიანობა პალეონტოლოგი, უნივერსიტეტის პროფესორი და გეოლოგი
მუშაობის ადგილი პარიზის უნივერსიტეტი და Q110597698?[10]
ალმა-მატერი სტრასბურის უნივერსიტეტი, Jean Sturm Gymnasium და პარიზის უნივერსიტეტი
სამეცნიერო ხარისხი მეცნიერებათა დოქტორი[11] და მეცნიერებათა დოქტორი
ჯილდოები საპატიო ლეგიონის ორდენის ოფიცერი[4], Auguste Viquesnel Prize[12] და საპატიო ლეგიონის ორდენის კავალერი[4]

გუსტავ ემილ ოგი (ფრანგ. Gustave Émile Haug; დ. 19 ივნისი, 1861, დრიუზენაიმი, ქვემო რაინი — გ. 28 აგვისტო 1927, ნიდერბრონი, ქვემო რაინი) — ფრანგი გეოლოგი, საფრანგეთის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი (1917), პარიზის უნივერსიტეტის პროფესორი (1904).

ოგის ძირითადი შრომები შეეხება სტრატიგრაფიის, ტექტონიკის, პალეონტოლოგიისა და რეგიონული გეოლოგიის საკითხებს (ალპები, პროვანსი). ოგი იზიარებდა დედამიწის კონტრაქციის (შეკუმშვის) და იზოსტაზიის თეორიებს; დიდი წვლილი შეიტანა გეოსინკლინის თეორიის ჩამოყალიბებაში. იგი მუშაობდა აგრეთვე ტრანსგრესიებისა და რეგრესიების თეორიაზე. ფართოდაა ცნობილი ოგის გეოლოგიური სახელმძღვანელო. გუსტავ ემილ ოგი იყო პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ-კორესპონდენტი (1909).

თხზულებები[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  • Traité de géologie, [t.] 1—2, P., 1907—11;
  • Геология, 7 изд., т. 1, М. — Л., 1938.

რესურსები ინტერნეტში[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. Léonore databaseministère de la Culture. — P. 6.
  2. 2.0 2.1 Deutsche Nationalbibliothek Record #11652605X // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
  3. 3.0 3.1 Bibliothèque nationale de France BnF authorities: პლატფორმა ღია მონაცემები — 2011.
  4. 4.0 4.1 4.2 Léonore databaseministère de la Culture.
  5. 5.0 5.1 SNAC — 2010.
  6. ბროკჰაუზის ენციკლოპედია / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  7. 7.0 7.1 Brozović D., Ladan T. Hrvatska enciklopedijaLZMK, 1999. — 9272 გვრ. — ISBN 978-953-6036-31-8
  8. 8.0 8.1 8.2 8.3 www.accademiadellescienze.it
  9. 9.0 9.1 Annuaire prosopographique : la France savante
  10. https://www.persee.fr/doc/inrp_0298-5632_1989_ant_25_1_8704
  11. http://mmtk.ginras.ru/pdf/Haug,1885_Harpoceras_.pdf
  12. https://www.geosoc.fr/les-prix/distinctions-prix/63-propos/les-prix/liste-des-prix-sgf/108-prix-viquesnel.html