გულეიკარი
Jump to navigation
Jump to search
| სოფელი | |||
|---|---|---|---|
|
გულეიკარი | |||
| ქვეყანა |
 საქართველო | ||
| მხარე | სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე | ||
| მუნიციპალიტეტი | აბაშის მუნიციპალიტეტი | ||
| თემი | კეთილარი | ||
| კოორდინატები | 42°07′32″ ჩ. გ. 42°11′22″ ა. გ. / 42.12556° ჩ. გ. 42.18944° ა. გ. | ||
| პირველი ხსენება | 1628 | ||
| ადრეული სახელები | გულევლი, გულევლისკარი | ||
| ცენტრის სიმაღლე | 15 მ | ||
| მოსახლეობა | 321[1] კაცი (2014) | ||
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,7 % | ||
| რელიგიური შემადგენლობა | მართლმადიდებლები | ||
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 | ||
| სატელეფონო კოდი | +995 | ||
| |||
.svg)
გულეიკარი (ყოფილი: გულევლი, გულევლისკარი) — სოფელი საქართველოში, სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარის აბაშის მუნიციპალიტეტში, კეთილარის თემში.[2] მდებარეობს ოდიშის დაბლობზე, მდინარე რიონის მარცხენა ნაპირას. ზღვის დონიდან 15 მეტრზე, აბაშიდან დაშორებულია 42 კილომეტრით.
ისტორია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სოფლის ტერიტორიაზე შემორჩენილია ძვ. წ. VIII-VII საუკუნეების პატარა გორნამოსახლარი „ნაოხვამუ“.[3]“ სოფელს თავდაპირველად „გულევლი“ ერქვა, გულევლის წმინდა გიორგის ეკლესიის აშენების შემდეგ — გულევლისკარი. გულეიკარი წყაროებში პირველად 1628 წელს მოიხსენიება. სოფელში დგას გვიანდელი ფეოდალური ხანის ეკლესია, რომელიც აგებული უნდა იყოს უფრო ძველი ეკლესიის ადგილზე. სოფელი შედიოდა საჯავახოს მხარეში.[4]
დემოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
2014 წლის აღწერის მონაცემებით სოფელში ცხოვრობს 321 ადამიანი.
| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 1911[5] | 383 | ||
| 2002[2] |  408 |
187 | 221 |
| 2014[1] |  321 |
173 | 148 |
ლიტერატურა[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978. — გვ. 299.
სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
- ↑ 1.0 1.1 მოსახლეობის 2014 წლის აღწერა (არქივირებული). საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ 2.0 2.1 მოსახლეობის 2002 წლის აღწერა. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (2002 წელი). ციტირების თარიღი: 30 დეკემბერი 2019.
- ↑ გაუწყინარის ისტორია და თანამედროვეობა
- ↑ ე. გვენეტაძე, გ. გაგუა „საჯავახოს მხარე“ „პარალელი“ N5, გვ. 217 — თბილისი, 2013 წ. ISSN 0235-8417
- ↑ Кавказский календарь на 1912 год
| ||||||||||
