გრიგოლ დევდარიანი

მასალა ვიკიპედიიდან — თავისუფალი ენციკლოპედია
სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ დევდარიანი.
გრიგოლ დევდარიანი
დაბ. თარიღი 8 ოქტომბერი, 1908(1908-10-08)
დაბ. ადგილი ხარაგაული
გარდ. თარიღი 25 მარტი, 1991(1991-03-25) (82 წლის)
მოქალაქეობა  სსრკ
საქმიანობა გეოგრაფი
მუშაობის ადგილი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
ალმა-მატერი თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი
სამეცნიერო ხარისხი მეცნიერებათა კანდიდატი

გრიგოლ დევდარიანი (დ. 8 ოქტომბერი, 1908 — გ. 25 მარტი, 1991) — ქართველი გეოგრაფი და პედაგოგი. გეოგრაფიულ მეცნიერებათა კანდიდატი (1947), დოცენტი (1948). მიღებული აქვს უმაღლესი სკოლის დამსახურებული მუშაკის წოდება (1982).

ბიოგრაფია[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

გრიგოლ დევდარიანმა 1927 წელს დაამთავრა პედაგოგიური ცხრაწლედი და სპეციალური კურსების გავლის შემდეგ მუშაობა დაიწყო სოფელ ხუნევის (ხარაგაულის მუნიციპალიტეტი) სკოლაში ისტორიისა და ბუნებისმეტყველების მასწავლებლად. 1930 წელს გადაიყვანეს ხარაგაულის ცხრაწლიან სასწავლებელში; 1930 წელს ჩაირიცხა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის გეოგრაფია-გეოლოგიის ფაკულტეტზე გეოლოგიის სპეციალობაზე; 1933 წელს გადაიყვანეს მოსკოვის უნივერსიტეტში გეოგრაფიის ფაკულტეტზე ფიზიკური გეოგრაფიის განხრით; 1936 წელს დაამთავრა აღნიშნული სპეციალობა და მუშაობა დაიწყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფიზიკური გეოგრაფიის კათედრაზე.[1]

1938 წელს დაიწყო ლექციების კურსის კითხვა — ქვეყნის ნაწილების ფიზიკურ გეოგრაფიაში. შეთავსებით მუშაობდა ქუთაისის, ბათუმის, თბილისის პედაგოგიურ ინსტიტუტებში; 1940 წელს გადაიყვანეს ქუთაისის პედაგოგიურ ინსტიტუტში, იყო კათედრის გამგე, დეკანი; 1957–59 წლებში მუშაობდა თბილისის პედაგოგიურ ინსტიტუტში, ხოლო 1954 წლიდან თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფიზიკური გეოგრაფიის კათედრის დოცენტი იყო.[1]

პედაგოგიურ მუშაობასთან ერთად ეწეოდა სამეცნიერო კვლევასაც. საკანდიდატო დისერტაცია დაიცვა 1947 წელს თემაზე: „სამეგრელოს ბორცვიანი ვაკის გეომორფოლოგია“. მისი მეცნიერული ნაშრომები ეხება დასავლეთ საქართველოს გეომორფოლოგიის ცალკეულ საკითხებს — კარსტოლოგიას, ტერასებს და სხვა. გამოიკვლია ცენტრალური სამეგრელოს ბორცვიანი ვაკე, გურიის მთისწინეთი და საქართველოს მთათაშორისი ბარის სხვა ნაწილები.[1]

გამოქვეყნებული აქვს 150-ზე მეტი სამეცნიერო ნაშრომი. ისინი ძირითადად ეხება საქართველოს ცალკეული რეგიონების ბუნებრივ ლანდშაფტებსა და გეომორფოლოგიის საკითხებს. მიღებული აქვს ივანე ჯავახიშვილის სახელობის მედალი.[1]

სქოლიო[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]

  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 ქართველი მოგზაურები, გეოგრაფები, ბუნების მკვლევარნი: ენციკლოპედიური ცნობარი. თბ., 2003