გიორგი პაქიმერე (ბერძ.Γεώργιος Παχυμέρης; დ. 1242, ნიკეა – გ. დაახლ 1310, კონსტანტინოპოლი) — ბიზანტიელი ისტორიკოსი, ფილოსოფოსი და პოეტი. ეჭირა მაღალი საერო და საეკლესიო თანამდებობები. მის „ისტორიაში“ მოთხრობილია ბიზანტიის ცხოვრება 1259-1308 წლებში. გიორგი პაქიმერე აღწერილი მოვლენების უშუალო მომსწრე და თვითმხილველია. თხზულებაში დიდი ადგილი უჭირავს თეოლოგიურ საკითხებს. საინტერესო ცნობები აქვს ავტორს საქართველოზე, მაგ., მეფე დავით ნარინზე, რომელსაც ცოლად ჰყავდა იოანე დესპოტის (პალეოლოგოსის) ქალიშვილი; კონსტანტინოპოლის პატრიარქ გერმანეზე, წარმოშობით ლაზზე; შავი ზღვის სანაპიროზე მონღოლთა ლაშქრობის შესახებ. გიორგი პაქიმერეს თხზულება ამ პერიოდის ტრაპიზონის იმპერიის ისტორიის ძირითად წყაროს წარმოადგენს. ერთგან ავტორი ტრაპიზონს ლაზების იმპერიად მიიჩნევს.
